NOT: BU DÖNEM YAZDIĞIM BÖLÜMLER İÇİME SİNMİYOR. YİNE DE BEĞENMENİZİ UMUYORUM. YİNE İKİ BÖLÜM İLE GELDİM. HERKESE İYİ OKUMALAR :)))
Sabah tabii ki yine ilk uyanan Murat olmuştu. Kahvaltı on birdeydi. Bu yüzden biraz daha rahat davranarak banyoya geçti ve duş aldı. Peşine de Rana'yı uyandırmıştı. Rana da hemen duş alarak dün ki gibi bekletmemek için hızla hazırlanmaya başlamıştı.
Murat ayna karşısında saçlarını yaparken Rana banyoda giyinip çıkmıştı.
"Murat olmuş mu? Yani bunu giysem bugün. Uyar değil mi?" Dediğin de o an ikisinin de yüzüne gülümseme yayılmıştı. Birbirlerinden habersiz aynı şekilde giyinmişlerdi.
"Bence olur Rana. Ve yine çok uyumluyuz." Dedi Murat. Rana gülümseyerek karşılık vermişti. İkisi de siyah pantolon ve beyaz kazak giymişlerdi. Tek fark Rana'nın pantolonu dardı. Altına topuklu botlarını giyerek, boynuna da fularını almıştı.
"Saç ve makyajı mı da yapayım hazırım."
"Tamam biraz daha vaktimiz var."
"Kimler gelecek?" Demişti Rana. Ve Murat cevap verirken dalgınlığına gelip arkasını dönmüştü. "Murat?" Dediğin de Rana, Murat hızla ona dönerek tekrar cevap vermişti.
"Annem ve babam gelecek. Mete'den emin değilim. Diğer ortağın ailesi ve iş yaptığımız şirketin müdürü."
"Şirket çalışanlarından kimse gelmiyor yani."
"Hayır ve az önce için-"
"Önemli değil." Diyerek arkasını dönmüştü Rana. Murat'ın kendisini kötü hissettiğini fark etmişti, biliyordu ama artık sağırlığının üzerinde bu kadar durulmasını istemiyordu. Dikkatsizlikti sadece.
Rana saç ve makyajını yaparken arada Murat'ın kendisine baktığını fark etmişti. Ama konuşmamışlardı. Hazırlandığı zaman Murat'a döndü.
"Geç kalmadık değil mi?" Dedi sevecen bir şekilde.
"Hayır. Zamanlama güzel." Dedi başka şeyler de söylemek istiyordu belliydi ama Rana izin vermedi.
"O zaman çıkalım." Dedi Rana ve birlikte arabaya doğru ilerlediler.
"Ali ile mi gideceğiz yoksa sen mi kullanacaksın?"
"Aslında Ali götürecekti ama sonra vaz geçtim. Seninle yalnız yolculuk yapmayı seviyorum." Dedi Murat. Rana tebessüm ederek geçmişti arabaya.
Yine sakin bir şekilde geçiyordu yolculukları. Rana dün geceyi düşünüyordu. Alkol dilini çözmüştü, neler söylemişti Murat'a. Bir de ağlamıştı. Her şey aklına geldikçe kendi kendine utandı. Özür dileyip dilememesi gerektiğini düşünürken konuyu açmamaya karar verdi. Yeterince rezil olmuştu.
Yol boyunca ikisi de sessiz kalmıştı. Rana arada dönüp Murat'ı izlemişti. Dönüp bakmamıştı, baya izlemişti. Elleri çok güzeldi mesela bir erkeğe göre. Sonra araba kullanmasını bile karizmatik bulmuştu. Arada kaşlarını çatıyordu araba kullanırken, ne düşünüyordu acaba.
"Ne kadar kaldı?" Dedi Rana dayanamayarak.
"Az kaldı." Dedi Murat navigasyona göz atarak ve o arada telefonu çaldı. Kemal Bey arıyordu.
Rana zaten 'ne konuştuklarını duyamayacağım' diyerek başını camdan tarafa çevirip yolu izledi. Ormana bakıyordu yolun iki tarafı da ve çok güzeldi. O sırada sola doğru döndüklerin de çiftliğe geldiklerini anladı Rana. Düşündüğünden çok daha büyüktü. Baya geniş bir alana sahipti. Ve burayı gezmek için sabırsızlanıyordu. 'Umarım gezebilirim.' Diye geçirdi aklından. Birazdan arabadan indiklerinde Murat'a döndü.
YOU ARE READING
SESSİZLİK (TAMAMLANDI)
Romance"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir." Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerd...
