NOT: İYİ OKUMALAR :) SEVİLİYORSUNUZ.
Sorduğum sorunun ardından istemeden ufak bir nefes bırakmıştım. Murat birkaç saniye düz bir şekilde gözlerime baktıktan sonra uzanıp elinde ki telefonu sehpaya bıraktı. Kendince zaman kazanma yollarıydı biliyordum. Tekrar eski pozisyonunu alıp kafasını yavaşça koltuğun kenarına bıraktı.
"Eğer anlatmak istemiyorsan problem değil." Dediğimde uzanıp bacağımın üzerinde ki elimi tuttu. Bakışlarını ellerimize indirip bana döndü ve konuşmaya başladı.
"Üniversitenin mezuniyet partisindeydik. İki gün önce tören gerçekleşmişti. Pazar günü de partimiz vardı. Ve ben o gün kız arkadaşım Selin'e evlenme teklifi edecektim partide. Tabii her şey planladığın gibi gitmiyor. Selin daha parti başladığında içmeye başlamıştı ve ortalara doğru baya sarhoş olmuştu. Ben de evlenme teklifi edememiş elimde yüzükle kalmıştım. Bunlar gereksiz ayrıntı biliyorum ama anlatmışken Selin'i de anlatayım dedim sana. Gençlik yıllarını geçiyorum lise çağını falan. Selin tek gerçek ilişkimdi. Evliliğimizi bunların dışında tutuyorum." Dedi elimi okşayıp hafif tebessüm ederek. "Her neyse. Kız arkadaşları daha sonra Selin'i bir yere oturttular partinin devamına pek katılmadı. Parti bitti, herkes dağıldı. Ben de erkek arkadaşlarımla fotoğraf çekiniyorum. Selin'in de kenarda beni beklediğini sanıyorum. Baktım Selin yok. Sesleniyorum, arıyorum etrafta da yok. O panikle mekandan çıktım. Her şey çok flu şu an aklımda. O kadar hızlıydı ki. Mekanın önü çok kalabalıktı. Arkadaşlarımıza, valeye sordum. Sanırım bilmediklerini söylediler. Sadece bir adım attım kaldırımdan yere. Tek bir adım yola çıkmadım bile. Selin arabasına binmiş ve hızla yola çıkmış. Sarhoş olduğundan herhalde düz ilerleyememiş. Sağa, sola kırmış direksiyonu ve hızla bana çarpmış. Son hatırladığım yola adım attığımdı. Arabayı bile görmedim."
Murat anlatırken büyük bir şaşkınlıkla dinliyordum. Ona çarpanın kız arkadaşı hatta evlenme teklifi etmeyi düşündüğü kişi olacağı hiç aklıma gelmezdi. Ne hissediyordu acaba ne düşünüyordu. Bir süre sessiz kaldı ve devam etti.
"Sanırım birkaç gün sonra uyandım. Kazadan sonra zaman kavramımı yitirmiştim. Selin kaçmış tabii. Olayın sabahına yurt dışına çıkmış."
"Yok artık." Dedim kendimi tutamayarak. Gözlerim dolmuştu. Neden dolmuştu bilmiyorum. Belki bende kaza geçirdiğim için kendimi Murat ile özdeşleştirmiştim. Ama gözlerim dolmuştu. Murat şevkatle bana bakıp elini yanağıma koydu. "Sen devam et." Dedim akan yaşları silerken.
"Bende şikayetçi olmadım. Yani artık yürüyemiyordum. Ve Selin'i seviyordum. O an çok önemli gelmedi ceza alıp almaması yada olanlar. Kazadan dolayı açılan kamu davaları vs ne oldu, ne sonuç aldı bilmiyorum. Ama ben peşine düşmedim."
"İnanamıyorum Murat. Kız arkadaşının böyle biri olması... Sen ölebilirdin hiç mi düşünmemiş. Başına çok daha kötü şeyler gelebilirdi. Seni bırakıp gitmesi, korkup kaçması-" derken beni susturdu.
"Haklısın ama bunların artık hiçbir önemi yok benim için. Ne Selin ne de kaza umrumda değil." Dediğinde derin bir nefes aldım. Fazla özdeşlik kurmuştum şu an Murat ve kazasıyla. Söylemek istediğim çok şey vardı ama Murat'ı üzmek istemiyordum.
"Onu hala seviyor musun?" dediğimde tebessüm edip gözlerime baktı. Şu an o kadar yoğun, o kadar anlamlı bakıyordu ki hızla birkaç yaş aktı gözümden. Çok başka bakıyordu. Kafasını iki yana salladı.
"Hayır Rana. Çok oldu onu arkamda bırakalı." Dedi. İkinci cümlesinde biraz sert bakmıştı. Tarık'a yönelik ima da bulunuyordu biliyordum. Ve bende Tarık'ı arkamda bıraktığımı Murat'a gösterecektim. Aklımda çok güzel planlar vardı. Birazcık beklemeliydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SESSİZLİK (TAMAMLANDI)
Romance"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir." Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerd...
