NOT:SÖZE NASIL GİRECEĞİMİ BİLMİYORUM. BİR AYDIR BÖLÜM YOK. KISA BİR AÇIKLAMA İLE BAŞLAYAYIM. ÖĞRENCİLİK HAYATIM BİTTİ VE BİR ANDA ATANDIM BİR AY ÖNCE İŞE BAŞLADIM. HER ŞEY ÇOK HIZLI GELİŞTİ. HAYATTAN KISA BİR AN KOPTUĞUMU SÖYLEYEBİLİRİM. HAYATTAN, HERKESTEN. EVET BU KÖTÜ BİR DURUM DEĞİL AMA ZOR BİR ADAPTASYON SÜRECİ OLDU. ÖNCELİKLE ŞU BİR AY ÇOK YOĞUN GEÇTİ. SABAH 5TE KALKIP EVE 7DE GELİYORDUM VE YEMEK DUŞ UYKU ŞEKLİNDE GEÇİYORDU İŞ DIŞINDA Kİ SÜREÇ. HAFTA SONU KİTABA BİR İKİ CÜMLE YAZIYORDUM PAYLAŞMAK İSTİYORDUM AMA PSİKOLOJİK OLARAK YIPRANMAMDAN KAYNAKLI OLSA GEREK YAZMAYI DA BECEREMİYORDUM. SÜRECİ AZ BUÇUK ATLATTIĞIMI DÜŞÜNÜYORUM. UMARIM ESKİ FORMUMA DÖNEBİLİRİM.
YİNE İKİ BÖLÜM BİRDEN GELDİ :) VE İKİNCİ BÖLÜM HEYECANI YÜKSEK BİR BÖLÜM OLDU.
İYİ OKUMALAR :))) SİZLERİ ÇOK ÖZLEDİM VE ÇOOOOK SEVİLİYORSUNUZ...
(MEDYADA DA RANA'NIN DAVET ELBİSESİ MEVCUT TABİİ Kİ)
Son birkaç günümüzü evde Murat, ben ve Muna birlikte geçiriyorduk. Murat ile aramız daha iyiydi. Biraz daha düzelmişti, baya düzelmişti. Muna da bize alışmış gibiydi. Kucağımıza alınca bacakları eskisi gibi titremiyordu en azından.
Murat, Muna'yı sağa sola döndürüp dururken boğazını temizledi. Bir şey söyleyeceğini anlayıp ona döndüm.
"Rana, okulda ki işine devam edecek misin?" dediğinde kaşlarımı çattım.
"Evet Murat neden etmeyeyim ki?"
"Bilmem. Merak ettim sadece." Dedi hafif tebessümle ve bakışlarını Muna'ya çevirdi.
"İşimi seviyorum. Ve çocuklar bana iyi geliyor."
"Ne zaman başlayacaksın ve Hakan orada çalışıyordu değil mi?" dediğinde derin bir nefes verdim.
"Birkaç haftaya başlarım sanırım emin değilim. Ve evet Murat." Dedim gülerek. " Orada çalışıyor. Ama Hakan'ı bu kadar önemsemeni istemiyorum. Hep söylediğim gibi biz-"
"Anladım siz arkadaşsınız." Dedi. Murat'ın sertleşen sesi karşısında Muna gelip bacağıma doğru sokuldu.
"Al işte korkuttun kızımı." Dedim ve Muna'yı kucağıma alarak oturduğum yerden kalkıp koltuğa çıktım. Bir yandan gülüyordum.
"Hakan ile neden daha yakınsın kızlara göre?" Dediğin de şaşırmıştım. Sesinde merak duygusu daha yoğundu, gözleri ise kıskançlıkla parlıyordu ve Murat gözlerim dışında her yere bakıyordu.
"Aslında hepsiyle yakınım. Ama işe ilk başladığımda Hakan bana işaret dili kursu vermişti."
"Hakan sana kurs mu verdi? Rana gidecek kurs mu kalmadı?" dedi. Ve gözlerini gözlerime dikmişti.
"Ne bileyim Murat. Yani iş görüşmesine gidince öyle konuştuk. Üzerinde çok durmadım. Zaten bir hafta mı ne sürdü."
"Yılışık herif. Nerede verdi kursu?"
"Şey, eve ça-"
"Ne diyorsun Rana sen?" diye bağırdı birden Murat.
"Şaka yapıyorum Murat." Dedim gülerek. Tepkileri gülme isteği uyandırıyordu. "Tabii ki evde vermedi. Okuldaydık." Dedim.
"Doğruyu söyle Rana. Kızıyorum diye böyle diyorsun. Fırsatçı-"
"Doğruyu söylüyorum Murat." Dedim hala gülüyordum. "Ne işi var evde? Ayrıca kıskanıyorsun beni."
"Tabii ki kıskanıyorum." Dedi o da koltuğa çıkıp beni kendine çekmiş sıkı sıkı sarılıyordu. Sanki başkası gelip beni alacakmış gibi, alabilirmiş gibi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SESSİZLİK (TAMAMLANDI)
Romance"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir." Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerd...
