Asgje asgje,rreshkita tek pllakat pasdite dhe me ka mbetur pak shenje,por asgje... Nejse nuk ka rendesi kjo. U perpoq ta shmangte ate diskutim. Por me thuaj pak kush ishte ajo gruaja!Haruni: Ajo eshte askushi! Por le te shkojme ne shpi tani Irisi e terhoqi nga krahu...Irisi: Jo nuk do shkojme asgjekundi. Mos me trajto si femije daje.Me pare do me thuash kush ishte ajo grua? E dua tani... Haruni mbeti. Nuk dinte cfare pergjigje ti jepte Haruni Ajo,a....jo.... eshte ...Haruni: Ajo eshte... Te thashe pra eshte askushi! Dhe hajde te ikim...Por Irisi sigurisht insistonte,deri sa ai krijoi dicka sa per te dale nga situata..Haruni, Ajo ka qene... ka qene.... nje shoqja e Elenes (mamaja e Irisit) Por nuk u soll shume mire me te, ja punoi pas shpine. Dhe Elena nuk fliste me me te pasi zbuloi kush ishte ne te vertete. Ndaj nuk kuptoj cfare kerkonte tek varri i saj.Irisi ishte aq konfuze.Nuk dinte cfare te besonte.Irisi: Daje,po me thua te verteten?Haruni e shmangu tutje shikimin,nuk donte te ndeshej me syte zhbirues te se mbeses...Haruni: Une...nuk kam arsye te te genjej. Hajde tani se u be vone, dhe telefonoji Eneas se eshte bere merak. Ajo dite kishte qene plot emocione te forta. Kishte marre fund lidhja e saj me Arvin,kishte zbuluar qe shoqjae saj e ngushte e kishte tradhetuar..Tan i dhe kjo gruaja e mistershme... Nuk dinte cfare te mendonte me pare. Nje lemsh mendimesh i qarkullonin ne tru...I telefonoi Eneas, per ti thene qe ishte mire...Megjithe se ne fakt nuk ishte aspak... Nuk i kishte treguar ende qe ishte ndare nga Arvi,nuk donte ta shqetesonte me shume me problemet e saj. Ndihej cuditshem...Jet a e saj kishte ndryshuar kaq shume...Ishte perballur me shume gjera qe nuk ja kishte marre mendja... Humbi ne ate boten e saj derisa degjoi zilen e telefonit... Pa qe ishte daja,po tani cfare donte..Irisi: Alo daje,ka ndodhur gje? Por nga ana tjeter u degjua nje e qeshur femije... Ishte kusherira e saj Klea. Me kaq shume gjera sac kishin ndodhur,nuk e kishte takuar fare dhendihej ne faj. E adhuronte ate femije,dhe mezi priste pushimet te kenaqej me te. Por ja qe dhe kete vit pushimet e saj ishin nje deshtim total.Klea: Po nuk jam daja moj budavaqe..jam klea.Iris: Shpirtiiii im ti..Klea: Une jam merzitur me ty..Pshe nuk do rish fare me mua ti ? Vetem me ata shoqet e tua,eve me Enean...Irisi: Zemer te premtoj qe do vij te te takoj...Klea: Do vish neser? Une do iki neser te enea ta takoj...me fa babi qe do me mare me vete...Irisi: Mire shpirt..Neser nuk mundem se jam pak semure,dhe nuk vij dot as tek Enea..Klea: Pse semuren njerezit ne vere. Une nuk semurem hic fare,vetem ne dimer ndonjehere.Klea ishte si nje qetesues per Irisin.E shkrinte me ata batutat e saj naive,dhe ne ditet me te keqija te jetes se saj. E mbylli telefonaten me te,dhe mes mendimeve te shumta e kaploi gjumi.Iris u zgjua me nje dhimbje te tmerrshme koke. Syri i ishte nxire shume keq. Nuk mund te dilte nga shtepia ne ate gjendje. Enea ishte i afte ta vriste Arvin po te merrte vesh qe kishte ngritur dore ndaj saj
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
