SEPSE TE DUA

Rimekembja

shume se te tjeret. Zemra po i dilte nga kraharori. E ndjeu,ajo e kishte degjuar.Gjith e naten i dilnin perpara syve fjalet e asaj letre. Ato rreshta e kishin tronditur,por duhej te gjente forcen per te ecur perpara.. Duhej te gjente forcen te ecte perpara po ku ta gjente.Nuk ishte aspak e lehte per te. Ajo leter e kishte tronditur akoma me shume. Nuk kishte deshiren me te vogel per te dale.I vetmi argetim ishte Klea qe e vizitonte here pas here.
Enea kerkonte me ngulm ta nxirrte,por pervecse ishte mbyllur ne shtepi,ishte mbyllur dhe ne vetvete.Nuk hapej me as me Enean. Ishte e njejta traume si pas vdekjes se te emes.Here pas here hapte fb,dhe shihte fotot.Mes te cilave ishin ato me Arvin te cilat i fshiu menjehere. Nuk donte te kishte as me te voglen gje qe i kujtonte ate njeri qe dikur e kishte dashur megjithe forcen e shpirtit,dhe sot e urrente me te njejten force.Ai ishte fajtor i gjithckaje!Mes te tjerave ishin dhe foto me Amantian. Foto gjate pushimeve ku kishin qene bashke.Kishin planifikuar te vizitonin Parisin,enderr te cilen Amantia e kishte marre me vete,bashke me endrrat e tjera. Perlotej sa here i shihte fotot,ose dicka tjeter qe i kujtonin ate.Ne mes te nje monotonie mbytese,nderkoh e qe qendronte perpara kompjuterit ate pasdite,bie dera.U ngrit gjithe pertese dhe shkoi ta hapte. U habit ne fakt,sepse nuk priste askend. Enea kishte celesat e tij dhe zakonisht nuk trokiste. Hapi deren dhe u perball me ate shikim qe i shkaktonte dhimbje dhe lumturi njekohesisht. Ishte Dori,fakt i cili e cuditi akoma me shume dhe harroi te fliste.Ai i levizte doren perpara syve derisa ajo u permend.Dori: Pe gje ndonje fantazme? Iris: Oh...Jo...me. .fal por nuk te prisja. I tha ato fjale me nje gjysem buzeqeshje.Dori: Epo me pelqejne surprizat,shpresoj qe dhe ty.Ai perpiqej ta nxirrte nga ajo situate siklete qe ishte Irisi. Nderkohe qe Irisi kishte mbetur tek dera,dhe mezi nxirrte ndonje fjale. Si dreqin e kishte gjetur? Me ne fund po kerkonte te mesohej me mungesen etij.Dhe pikerisht vjen ai qe con ne djall gjithcka dhe te ben te te rilindinato fluturat ne stomak,pranine e se cilave nuk donte ta pranonte.
Dori: Me fal mund te hyj? Shiheshin ne sy dhe po e perpinin njeri tjetrin. Bluja e tij dhe jeshilja e saj krijonin nje harmoni perfekte,nje bote ku ekzistonte ai,ajo dhe dashuria. Megjithese syte e saj ishin te trishte,prezenc a e tij ju jepte shkelqim.Ishte si nje lloj drite qe reflektohej dhe tek ajo,pasqyronin njeri tjetrin.Irisi pohoi me koke pa mundur te thote asnje fjale.Nuk donte te vazhdonte me ate figure idiote,pasi i ofroi dicka per te pire filloi te tregohej pak me e lirshme.