SEPSE TE DUA

Me zemer te hapur

Dori: Me thuaj dicka,por tregohu e sinqerte.Irisi po e shihte gjithe seriozitet.Irisi: Une do te jem gjithnje e sinqerte me ty,mbaje mend kete. Pavaresisht gjithckaje dua qe ti themi gjithcka njeri tjetrit. Ai buzeqeshi.
Dori: Ate nate qe erdhe ne spital me syrin e nxire,kishte gisht ai bastardi apo jo.Irisi nuk e priste ate pyetje. Nuk donte ti thoshte gje,sepse dhe vete ndihej keq.Irisi: Ishte thjesht nje..incident.nuk ka faj Arvi. I tha ata fjale me nje fryme,pa e pare ne sy. Ai ndaloi makinen. Ia kapi lehte fytyren dhe e ktheu nga vetja.Dori: Sapo thame qe do te ti tregojme gjithcka njeri tjetrit.Ishte e kote,ai e kishte kuptuar qe pogenjen. Irisi uli koken dhe filloi te qaje.Dori: Plehraaaaaa!!! Goditi me grusht timonin dhe afroi Irisin prane vetes.Dori: Shtt jam une ketu me ty tani. Ai nuk do te te preke me asnje fije floku.I puthte gjithe gjatesine e flokeve,dhe qelizat e saj fitonin nje lloj mbrojtjeje qe vetem ai dinte tja jepte. Gjate gjithe rruges Dori nuk e preku me ate teme,mundohej vetem ta bente te qeshte e mbi te gjitha te harronte. Kur arriten ne Durres kishte perenduar.U nisen drejt nje vendi qe zakonisht nuk kishte shume njerez.Sapo zbriten nga makina i tha te mbyllte syte dhe e mori ne krahe.Iris: Do bieeee!! Ku po me con ?Dori: Po te rrembej zonjushe.Ti ke besim tek une apo ajo?Ajo me syte e mbyllur kerkonte buzet e tij.E puthi lehte ne forme miratimi,dhe priste Ndjeu qe po e zbriste.Sapo vuri kembet ne toke i tha te hapte syte.Nuk i besohej.Irisi kishte mbetur pa fjale.Perendimi i diellit dhe valet e detit ne sfond e benin ate atmosfere akoma me perfekte. Ne rere ishte shtruar nje cercaf,ne mes te te cilit ishte nje cante. Dori u perkul ta hapte dhe nxori prej aty nje trendafil te kuq. Kur u zgjat tja jepte ajo iu hodh ne qafe.Irisi: Kur e organizove gjithe kete?Dori: Epo ke nje te dashur te shkathet.Qeshen nga canta nxorren gjera per te ngrene,ishin te ngrohta. Kishte dhe vere. Sistemuan gjithcka dhe u ulen prane njeri tjetrit me gotat e veres ne dore. Kishte mbeshtetur koken ne kraharorin e tij. Ndihej aq e mbrojtur aty. Shiheshin here pas herene sy,putheshin,perqafo heshin,per kedheleshin,peshperisnin fjale te embla aty ku te vetmit deshmitare ishin hena yjet,dhe ai qiell i pafund sa dashuria e tyre...
Qendronin ne heshtje,duke shijuar si muzike rrahjet e zemres se tyre... Komunikonin permes syve dhe lekures,ne ate vend magjik ku ekzistonin vetem ata te dy dhe dashuria.Larg gjithckaje,larg te gjitheve ndienin zemren tju pulsonte me shpejtesi.Irisi kishte humbur ne boten e saj mesyte drej qiellit. Ndersa ai i puthte lehte floket.
Dori: Cfare po mendon shpirt?