SEPSE TE DUA

Ndjenje faji

Hyri tek varrezat,dhe nga larg pa dike tek varri i Amantias... Nga larg nuk arrinte te shihte kush ishte,meqe personi ne fjale ishte me shpine. Mendoi mos e kishte ngaterruar me ndonje varr tjeter,meqe varri i Amantias ishte ende iparregulluar. Por kur u afrua me prane ishte e sigurte qe jo. Nuk mundtju besonte syve...Ishte Arvi. Nuk mund ta besonte hipokrizine e tij.Pas gjithe asaj qe kishte shkaktuar guxonte te shkonte dhe tek varri i saj....U afrua lehte drejt grumbullit te dheut,pa i folur... Vuri lulet me kujdesdhe pastroi ate copezen e vogel provizore ku shkruhej emri,ditelindja dhe data e saj e vdekjes...Lotet i mbuluan fytyren. Ishte kthyer me shpine nga ai,nuk donte qe te ndeshej me ate shikim te shtirur.... Po qendronte ulur dhe fliste me veten,duke menduar qe ajo e degjonte... Donte me shpirt te ngrihejdhe ti qellonte ne fytyre,ti thoshte :- Zhduku,a nuk u mjaftove me gjithe kete dhimbje qe shkaktove?...Por nuk e beri..Duhej te permbahej ne respekt te kujtimit te Amantias ...Po qendronin ne heshtje,ne nje forme teftohte meditimi,perpar a varrit ne te cilin prehej nje njeri kyc ne jeten e tyre... Derisa Arvi i dha fund asaj heshtjeje te akullt varri...
Arvi: Ky eshte vetem faji yt! I yti dhe i askujt tjeter...
Irisi shtangu...E leshoi gjithe peshen e trupit ne ate copez gur ku ishte ulur. Lotet i mjegulluan akoma me shume shikimin dhe ne fytyre u zbeh...Pavaresi sht gjithckaje qe kishte bere ai njeri guxonte ti vinte dhe fajin??...Mori fryme thelle dhe u ngrit,duke e pare ne sy,ne ata sy qe dikur i kishte adhuruar...Ne ata sy qe sot iu ishte fikur drita....Shikim i i tij ishte nje shikim i eger plote zemerim,plot urrejte,megjith ate nje shikim i mbuluar nga lotet...I shkoi perballe,dhe mes lotesh e me frymen qe po i zihej,i beri nje qeshje ironike...
Irisi: Heh,pervecse nje ndyresire je dhe i pashpirt...Fajtori i gjithckaje je ti! Ti,dhe askush tjeter!
Ai ngriti doren ta qellonte por ajo ja mbajti.
Iris: Jo me! Kurre mos tento here tjeter! Se nuk jam me ajo e bindura,qe te plotesonte cdo teke dhe te lejonte gjithcka...Te njoha vone,por me mire vone se kurre apo jo?... U desh te vdiste dikush,per ta nxjerre ne pah fytyren tende te vertete...
Arvi: Hahaha mos bej sikur te vjen keq! Ia ke uruar gjithmone vdekjen Amantias,kur e more vesh per ne te dy,me mua nuk shtiresh dot...
Kesaj here ngriti doren Irisi dhe e qelloi ne fytyre.
Irisi: E di per cfare me vjen keq?? Qe kaluam 2 vjet bashke,dhe mire une qe ste paskam njohur,por as ti sme paske njohur mua... Nuk ja kam uruar vdekjen askujt,dhe aq me teper asaj qe ishte mikja ime e zemres. Mund tekem ndjere cfaredolloj gjeje per te,pervec ate qe ti uroj vdekjen... Por syte e tu nuk shohin me