SEPSE TE DUA

Fitim kohe ...

Irisi u pre.
Irisi: Zemer,vertet e mendon kte??
Dori: Per asnje lloj arsyeje ti nuk do i lesh studimet.Vitin tjeter diplomohesh,e di apo jo?? Do bejme si do bejme,here do vij une,here ti nuk do rrime pa u takuar. Por ti nuk mund te hedhesh ne plehra,gjithe ate mund....
Ajo e perqafoi fort dhe lotet i mbuluan fytyren.
U shkeput nje moment duke e pare ne sy...
Iris: Ti...ti...je i sig....urte qe sapo te kthej une shpinen nuk do...nuk do metra...dhe...tos h!?
E beri ate pyetje duke ju marre fryma,me fytyren e nje femije qe sapo i kishin prishur lodren e preferuar.
Ai i kapi duart dhe ja puthi,pastaj i fshiu lotet.
Dori: Budallaqe,nguli te mire ne tru qe une te dua! Te dua dhe nuk kam sy per femer tjeter,nuk ka rendesi je ktu apo mijera km larg nga une,zemra ime te takon ty!
Ajo buzeqeshi mes lotesh. E donte ate njeri,me shume nga sa e imagjinonte.
Kaluan dhe disa ore ne plazh,mes atyre lojerave prej femijesh,puthje vene uje,zhytjeve pa mendje. Rreth ores 4 Dori i tha qe do iknin diku.U veshen,moren rrobat dhe hipen ne makine. Dori i spjegonte perjetimet e tij ne cdo vend qe kalonin.E adhuronte qytetin e tij te lindjes dhe Irisi e kuptonte nga menyra si i fliste per te,megjithese kishte 10 vjet qe ishte larguar nga aty. Tani jetonte ne Tirane me prinderit,ndersa motra e tij jetonte ne Itali me familjen e saj. Ecen pak minuta,dhe ndaluan perpara nje pallati te vjeter.. Ngjiten shkallet dhe ndaluan ne katin e trete perpara nje dere ku shkruhej familja Alikaj. Dori hapi deren dhe u futen brenda. Ishte nje apartament me mobilje te vjetra por shume i mirembajtur.Gji thandej kishte foto te familjes...Dukej qe ai vend ishte i shenjte per te.I tregonte cdo detaj ne ate shtepi dhe syte i shkelqenin.Kish te nostalgji per femijerine e kaluar aty,ne ate lagje,mes atyre kujtimeve...
Ishte e cuditshme por Irisi po argetohej.Nuk ngopej duke e degjuar qe fliste me aq shume kenaqesi per ate vend.Shpesh e ngacmonte me fotot e tij kur kishte qene i vogel.
Zbriten nga apartamenti,dhe u futen ne nje pasticeri poshte pallatit,ku punonte nena Tefta sic e quante ai.Tefta ishte nje grua me shume vite mbi shpatulla,por as mosha nuk ja kishte fikur pasionin per embelsirat.Nga duart e saj ishte embelsuar nje qytet i tere.E donte shume,ajo e kishte pare te rritej dhe sa here shkonte ne Durres kalonte tek pasticeria ta takonte.Sapo u futen,ajo e pa dhe shkoi menjehere drejt tij ta perqafonte.
Tefta: Erdhe o bir?! U humbe ne ate Tirane te bekuar...