SEPSE TE DUA

Filli i nje kuptimi te veretes

as nuk ishte qellimi im qe tju frikesoja ne kete menyre.
Dori: Shtt mbaroi tanii...
E afroi akma me shume prane vetes duke i puthur floket e njoma e duke ndjere trupin e saj qe dridhej. Qendruan disa minuta ashtu derisa

Irisi foli serish...
Irisi: Duhet te te them dhe dicka.
Nderkohe qe mundohesha te qartesoja idete brenda meje,mesova per ate vajzen qe humbi jeten,dhe kuptova dicka.

Qe Jeta eshte shume e shkurter,ndonje here te godet pameshirshem,ndonjehere te ben surpriza te pakendshme si vdekja ne momentin me te papritur.

Kemi shume pak kohe ne dispozicion per ta shfrytezuar me meri,mllef,urre jtje,zemerim.Cdo njeri per te jetuar ne paqe me shpirtin e tij,meriton te fale dhe te falet. Kemi nevoje te gjithe per nje mundesi te dyte,sepse te gjithe gabojme dhe askush nuk eshte perfekt.

Shpesh zemerimi na verbon arsyen dhe nuk na lejon ti kuptojme kto gjera,por pastaj kur ndeshesh me te tilla ndodhi,reflekto n thelle me veten dhe kupton qe lumturia nuk eshte nje destinacion,por rruga drejt ketij destinacioni.

Dhe veprimet tona jane shembelltyre e kesaj rruge plot pengesa,por qe me deshire dhe pozitivitet te shpie ne destinacionin e duhur.

Dori po e shihte ne sy nderkohe qe ajo fliste,ne tentative e siper per te kapur fillin e bisedes,por nuk po e kuptonte ku donte te dilte ajo.

Irisi: Ke te drejte,e di qe jam nxituar,por meria me kishte pushtuarsi njeri,e nuk i kuptoja pasojat e veprimeve te mia.Por e rendesishme eshte te kuptosh gabimet apo jo.Irisi e vuri re qe po e shihte i habitur dhe i buzeqeshi.

Irisi: Nuk me ka bere dem shiu,jo.Nuk jam ftohur dhe as nuk kam temperature.
Nejse,ajo qe doja te te thoja eshte qe ti ke te drejte,duhet ti jap nje tjeter mundesi te...te..z..es time.

Fjalen e fundit mezi e tha,ndersa Dori kishte zgurdulluar syte. Kishte menduar qe ajo fjali nuk do te dilte kurre nga goja e saj  Dori: Vertet?

Iris: Ehe...
Dori vazhdonte te mos ju besonte vesheve.Pas reagimit te saj te nje nate me pare kishte humbur shpresen qe nje dite ajo do ta takonte Dilaren.

Dori: Nuk mund ta besoj... Nejse,rendesi ka qe e kuptove me ne fund...Do e shohesh qe pas atij takimi do te heqesh nje peshe te rende,e do te ndjehesh me e lehtesuar.
Ajo buzeqeshi lehte ndersa ai e perfshiu te gjithen nen perqafimin e tij.

Qendruan per pak ashtu duke degjuar rrahjet e zemres se njeri tjetrit,e duke ndjere frymemarrjet e pershpejtuara.Me ne fund dukej se gjithcka po ecte ne drejtimin e duhur.

Dori: Duhet te te them dhe une dicka...
Ajo u shkeput lehte,dhe u kthye nga ai me fytyre,duke e pare thelle ne ata syte e tij