SEPSE TE DUA

Goditja fatale😯

Arvit ne Shqiperi,shtyrj a e biletes,ftohtes iae tij,telefoni i zene... Dhe ajo qe ja kishte vene vetes fajin per gjithcka.Por sjellja e tij nuk toleronte aspak Amantia .Per Irisin mbetej tradheti dhee pafalshme. Ata 2 njerez ishin te felliqur.I kishin shkaterruar jeten. Ajo kishte qene mikja e tij.Dhe sikur Irisi te ishte ndare me Arvin,nuk duhej te hidhte ate hap. Fakti qe nuk i kishte treguar pastaj,e bente veprimin e saj akoma me te ndyre e te pafalshem.E vetmja gje qe donte te bente ishte te qante,te nxirrte ate dhimbje qe po i gerryente shpirtin. Koken e kishte mbeshtetur ne tavoline dhe lotet e saj lagnin dyshemene.Nje lemsh i ishte mbledhur ne stomak,trupi i dridhej.Amantia iu afrua afer dhe e preku ne sup.Irisi u kthye dhe megjithe forcen e saj i gjuajti me pellembe,duke ia lene shenjat e gishtave ne faqen e skuqur.Irisi: Zhduku! Nuk dua te te shoh me kurre. I uleriti ne fytyre me zerin qe i dridhej.Amantia: Prit... Me ler te te them dicka,nuk dua ta mbaj per vete...Ti je..ishe shoqja ime me e mire! E di qe veprimi im eshte i pafalshem. Shkaterrova jeten tende,dhe timen. Por me ler te ndaj me ty nje gje te fundit..Dua te ta rrefej kete sekret qe po me gerryen nga brenda,kam nevoje tja them dikujt...Irisi ktheu koken nga ajo dhe po e shihte me nje veshtrim pyetes.Irisi: Ke vetem 5 minuta kohe,dhe duhet te dalesh nga ajo dere.Amantia u mbush thelle me fryme. Te fliste per ate gje nuk ishte aspak e lehte,por e ndiente te nevojshme.Duhej te hapej me dike. Duke e mbajtur perbrenda dukej sikur po i zinte frymen. Amantia:
Irisi: Po pres une.Amantia iu mbushen syte me lot.Ajo ishte fajtore per gjithcka. Kishte lenduar shoqen e saj me te mire,kishte shkaterruar veten,kishte vrare endrren e saj me te madhe ,endrren me te bukur te nje femre
Amantia: Pasi Arvi u kthye ne Londer,une per disa jave nuk ndihesha mire.Isha e pafuqishme,kish a gjendje te fiketi,tevjella. Ne fillim nuk ju kushtova rendesi. Ti e di qe vuaja nga anemia,dhe une ja lashe asaj. Mirepo ishin simptoma te vazhdueshme dhe Ana(nje shoqja e tyre) ngulmoi qe une te beja analizat. Ne fillim nuk doja,por ajo me bindi.Diten qe mora pergjigjen e analizave nuk e di cfare te ndieja. Te isha ne qiell apo ne toke. Te qaja apo te qeshja per ate qe do me ndodhte. Isha 5 jave shtatzene. Brenda meje ishte ngjizur femija i Arvit.Irisi shtangu. Vuri duart ne fytyre dhe uli koken.Nuk mundej me,po perjetonte me