SEPSE TE DUA

pikellimi

Irisi ishte ne shpi,ende nuk dinte gje. Enea nuk donte qe ta merrte vesh nga telefoni.Ia tha pasi arriti ne shpi,dhe ishte vete me te. Irisi humbi ndjenjat. Me vone u permend,dhe vetem qante. E dinte qe disa dite me pare ndiente neveri per te. I kishte folur aq ashper.Fakti qe ajo kishte ikur pa i thene as ate brenge qe e mundonte do i mbetej peng gjithe jeten. Sa shume gjera kishte kaluar me te. Kishin ndare gjithcka.I kujtoheshin dhe detajet me te vogla me te,dhe qante aty ne supin e Eneas. Ishin ndare ne ate menyre pas gjithe atyreviteve miqesi. Kishte ikur jo vetem nga jeta e Irisit,por dhe nga kjo bote e ndyre ne menyren me mizore.Ajo,qe e donte jeten,qe kur degjonte raste te rinjsh qe vetevriteshin alarmohej.Reagonte si mos me keq. Dhe pikerisht ajo ra ne ate kurth.Irisi i kerkoi Eneas ta shoqeronte ne spital. Mamaja e Amantias ishte ende atje dhe kishte nevoje per mbeshtetje.Sa ironike eshte jeta. Nje vit me pare Amantia mbeshteste Irisin qe kishte humbur te emen.Tani Irisi mbeshteste Miren,qe do te fuste ne dhe vajzen 20 vjec.Shkuan ne spital bashke me Enean. Miren e gjeten aty ku kishte ndenjur gjithe ato dite pritjeje per nje lajm temire. Lotet i kishin shterrruar. Fytyra ishte fikur e zeri i ishte cjerre. Renkonte me vete dhe qellonte me grusht kraharorin. Qante te bijen pa nje trup perpara,duke bere te lotoje nje spital i tereMira: Shpirt i mamit si ma bere kete.Ma more zemren me vete,si te jetoj une tani.Kujen e saj e nderpreu Irisi e cila iu afrua dhe e perqafoi.Shpert hyen ne lot te dyja.Mira: Iku o Irii,Amantia iku.Si me la keshtu si qyqe.Ce dua une jeten tani? Te shkoj te groposem bashke me te.Irisi i fliste mes lotesh,mundohej ta qetesonte,por ishte e pamundur. Ishte nene,kishte humbur femijen,driten e syve. Qendruan per pak aty,nje ambjent ku te zihej fryma nga njerezit dhe te qarat. Pak me tutje Irisit i zune syte Dorin,qe po fliste me nje infermiere. I shkoi afer dhe i foli.
Dorit nuk ja merte mendja qe do e shihte aty. I erdhi keq kur e pa ne ategjendje. Donte ta ngushellonte ta perqafonte,ti qendronte afer por nukmundej. Ishte sikur ajo tja kishte ndaluar.Mundi ti thoshte vetem nje ''Me vjen keq,behu e forte''.Irisit i vershuan lotet ne fytyre,por i fshiu me shpejtesi. Donte dhe ajo te mbeshteste koken aty ne gjoksin e tij,ta zinte gjumi,dhe te mendonte qekishte qene nje enderr.Por as ajo nuk mundej.Ishte me keq per ta.Mes lotesh gjeti guximin te fliste.
Iris: Desha te te falenderoj per gjithcka ke bere keta dite. Per gjakun qe dhurove,per mbeshtetjen qe me ke dhene. Nuk e di nese do kemi mundesine te shihemi me,ndaj desha te ti them keto fjale. Fjale te cilat ishin si bombe per Dorin..Nuk donte ti degjonte kurrsesi.Sapo ishte gati te fliste Dori,Irisi nuk e la. E