SEPSE TE DUA

Lamtumira 😢😢

kujtimet.Ato po e torturonin,isht e sfilitese ajo gjendje.Ne shikimin e mjegulluar i kalonin syte e tij blu,puthjet,per qafimet...

Ngriti doren e majte,dhe pa emrin e tij ne gisht.Kishte dashur tja bente surprize ate tatuazh por nuk mundi...Ai nuk do e merte vesh kurre...Pa varesen,dhe mijera premtime gjendeshin aty brenda...E hoqi me kujdes dhe e puthi. E futi ne nje kuti,duke peshperitur lehte

"Lamtumire shpirt,mbase nuk qe e thene te jemi bashke" Mes mijera mendimeve degjoi zilen e tel. Ishte Dori,qe po e priste ne spital.Ia mbylli,nuk ishte e afte as te fliste me te... I shkruajti mesazh ku i thoshte qe nuk mund te shkonte sepse i kishte dale dicka urgjente.

Gjithe pasditen e kaloi ne vendet ku kishin qene bashke. Sa shume kujtime,sa shume puthje,sa shume premtime. Cdo gje e shkrumbuar,bere hi. Destinacioni i fundit ishte nje agjensiudhetimesh. Ishte e sigurte,nuk mund te priste me. Dhe nje jave do teishte e tepert per te,ne ate vend plot kujtime...

Te nesermen ne oren largohej as per 1 jave dhe as per nje muaj,por kushedi per sa kohe...Nuk kishte qendruar kurre larg tyre per shume kohe,por duhej ta bente.Duhej te shkeputej nga ai realitet qe po e mbyste.Ne ate ae10 ishte udhetimi i saj drejt Londres

U nda mes lotesh me Enean dhe te atin.Nuk do roport i premtoi vetes qe do te linte gjithe dhimbjen dhe lotet megjithese thelle thelle e dinte qe thjesht po genjente veten...
Udhetimi ishte i lodhshem,dhe reflektues. Kushedi si do shkonte jeta e saj,gjerat cfare rrjedhe do te merrnin...

Mes turmes se madhe te njerezve,sapo zbriti ne aeroport arriti te dallonte Glenin. Ai ishte kusheriri i saj 5 vjet me i madh ne moshe,megjithat e kjo nuk kishte ndikuar qe te kishin gjithnje nje marredhenie perfekte.

Ai jetonte me familjen e tij ne Rome,prej shume vitesh. Irisi sapo kishte vene kembenne nje qytet te madh,misterioz. ..Aty ku jeta e saj do te ndryshonte...Ng a do tja niste me pare...Ishin mendimete para ne ate vend te huaj,dhe te panjohur aspak per te...

Ditet e para ishin terheqese,duke eksploruar Romen,megjithes e te lodhshme...Duhe j te merrej me te gjitha dokumentat e shkolles,ne fakultetin ku bente pjese.. Kjo e ndihmonte te hiqte mendjen disi nga gjithcka tjeter...

Kilometra me tej,ne qytetin e bukur te Torinos,ishte njeriu i mendimeve te saj...Ai qe shihte cdo nate ne enderr,qe flinte me te e zgjohej me te...Ai te cilin nuk dinte nese nje dite do te arrinte ta harronte,megjithese ishte e bindur me veten qe ai kishte nisur jeten krah Anes.

Pas nje bisede me te motren,Dori me ne fund kishte reflektuar per gjendjen e tij. Ai e kishte humbur pergjithmone Irisin,por nuk mund te humbiste dhe jeten e tij. Duhej te kthehej ne Dorin,e objektivave te realizuar,nuk mund te zhgenjente prinderit e tij,veten, dhe aq me teper te motren qe ishte debulesa e tij...