SEPSE TE DUA

Dhimbje 😔

shiu... Dilara: Nuk te le vetem.Ja kam premtuar ma...ma...mamas e tende. Irisi u shkeput menjehere. Iu kujtua ajo qe i kishte thene daja ate dite per te. Irisi: Te lutem mamane time mos e permend. Pasi ja punove pas kraheve nuk mund ta permendesh me. Dilara nuk po e kuptonte asgje.

Dilara: Cfare po thua? Une nuk mundtja punoja pas kraheve motres time... Irisi shtangu. Lida nuk kishte moter. Dhe kjo te ishte genjeshter? Irisi: Ti nuk mund te jesh tezja ime zonje,gaboheni. Mamaja ime nuk ka moter. Tha duke pare fotografine e Lides.

Dilara: Sigurisht qe jam tezja jote. Une jam motra e Dianes,motra e mamase tende shpirt. Irisi u shemb serish mbi varr dhe ngriti koken drejt qiellit. Oh zot te lutem me merr : peshperiste me veten. Dukej sikur zemra i kishte pushuar,por mblodhi forcat dhe u ngrit.Filloi ti gjuante ne kraharor te Dilares. Irisi: Ti nuk je tezja ime,dhe ajo nuk eshte mamaja ime.Dilara: Ti e di qe po,ajo eshte gruaja qe te solli ne jete.

Irisi: E urrej. Te urrej. Ju urrej te dyjave dhe cdo njeri qe ka te beje mete. Ulerinte sikur zeri i saj kerkonte te cante qielli. Lindita: Nuk mund ta urresh. Ajo eshte nena jote,dhe ti je gjaku im. Irisi iu kthye duke i uleritur akoma me shume ne fytyre.

Irisi: E kupton qe e urrej? Ate,ty...
Do doja te mos kisha lindur kurre,jo nga ajo te pakten,jo nga nje tradhetare. Mamaja ime eshte kjo. Tha duke perqafuar pllaken e saj. Tani zhduku,shporru nga ketu. Nuk ke qene dhe as nuk do te jesh ndonjehere pjese e jetes time. Tani largohu se nuk ke vend tek varri i mamase time. Filloi ta shtynte Dilaren,te dilte nga hekurat qe rrethonin varrin,derisa pa Enean te vinte drejt saj...

U zhyt ne perqafimin e tij. Ishte e vetmja gje qe e mbushi ne ate moment.U duk sikur akrepat e memories u kthyen pas ne kohe,dhe kujtimet i pushtuan mendjen. Sa gjera kishin kaluar te dy bashke,momente te bukura,momente te hidhura...E tani,pas kaq kohesh zbulonin qe nuk ishin femije te se njejtes nene. E vetmja gje qe arriti ti thoshte ishte :

Me largo qe ketu te lutem.
Arriten ne shtepi te qullur nga shiu.Brenda vetes ndihej e vdekur. Fuqite i kishin shteruar deri ne piken e fundit,mezi mbushej me fryme,buzet i ishin nxire,trupi i dridhej. Dhimbja i ishte perzier me shiun qe e kishte "rrahur" per disa ore.

Hyri ne dush dhe nuk donte te dilte me qe aty... Realiteti jashte i dukej i frikshem,cdo gje i dukej e rreme...
Temperatura e larte gjate gjithe nates e kishte perkeqesuar me shume gjendjen e saj.Fliste percart,trembej ,ngrihej duke bertitur...

Enea u kujdes gjate gjithe nates per te.Dorit i shpjegoi ne tel cfare kishte ndodhur,dhe te nesermen nuk iku fare ne pune.Qendroi cdo minute me te,e cila ishte ne te njejten gjendje kllapie.