SEPSE TE DUA

frika

Enea nguroi ti pergjigjej por shikimi pyetes i se motres kerkonte nje pergjigje...
Enea: Teta Mira e kishte gjetur te mbuluar nga nje pellg gjaku ne dhome.Ka prere damaret.Irisi nuk shihte me.Gjithcka perpara syve i ishte erresuar.Amantia kishte tentuar ti jepte fund jetes.U afrua drejt grumbullit te njerezve dhe shkoi prane Mires (mamaja e Amantias.E perqafoi menjehere.Mira mes lotesh bente vetem nje pyetje: Pse e beri kete?Irisi: Ajo do behet mire,qetesohu.Mundohej ti jepte force kur ajo kishte nevoje vete per force.Pavaresisht gjithckaje kishte qene shoqja e saj me e ngushte.Ne nje moment te tille jete a vdekje nuk mund te mendonte cfare i kishte bere.Ishte ulur ne nje stol vecmas nga te gjithe.Koken e kishte vene mes duarve,dhe kishte humbur ne ate boten e saj derisa ndjeu dike te ulej prane saj.
Irisi ngriti koken,por sapo u ndesh me shikimin e tij,e uli serish dhe u largu disa centimetra me tej.
Dori iu afrua dhe njeren dore ia vuri tek floket,ndersa me doren tjeter kapi doren e saj. Ajo kesaj rradhe nuk kundershtoi,u kthye dhe e perqafoi.Ia kishte inatin e nje nate me pare,por e ndjeu ta perqafonte.E perqafoi fort aq sa ndienin rrahjet e zemres se njeri tjetrit.Ishte nga ate perqafimet e ngrohta,te sinqerta,per te cilat njeriu ka nevoje ndonjehere.
Ai perqafim qe te shtyn te besosh qe ajo stuhi do te merrte fund,dhe dielli do te lindte serish.
Ishte zhytur ne kraharorin e tij te fuqishem,dhe per nje moment harroi gjithcka. U shkeput duke i kerkuar ndjese.
Iris: Me fal...une..Ai e shihte me ata syte e tij te thelle blu. I buzeqeshi dhe u be gati te fliste kur nje mjek po vinte drejt tyre.Lajmeroi qe ne salle kishte nevoje per gjak.Pasi tha grupin e gjakut,askush nuk po reagonte,derisaDori u ngrit ne kembe.Dori: Jam une ai grup gjaku.Te gjithe syte u drejtuan tek ai. Nje fije shprese u ndez per te gjithe.Mjeku i kerkoi ta shoqeronte dhe Dori e ndoqi nga pas derisa dora e Irisit e kapi nga krahu...Ai u kthye me fytyre nga ajo.Iris: A je i sigurte per kte qe po ben?!
Ai e perpiu me thellesine blu te syve te tij dhe i vuri duart tek supet.Dori: Per ty shume me teper se kaq! Gjithcka do te shkoje mire,mos u shqeteso.
U perqafuan serish,kesaj rradhe ne nje perqafim me te gjate,me te ndjere.Pritja ne ate koridor te ftohte spitali po shnderrohej ne nje makth. Askush nuk behej i gjalle te jepte nje lajm. Dori (pasi kishte dhuruar gjak) nuk ishte shkeputur nje moment nga Irisi.Ajo ishte zverdhur,syte i kishte te fryre nga lotet. Enea nga ana