SEPSE TE DUA

frika e humbje se zemres 💖💖

Dori kishte humbur toruan. Vazhdonte ti gjuante,derisa nderhyri Irisi.
Irisi: Mjaft. Po silleni si femije.Jemi ne varreza ta haje dreqi,jo ne nje arene boksi. I tha me nje fryme ato fjale,dhe lotet i vershuan ne fytyre. Dori e afroi prane vetes. Arvi u ngrit dhe u largua,ndersa ata mbeten aty me Linditen.
Dori: Faleminderit zonje qe me telefonuat,dhe qe e ndihmuat Irisin.
Dilara: Oh jo,une...bera thjesht det...thjesht ate qe do bente cdo njeri.
E falenderoi dhe Irisi,dhe ajo u largua...
Sapo mbeten vetem,ai e ngriti ne krahe...
Irisi: Me lesho,cfare po ben??
Dori: Po te coj ne makine,se nuk je negjendje te ecesh. Ke nevoje urgjente te pushosh.
Iris: Zemer,nuk po vdes,por me lesho,se nuk iki ne shtepi pa vajtur me pare tek varri i mamit...
Dori: Epo mire,me duhet te te coj keshtu zonjushe... Nuk e coj neper mend qe e dashura ime te lodhet,dhe te humbase serish ndjenjat...
Ajo buzeqeshi lehte dhe i gjuajti ne krah.
Irisi: Budalla
Dori: Shpirt
Irisi: Me zbrit se eshte turp. Do na marrin per te cmendur.
Dori beri nje rrotullim 360 grade me te ne krah.
Dori: Zemer,une nuk shoh njeri ketu,vecse varreza.
Pastaj ashtu jemi,2 te cmendur te dashuruar.
Qendruan dhe per pak minuta ne varreza,dhe Dori e shoqeroi ne shtepi.
I ngjiti shkallet me te ne krahe,dhe e shtriu ne krevat.
Dori: Tani ti zonjushe,nuk do levizesh nga ketu,derisa te qetesohesh.
I solli disa lengje dhe dicka per te ngrene dhe ia vuri perpara.
Dori: Zemer,po me llastove keshtu, do semurem cdo dite.
Dori: Nuk eshte e nevojshme te semuresh,sepse une nje beb kam dhe ate do e llastoj cdo dite te jetes time.  
Dori ishte ulur prane saj dhe i perkedhelte floket,duke mos ja shkeputur per asnje cast shikimin.
Iris: Zemer pse me sheh keshtu?
Dori: Je embelsire moj,dua te te ha te gjithen...
Irisi i gjuajti lehte ne krah.
Dori: E di sa u tremba sot... Mendova se te kishte ndodhur gje. Dhe po te tendodhe dicka ty,nuk ja fal kurre vetes.
Ia tha ato fjale duke e pare ne sy,ne ato syte e thelle jeshil qe ai