SEPSE TE DUA

Shqetesimi Dorit

me Dorin. Ishte gjendur per here te pare rastesisht aty me disa miq te fakultetit dhe ai vend qe nga ai moment do te shnderrohej ne nje vend relaksi per te.

Aty ku mund te mendonte,te reflektonte pa e penguar askush vetem duke shijuar panoramen.

Dori: Po me kete kohe qe eshte sot,dhe ajo ka ikur aty?
Samanta: Dor,une nuk jam e sigurte ne eshte,por mendoj qe duhet te jete derisa shpesh arratiset aty.

Dori: Oh zot,duhet edhe shume? Po sikur te mos jete aty?
Dori i bente 100 pyetje ne sekonde Samantes. Shqetesimi i kishte pllakosur fytyren.
Samanta: Qetesohu tani,ajo nuk eshte e vogel.

Di te kujdeset per veten. Pastaj nuk e detyroi askush te dale me kete kohe,aq me teper ne oren 6. Vete i shkrepi ne mendje,le te duroje pasojat.
Dori: Ufff sa e keqe je Sam. Te thashe qe diskutuam dhe aq ka llogjikuar. Pastaj ti je shoqja e saj.

Samanta: Une jam shoqja e saj,por jo mbeshtetesja e cmendurive te saj. Ajo duhet te kuptoje qe nuk eshte femije. Ka njerez qe shqetesohen perte,dhe keto arratisje pa gdhire ende nuk mund ti beje rruge. Le te mesohet te perballet me gjerat.

Une e di sa ka vuajtur ajo ne jete,jam dyfish e shokuar nga ajo qe ti me tregove,por asgje nuk zgjidhet keshtu. Cfare fitoi pervecse po na le ne tension derisa te takohemi me te?? Nejse se i kam dy fjale me te kur te me dale perpara...

Dori: Joooo, ti nuk do i thuash asgje dhe mjaft me budallalleqe. Me premto qe sdo i flasesh..
Samanta: Mos ma kerko kete, e ke tekote. Ajo duhet te me degjoje mire. Ndryshe paste veten ne qafe.

Dori: Te thashe qe nuk ke per ti folur dhe tani do te ma premtosh Samanta Borishi.
Pas shume tentativave te Dorit,Samanta u dorezua. Shiu vazhdonte te binte fuqishem,dhe perplasej me furi ne xhamin e makines.

Koha e keqe e bente akoma me te tmerrshem qarkullimin e makinave,ankthi dhe tensioni benin te veten. Dukej sikur nuk do te mberrinin kurre derisa Samanta i tha qe do linin makinen diku dhe do vraponin drejt nje lokali qe ishte perballe ujevares.

Ne gjithe ate shii ajo nuk mund te kishte qendruar jashte,dhe per faktin se ajo zone ishte thuajse nen uje e gjitha me ate stuhi qe po mbante... Nga xhami i makines pane vetem nje grup njerezish qe nxitonin lart e poshte...

Dhe nuk kuptonin cfare po ndodh derisa zbriten nga makina dhe nxituan drejtlokalit,i cili ishte plot e perplot me njerez.Jashte shiu vazhdonte te bintefurishem,dhe me e pakta qe mund te besonin ne ato momente ishte qe Irisi te kishte qendruar jashte.

Kerkuan pak me sy neper lokal por nuk dukej askund.Jashte arrinin te shikonin disa njerez me pelerina qe vraponin e dic benin,por nuk kuptonin gje. Koha vazhdonte te mjegullohej,dhe rrebeshin e shiut e