SEPSE TE DUA

Rikthim i ndjenjave

kishte ende nje mundesi te arte...
Ate nate ndihej cuditshem. Kishte njeperzierje lumturie dhe ankthi brendavetes.E dinte qe e nesermja ishte mundesia e saj e madhe,megjithes e nuk e dinte se si do te shkonin gjerat...Por dinte qe ai do e degjonte me patjeter,me cfaredolloj kushti.Gjumi nuk e zuri gjithe naten nga mendimet e shumta.

Buzeqeshte me veten kur mendonte qe ata do te mund te sqaroheshin me ne fund,pastaj i ngrinte buzeqeshja ne buze kur mendonte qe cdo gje mund te shkonte ne djall. Brenda saj ishte nje stuhi ndjenjash qe luftonin me njera tjetren,dhe mendja e saj nuk ishte e qete.

Ishte fundi i muajit nentor,por mund te ishte fundi apo fillimi mes tyre.Zemra i rrihte fort. Iu duk sikur mengjesi erdhi shume voneate dite. Me Samanten u takua ne mengjes ne stacionin e trenit.
Samanta: Mgjessss,ceshte kjo fytyre e pergjumur?
Irisi: Lere lere Sam,nuk kam fjetur fare..

Samanta: Pseeee??? Ndieje fluturat qe kishin bere folene ne stomak
Samanta vazhdonte me batutat e saj qe ti hiqte pakez mendjen,sepse dukej sikur ishte ne ankthin e perpara nje provimi.

Mendja i kishte humbur gjetke ne mendime.
Irisi: Kushedi cdo ndodhe..
Samanta: Sa budallaqe behesh... Nuk po ikim ne Torino te bejme lufte.Po ikim qe ju te sqaroheni.

Tani hiqe ate fytyreee se me duket sikur po shkojme ne varrim.Gjithckado shkoje mire, do e shohesh...
Irisi: Do te doja te isha e sigurte si ti...
Samanta: Ji e sigurte atehere! Kur te kthehemi do kesh nje buzeqeshje vesh me vesh

Irisi buzeqeshi.
Irisi: Le te kryqezojme gishtat.
Samanta: Ja keshtu,duhet te qeshesh. Ndryshe i thashe Dorit te te ndaje.
Irisi: Po ne nuk jemi bashke..

Samanta: Ahh ju ju,ku na cmendet... Do te le atje ne Torino,mjaft kam degjuar qurravitjet e tua per 3 muaj...
Rruga kaloi mes batutave te Samantes dhe ankthit te Irisit qe sa vinte e shtohej. Shtepia ku banonte Dori nuk ishte shume larg stacionit tetrenit.

Moren nje taksi dhe zbriten prane nje pallati 11-katesh,ne katin perdhes te te cilit moren ashensorin. Irisit po i ikte dhe ngjyra e fytyres. Ankthi e kishte mpire te teren. Ndaluan ne katin e 6,perballe deres se njerit prej apartamenteve te atij kati.

Samanta: Qetesohuuu! Merr fryme thell,gjithcka do rregullohet.
Samanta trokiti ne dere dhe nuk vonoi shume qe dera te hapej.. Perballe tyre ishte dikush Ishte Fabio,djali shqiptar qe banonte me Dorin.Samanta e njihte sepse kishte