Evanesce

Prologue

"Found you." His cold voice sent shivers down my spine.

I never thought that he can be like this. I thought he's a good person. I thought I could trust him but he earned a triumph after making a great chaos that ruined everything.

I attempted to run away, but he severely grabbed my hand and pulled me closer to him. Napasigaw ako sa sakit ng pagkakahawak niya sa akin na siyang nakaagaw ng atensyon sa mga tao lalo na't sa ibang mga kasamahan niya na agad naman lumapit sa puwesto namin.

Nagpumiglas ako pero nakapulupot na ang isa niyang kamay sa likod at baywang ko habang nakatutok sa ulo ko ang hawak niyang baril sa isa niya pang kamay. Masyadong malaki at mahubog ang pangangatawan niya kumpara sa akin. Matangkad siya ng ilang pulgada sa akin kaya nahihirapan akong magpumiglas lalo para takasan siya.

Ito na ba ang katapusan ng pagtakbo ko palayo sa kanya at sa pamilya ko sa loob ng isang taon? No way! Hindi puwede! Hindi ko hahayaang mauwi lang sa wala ang lahat ng sinakripisyo ko!

"Sinabi ko naman sa 'yo, 'di ba, you can't run from me. I have a strong sense of smell when it comes to you. Kahit na libutin mo pa ang Pilipinas sa pagtatago mo, mahahanap at mahahanap kita. Naiintindihan mo ba iyon, Aislinn?!" he screamed like a mad man on that question that scared most of the people on the deck, watching us. Mas lalo niya ring diniinan ang baril sa ulo ko na para bang anumang oras ay handa siyang kalabitin ang gatilyo.

Kahit na kinakabahan at nangingilid na ang mga luha ko ay mas pinili ko pa ring makipagtagisan ng tingin sa kanya. Mas tinatagan ko pa ang sarili ko.

"I can't let a demon own a part of my life. You're nothing compared to him."

Tanging halakhak lang ang naging tugon niya. Hindi nagtagal ay tumigil siya at binigyan ako ng malambing na ngiti ngunit may dalang panganib na tingin. Unti-unti niya rin akong binitawan. Ilang hakbang patalikod ang ginawa niya na para bang hinahayaan akong makawala. I'll take this as my chance, then. But knowing him, hindi niya ako basta-basta papakawalan. Still! I'll do it! I'll find a way!

"A demon, huh? Can I take that as a sweet compliment?" He let out another laugh, making it so obvious that he's mocking me.

Hindi ako nagsalita at tanging titig lang ang iginawad ko sa kanya. He stopped from laughing when he saw my reaction. He took a step forward as he licked his lips using his sharp tongue. I hold my breath for seconds when he touch my cheek in a maniac way while looking at it, following its movement that ended on my chin. Mas inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko, senyales na gusto niya akong halikan but he hit me so hard using his other hand with a gun instead.

It was painful and it made my whole body tremble a bit that cause me to fell down on the floor. I started hawking and spitting my own blood. I just closed my eyes and force my facial muscles to give him a smirk that turned into an insulting laugh.

"Kahit na anong gawin mo, hinding-hindi mo ako makukuha. Even my family despises you because of your craziness."

As I opened my eyes, I stared at him for a few seconds until I decided to stand carefully and made him think that he cannot defeat me in any way. I'm not the same Aislinn anymore.

"Hmm, I don't think so, Aislinn..." He made a long pause after finishing the statement. "I already got what I wanted. You see, you're in my hands already."

I can't help myself to create a stern smirk. "Ang hina naman niyan. You just have me physically. Hinding-hindi mo makukuha ang puso at buong pagkatao ko."

We stared for a few minutes, tila sa mga mata na lang nangungusap ng tahimik pero mapanganib. The side of his lips rose later on.

"Let's see what will happen after I kill him and your family so that we both live happily ever after. Isn't it romantic? Just you and me in this goddamn world."

Namilog ang mga mata ko. Now I'm trembling with so much hatred and I could kill him any moment but instead of doing so, I spit on his face as my response to what he just said. While gritting my teeth, I gave him the worst look that I could ever give.

How dare he! He's way too much! Paano niya nagagawa at nasasabi ang mga iyon?! If only he gave me a chance to fix our relationship back then and if only he managed to fill the void in him, everything is still on the right place!

Dahan-dahan niyang pinunasan ang mukha niya gamit ang kamay niya. Saglit niyang binalingan ng tingin ang kamay na iyon bago ibinalik ulit sa akin ang tingin niya.

"Huwag kang bastos, Aislinn." Binigyan niya ako ng malamig na titig saka ginamit na pangkamot ang baril sa ulo niya at itinutok ulit sa akin na nanggigigil.

"You're not my beloved anymore," he added.

"I am not and I will never be."

Lalapitan niya sana ako habang nakatutok pa rin ang baril sa akin nang lapitan siya ng isa sa mga tauhan niya dala ang isang cellphone. Tinalikuran niya agad ako nang sagutin niya iyon. Panay sigaw at mura ang naririnig ko kaya mas lalo lang nadadagdagan ang kaba at takot sa puso ko pero napailing-iling na lang ako para ipokus ang sarili ko sa pagtakas. This is my chance.

Unti-unti akong umatras habang nakatingin sa likod niya saka na tumakbo palayo pero hindi pa nagtagal nang biglang may pumutok na baril. Naramdaman ko ang pagtama ng bala sa kanang binti ko kasabay ng mga tili ng tao sa paligid.

Bumagsak ako sa sahig at unti-unting sinakop ng kirot ang buong katawan ko na siyang naging dahilan ng panghihina at pamamanhid ko. Napatingin ako sa binti kong tinamaan ng bala at agad iyong hinawakan para patigilin ang dugong patuloy na umaagos roon.

I hissed because of the pain as the tears fell from my eyes. Bumalik ang tingin ko sa lalaking may gawa 'non at kitang-kita ko ang galit na galit niyang ekspresyon.

Sinubukan niyang lumapit habang nakatutok ang baril sa akin nang biglang gumalaw ang barko dahilan ng biglaang pagkakagulo ng mga tao sa kubyerta. Ginawa ko iyong rason para makatayo at makatakbo ulit sa kanila lalo na sa kanya pero masyadong masakit ang tama ko sa binti.

Panandalian akong napatigil at napahawak ng mahigpit sa gilid ng sugat ko nang tuluyan na akong makatayo. I was gasping for some air when I looked at his direction. I met his bloodshot eyes that screams danger.

"Aislinn!" he shouted with full of wrath as he slowly pointed the gun at me again.

The moment he pulled the trigger, my entire world stop and the bullet that comes to my way put me in so much shock and fear. My lips parted a bit when I felt the bullet in my shoulder.

I fell down on the floor and I can feel so much blood coming out from my wounds, but I couldn't feel any pain. Tears are also continuously flowing down my cheeks as I let my last breath out before everything went black.