Evanesce

Chapter 10

"Aislinn!"

Taranta akong napatayo habang unti-unting nawawala ang mga ngiti sa labi ko. Naramdaman ko ang pagbagal ng hininga ko dahil sa pagtambol ng puso ko.

"Rad!"

It sounded so surprise and bleakly, reason why my face turned sour but he just ignored it. He's looking at Van so I slowly turned my head to see what Van's doing. He stood up with a dark and serious expression on his face.

I heard the footsteps of Rad getting closer to us. Ibinalik ko ang tingin sa kanya. Wala man lang akong mabakas na kahit na anong emosyon sa mukha niya na siyang lalo lang nagpapakaba sa akin.

"I see you have a visitor, Aislinn." Rad's still looking at Van. "But we need to talk." He turned his head to me.

"Uh, sige. But, uhm, will you give us a minute to talk? Mag... magpapaalam lang ako sa kanya." Parang hindi ko makilala ang boses ko dahil sa sunod-sunod na utal. Napakuyom ako dahil doon, hindi pa rin inaalis ang tingin sa kanya kahit na may kakaiba sa titig niya.

"Magpapaalam? What is he to you?"

Oh, damn!

Rad took steps forward to Van without losing his composure and the looks that he's giving to him. Gusto ko sana siyang pigilan pero hindi ko magawang makagalaw sa kinatatayuan ko ngayon.

"What is your relationship to Aislinn? Classmate? Schoolmate? A friend? Or just a bodyguard?" seryosong sabi ni Rad na halatang nang-iinsulto.

"Ikaw ano ka niya? Driver?" gatong naman ni Van.

I closed my eyes because of that while wearing a faint smile. My gosh, Van! Now is not the time to be conceited. Okay lang na sa akin ka palaging nagiging ganito pero huwag sa ibang tao. Huwag kay Rad at lalong-lalo na huwag dito.

"Van, stop." Binigyan ko ng mahinang iling si Van para patigilin na siya. Please lang, huwag mo nang patulan si Rad. Ayoko ng gulo.

"And, uhm, Rad, let's go to my room to talk. Iyon ang pinunta mo rito, hindi ba?" Kay Rad naman ako ngayon nakatingin.

Pumagitna ako sa kanila saka marahang hinawakan ang kanilang dibdib na malapit na magdikit. Itinulak ko palayo si Van kay Rad na siya namang ikinainis niya.

"Van, uh, okay lang ba sayo na iwan ka na muna namin?" dugtong ko pa nang bigyan siya ng panandaliang tingin. Agad akong umiwas dahil sa ipinapakita niyang galit na ekspresyon.

"Ayoko." It was a deep and cold baritone voice from Van.

"Who are you to say no to her?" si Rad naman.

Napatili ako sa gulat nang hilahin ni Van ang kamay ko palapit sa kanya. I ended up on his massive chest while he's holding my left hand in between us, tightening it every second as if he's imprisoning me from something harmful and dangerous. But my right wrist was being held by Rad's hand too. I sighed as I tried to get away from Van but he immediately hug me.

Ano ba naman ito! Hello? Mababali na ang kamay ko!

"You're not going anywhere with this man," he whispered as he bit my earlobe. Namilog ang mga mata ko at agad siyang itinulak.

"Van!" I shouted angrily while creasing my brows.

Marahas akong hinila ni Rad. Napunta ako sa tabi niya. Muntikan na akong mapamura dahil doon. Na-stretch yata ang kamay ko. Narinig ko pa naman ang mahinang pagtunog ng balikat ko.

Sumama ang timpla ng mukha ko habang ginagalaw ang kaliwang balikat ko dahil sa sakit. I also tried to remove my hand on his grip but I failed to do so. He's holding it tightly and severely. Damn! They're treating me like I'm just an object na puwede lang hila-hilahin dahil sa gaan.