Chapter 9

877 123 8
                                    

"Gosh! I can't believe that you are my suitor! Ipaalala mo nga sa 'kin kung paano tayo napunta sa ganito?" I squealed as I shooked my head while grinning.

This man always talks about his girls. Nakakasawa nang pakinggan pero habang kinukuwento niya ang mga naging karanasan niya ay hindi ko mapigilang matawa. I mean, who would've thought that this womanizer and cheater man seems to be focused and serious on someone like me? Kapag nagkukuwento rin siya ay para bang wala lang.

"Van," Sumeryoso bigla ang ekspresyon ko. "I know this may sound annoying and quite actually redundant, but then again..." I sighed and bit my lower lip. "Why me?"

As expected from him, he laughed so hard on my question. Napapahawak na rin siya sa tiyan niya. Wow. Katawa-tawa ba talaga ang tanong kong iyon?

"Van!" I gave him a glare.

"I'm sorry, baby, but you just asked me the wrong question. I should be the one asking you that," he paused to focus his stare on me as he rested his elbows on the rock table while his hands rested on his chin. "Why does it need to be you? Did you put some spell on me or what? You didn't even meet half of my standards when it comes to women-"

With a strong force on my right hand, I slapped his face. Agad naman siyang nagreklamo at tinitigan ako ng masama habang nakakunot na ang noo.

"Please, Van, even just for this day let's not talk about your ego!"

"I'm just kidding, babe. I'm just trying to make you laugh. Geez, you don't have to slapped me for pete's sake! Not on my handsome face!"

I gritted my teeth as I groaned in annoyance. Hindi na talaga ako natutuwa. Nagiging seryoso lang talaga siya kapag may alak na nakapasok sa katawan niya o kaya kapag katext ko lang siya. Nagtataka nga ako sa sarili ko minsan kung bakit ko ba natiis ang lalaking ito sa loob ng dalawampung buwan. Eh, kung buhusan ko na lang kaya ito ng sandamakmak na alak para tumino at manahimik na lang?

"Fine, then, we're done here!"

Tumayo ako at nag-martsa na pabalik sa loob. Mas mabuti pang magkulong na lang ako sa kuwarto ko kaysa sa makipag-usap sa taong puro hangin ang laman sa katawan. Nasayang lang ang dalawang oras na pananatili namin dito sa hardin dahil sa kanya. Hmp!

"Aislinn!" tawag niya sa akin. Agad naman akong bumalik sa pagkakaupo ko kanina suot ang masungit na ekspresyon sa mukha ko.

I tried so hard not to laugh but I failed. Looking just at his face makes me go crazy and loses my anger in just a blink of an eye. Yes, I'm soft when it comes to him and I just really don't know why. I also couldn't exactly figure out why I like him too.

"Silly girl. Spatting one minute, laughing again the next time I know it." Napailing-iling siya habang nakangisi.

"But seriously, the moment I saw you, I couldn't understand what I've felt that day. Ang nasa utak ko lang noon ay lapitan ka at kausapin. Natuwa pa ako lalo nang hindi ako napahiya dahil pinansin mo ako," he added.

I stopped from laughing and looked at him again. May mga ngiting nakatago sa mga mata niya kahit na seryoso na ang ekspresyon ng mukha niya ngayon. Hindi ko tuloy magawang maniwala.

"Seryoso ka na niyan?"

"Sometimes, I couldn't understand you. Nagagalit ka kapag hindi ako nagseseryoso pero ngayon na seryoso na ako ay hindi mo naman pinaniniwalaan. Damn, girl!"

"Ano? Minura mo ako?" I raised my left eyebrow to him.

"Damn, Cronin!" he corrected.

Napatawa na lang ulit kami. Swear, I'm not going to get tired of this man. Magagalit at magtatampo pero simula nang ligawan niya ako ay hindi pa ako nakakaramdam ng pagkapagod sa kanya. I really like it when he's with me, talking without minding anyone and everything else. Just us. Together.

EvanesceWhere stories live. Discover now