Evanesce

Chapter 35

"Aislinn, anak!"

"Po?"

"Pakitawag naman si Jaimar. Hindi ko kasi kayang buhatin ito."

Bumaba ang tingin ko sa mga nakahilerang kahon na hindi matukoy kung ano ang laman. Agad ko namang hinagilap si Icarius sa loob. Pagkatapos ay binalik ko ang tingin kay Mama Encarnacion na abala na sa paghahanda ng mga pagkain. Napangiti na lang ako kahit na hindi niya naman makita.

I wiped my sweats on my forehead using the back of my hand, fixed my dirty clothes and ran a hand through my messy hair. I even licked my lips as if I'm gonna make a move on my crush. Gosh, this is getting a habit. Kahit na anong gawin kong pag-aayos, madungis o kaya naman hagard pa rin akong tingnan. And why would I even bother to fix myself when he already saw me at my worst and ugly state?

After that day, Icarius continue to show his hidden light and warmth for me. Akala ko nga ay hindi niya na naman ako papansinin dahil sa pagiging makulit ko, but luckily, he didn't made it a big deal for the both of us. He's examining things carefully, afraid of making an obvious mistake to cause any kind of misunderstading and trigger my trauma and phobia. Hindi ko alam kung pinipilit niya lang ba ang sarili niya dahil sa nangyari o talagang mas nagiging totoo na siya ngayon. I wonder what made him like that and why.

Tinahak ko ang daan papuntang likod-bahay kung saan siya palaging nakatambay. Para akong bata na hinahanap ang ibig niyang makita para masuot ulit ang ngiti na nakalaan lang sa partikular na tao o bagay. And when I saw him, my face became so bright just like the sky. I continued walking until I reached him enough.

"Kailangan ni Mama Encarnacion ang tulong mo sa loob."

"Sandali lang."

My looked was turned to the chicken that he's holding. Marami pa ring dugo ang lumalabas sa hiwa sa leeg. Hindi ko namalayan na habang tumatagal ay tumataas ang paningin ko sa kanya. Mula sa duguan niyang kamay pataas sa hubad niyang katawan at pawisang leeg. Nang makarating sa mukha ay agad kong pinagsisihan ang panandaliang pagnanasa na naramdaman ko nang makita ang multo ng ngisi niya habang nakatingin pa rin sa manok.

I looked away, blinked several times and cleared my throat to ease the abnormal beating of my heart. Ito ang hindi ko maiwasan kapag kaharap at kausap ko siya: kaba. Pakiramdam ko ay may palagi akong ginagawang masama sa kanya kahit na palagi ko namang nakikita na mahinahon lang siya.

"Huwag kang mag-alala, sa 'yo lang ako."

Ah, I forgot to tell you that he also became a great 'philosopher'. Hindi ko alam kung saan niya biglang nahugot ang mga banat na ganyan. Hindi ko alam kung nakatago lang ba talaga ito sa katawan niya na parang may switch. He's such a serious and intimidating but now, I really don't know. He's showing his other sides that I want. He's becoming more bright, expressive and playful– that's one of the good benefits that I gain after that horrible night: melting the ice in the midst of hot summer.

"Dapat lang."

Sa pagtalikod ko sa kanya ay agad gumuhit ang ngiti sa mga labi ko. Natutunan ko ring makisabay lang sa agos ng sitwasyon, salungat man sa nararamdaman ko o hindi. Ang importante ay tuwid na naman ang daan kasama ang mga taong patuloy na gumagabay sa akin.

"'Yong cake! Asan na? Aislinn, anak!"

Dahil sa sinabi ni Mama Encarnacion ay pati ako nataranta na.

"Mabakal!" (Translation: Pabili!)

"Sabi na kasing magsara na lang muna ngayon."

"Ah, ako na po muna magbabantay."

"Naku, sige, anak. Salamat. Jaimar!" sigaw ni Mama Encarnacion sa pangalan ni Icarius nang hindi pa mahanap 'yong cake.