peach marmalade √

7. Bölüm: kötü biri

Mrrbbb ben geldim... Gelebildim... Fena hastaydım ve ancak toparlanıp size bir bölümcük yazabildim ;-;  bu bölümü çok bölük pörçük ruh hallerinde yazdığım için, oradan oraya atlamış olma ihtimalim çok yüksek, o yüzden kötu olmuş olabilir, şimdiden üzgünüm ;-;

Peach Marmalade çalma listesinin linkini de bioma bıraktımm, size daha çoook Aurora dinleteceğim ;>

İyi okumalar :33

"Konuş benimle, sevgi sözcükleriyle."

Aurora - Soft Universe

***

Park Jimin

"Özür dilemem gereken kişinin kendisi değil," derin bir nefes aldı. "Sen olduğunu söyledi."

Dünyaya gözlerimi açtığım andan şu vakite kadar kimse benden, yaptığı bir yanlış sonucunda özür dilemedi. Çünkü herkes, kendince haklı, kendince güçlü ve kendince söz sahibiydi. Özür dilemek gibi bir erdem, onların gözünde zayıflık, kırılganlıktı; düşene yardım için uzatılan el değil, yüzüne tükürülerek söyledikleri bir hakaretti. Belki de sırf bu yüzden sabahtan beri susmak nedir bilmeyen dilim, Taehyung'un söyledikleri sonrasında rüyada olup olmadığımı sorgulayamayacak bir kıvamdayken tutulmuştu. Bayan Lee, Kim Taehyung'a benden özür dilemesi gerektiğini söylemişti. Kulağa halk arasında dönen saçma bir fıkra gibi geliyordu, Taehyung gibi birinin mantık çerçevesine kesinlikle uymayan bir fıkra hem de.

"Bu dediğine kendin de inanıyor musun peki?" diye mırıldandım gözlerimi ona dikerek ve dizlerimi göğsüme doğru çekip kollarımı etrafına sakince dolayarak. "Sence de hatalı olan ve özür dilemesi gereken taraf sen misin Taehyung?"

Arabanın içine, yanımdaki alfanın apacı vanilya kokusu sanki bir sis gibi dağılmış ve yüzümü ekşitmeye sebebiyet verecek kadar genizimi yakmıştı. Onun yanında olduğum her vakitte kokusundaki acılık fark edilebilir nitelikte olurdu ama bu kadar yoğun ve baskıcı değildi, ona sorduğum soru yüzünden geçirdiği duygu değişimi yüz ifadelerine vurmamış olsa da, koku her zaman onu ele veriyordu.

"Senden özür falan beklediğim yok," bu sefer gözlerini bana çeviren taraf o olmuştu. "Sadece hatalı olduğunu kabul etmen bile yeterli."

Sessiz kaldı. "Fakat görüyorum ki, bunu bile yapamayacak kadar kibir ve gurur dolusun, Bayan Lee'nin senden böyle bir şey istemesi fazlasıyla yanlış olmuş, çünkü o iki kelimeyi bir araya getirip bana söylemiş olsan bile, sonuna kadar kendini haklı gördüğünü gözlerindeki o nefret perdesinden anlayabiliyorum."

Bakışlarımı arabanın camından dışarı çevirdim, tam da şu an deli gibi buradan kaçıp kurtulmak, onunla aynı ortamda daha fazla bulunmamak istiyordum. "O çok değerli nefesini benim için tüketmene gerek yok anlayacağın, ne zaman önyargılarından kurtulur, hatalı olduğunu kabul eder ve gerçekten üzgün hissedersen, o zaman söylersin. Emin ol bekleyecek çok zamanım var, yeter ki sen bu erdemi gösterebilecek karakterde ol."

1 hafta sonra

"Hey hey bekle! Belini mi incitmeye çalışıyorsun? Yavaşça," yük kamyonetine erzak kutularından birkaçını aynı anda yerleştirmeye çalışan betalardan birine alelacele yardım etmek için koşuştururken aynı anda yaptığı hatalı hareket yüzünden onu uyarmakla uğraşıyordum. Neyseki şu son günlerde onlara yardımcı olmama olumsuz bakmak yerine kabulleniyorlar ve bir şekilde iletişim kurmamı sıkıntı etmiyorlardı. En azından betalarda bir gelişme mevcuttu, patronlarının aksine. "Evet, işte bu kadar."