peach marmalade √

12. Bölüm: hiçbir sebep

Merhabaa :33

Lauv ft Cikuk - WHO

&

EKSTRA; V - Sweet Night

İyi okumalar : 3

***

1 hafta sonra

Park Jimin

Yaklaşık 6 sene önce, ben henüz 18 yaşlarındayken ve genelevde çalışmaya devam ederken beni sürekli görmeye gelen 20'lerinin sonunda olan bir alfa vardı. Kendisi başka kimseyi istemez, sadece yanına beni çağırtır ve üzerine değerimden yüksek miktarda fiyat sunduğundan da patronum beni ona keyifli keyifli sırıtarak gönderirdi. Bu o zamanlar saçma bir şekilde gururumu okşuyordu çünkü bilirsiniz onun için sadece ben vardım ve diğerlerine nazaran beni el üstünde tutup, hislerime değer veriyor olması da o sıralar bana canlılık getiren birkaç etmenden biriydi. Beni hep nazikçe öperdi, zengin olmasına rağmen şu marketlerde satılan ucuz ve bolca glikoz ilave edilmiş şekerlerden yediği için öpücüklerinde ayrı bir tatlılık olurdu ve ben, galiba onu seviyordum. Ya da bilemiyorum, belki de bana gösterdiği hoşgörüyü kendi anne ve babamdan görmediğim için sadece ona sığınıyordum ve o da bundan hiç şikayetçi görünmüyordu. Aksine benimle oynamayı, soğuk espriler yapmayı ama sonunda beni güldürebilmeyi başardığını görmeyi ve tatlı diliyle aklıma girmeyi seven biriydi, kokumun onu sürekli rahatlattığını söylerdi, bu yüzden bana sarılmadan uyumaz, öpmeden de duramazdı. Haftanın çoğu gününü onun evinde geçirdiğimi hatırlıyorum, param ödendiği sürece bu patronum için elbette bir sorun teşkil etmiyordu ama benim için artık bir sorun olmaya başlamıştı çünkü ona yavaş yavaş bağlandığımı ve güvendiğimi artık inkâr edemiyordum. Bir gece ona "Beni seviyor musun?" diye sorduğumu hatırlıyorum, her zamanki anlarımızdan birindeydik ve bana sımsıkı sarılmış, başını da boynuma yaslamıştı. O zaman bu sorunun cevabının olumlu olabilmesi için her şeyimi verebilirdim, gerçekten. Fakat o, tüm merakla sorduğum saçma sorularıma bile asla yanıt vermemezlik yapmazken, o gece bu soruma cevap vermedi. Ve o geceden sonra onunla bir daha hiç görüşmedim. Ona olan tüm güvenimi zedelemiş, kalbimi kırmış ve hayatımdan öylece defolup gitmişti, şimdi ise neredeydi ne yapıyordu inanın bilmiyorum ve aslına bakarsanız artık bunun hiçbir önemi yok.

En azından Bayan Lee'nin odasındayken ve onunla tatlı olmasını umut ettiğim bir muhabbete girmişken, bu adamı düşünmemin hiçbir mantığı da yok. Sadece bir anda aklıma takılmasını durduramadığımı itiraf edebilirim, belki de aynı ilgiyi (farklı şekillerde) Bayan Lee'den gördüğüm içindi tüm bu geçmişe olan saniyelik yolculuğum. Bilemiyorum.

"Umarım yeni evinizde rahat ediyorsunuzdur, arkadaşların Mya ve Soobin'le kalıyordun değil mi?"

Ah evet, bahsetmeyi unuttum. Bayan Lee'nin bize tahsis ettirdiği evde kalmak istemediğimi hatırlıyorsunuzdur ve bunu ona bildirmek istediğimi de. Taehyung'un, evinden beni apar topar uyumak istediğini söyleyerek kovmasının ardından çıkıp şirkete geldiğimde, her ne kadar aklım allak bullak olsa da bu konuyu Bayan Lee'yle konuşma fırsatı bulabilmiştim ve bana gerçekten büyük bir azar çekmişti. O evin artık bize ait olduğunu, eğer orada kalmazsam başka kimsenin kalmayacağından bahsetmiş ve beni zorla ikna etmişti. Sonuç olarak pılımızı pırtımızı toplayarak o eve geri dönmüş ve yerleşmiştik.

"Evet, onlarla kalıyorum efendim." dedim tatlı olduğunu düşündüğüm bir gülümsemeyle. "Ve çok rahatız, bundan hiç şüpheniz olmasın. Tekrar tekrar bizim için yaptıklarınıza teşekkür ederim."