20: Batshit and Psychotic

12 3 0
                                    

Chapter 20: Unintentional Greetings With The Rival

"What the hell are you doing here?"

Hindi ako agad nakasagot, still stunned by what he did. Specifically his warm hands touching my waist.

"Matagal pa ba 'yan? I can make things quicker kung ibibigay mo sa amin girlfriend mo, mukhang masarap eh. My buddy wants to grind that thick ass," humalakhak ng pakalakas-lakas ang nagsalita.

It was so loud that I felt disgusted.

May mga sumabay sa tawa niya, akala ko ay 'yong mga kasamahan ni Heath pero nanggagaling ang mga boses sa likuran niya.

I was about to speak when someone butted in.

"Let them take care of her."

Napalingon ako sa nagmamay-ari ng malamig na boses, gulat na gulat dahil sa sinabi niya. What the hell?! Hahayaan nilang babuyin ako ng kung sinumang hudyo ang nambastos sa akin?!

Umangat ang tingin ni Heath. Bigla siyang tumango, maya-maya lang ay may lumapit sa amin na nakasuot ng uniporme ng LU.

"Whoa, whoa, are you gonna take her away from my sight? 'Yan ang huwag mong susubukan kung ayaw mong pasabugin ko bungo niyan."

Nanginig ako nang marinig ang bagsik at lamig ng kanyang boses. But at the same time I am irritated and furious of what he said. Gusto ko sanang harapin ang lalake at ibato ang sapatos ko sa kanya pero maling idea, these shoes are super expensive and I'm not throwing that now.

Kukuha ako ng bato dito sa lupa at ibabato sa walang laman niyang utak! Gusto kong harapin ang lalakeng 'yon! Even though I am struggling to rip off Heath's tightening grip on me, I'm still trying to face that jerk who's openly harassing me.

"Let go off me Heath," I firmly demanded.

"Stay still, brat and stand behind me."

Napatigil ako nang magtama ang mga mata namin. He's still motionless, maybe waiting for an answer. Waiting for me to agree with what he wants. Surprisingly, I obeyed this hypnotising jerk. I didn't move, nor tried to go in front and kick whoever owns those harassing remarks, when he slowly took off his arm round my waist and faced the man.

If that man is what Sam's telling us about, how'd Heath's enemy got inside the school? But I shouldn't worry about that, I must think about what kind of enemies Heath and his friends are fighting.

Mukha kasing hindi ordinaryong awayan ang nangyayare. Though I don't want to believe anything, I don't want to think that Heath's group are selling drugs to these guys, I am in deep trouble.

"Mukhang masunurin ang leader niyo ah, she must be really important," humalakhak ang lalake, halata ko ang pang iinsulto sa tono nito.

Nalipat ang paningin ko sa pagkuyom ng kamay ni Heath. Is he mad?

Wait what?

He's mad because, whomever the owner of that insulting voice is, he cares about me being harassed? He doesn't like me being harassed?

Wow, this is big news.

"State what you want and be done with it," Heath said.

"Ilang beses na ba kitang pinadalhan ng sulat? Hindi ko na kasalanan iyon kung inutil ka't di mo binabasa. 'Wag kang magmayabang sa akin bata, dahil mas nauna akong pumasok sa impyerno. Wag mong isipin na porket tinagurian kang hari ay malakas na ang grupong hawak mo. My underlings may be weak but we're greater in numbers. Kayang-kaya naming sakupin ang eskwelahang pagmamay-ari ninyo kung kailan namin gusto."

Wala akong maintindihan sa pinaguusapan nila, pero ramdam kong bumigat ang tensyong nasa paligid. Heath's breathing is much calmer than the usual, bagay na nagpabilis ng tibok ng puso ko.

"Dadanak ang dugo kung hindi ka aalis sa dinaraanan ko Evans,"

Nakarinig ako ng paghakbang ngunit agad napatigil nang magsalita si Heath na ikinayanig ng sistema ko.

"Tell me what you want," bawat salita ay may diin, dagdag pang puno ng pagbabanta ang tono ng boses niya.

"Papasukin mo kami sa eskwelahan."

"Not gonna happen."

"I won't ask nicely again," banta ng kausap.

"And I'm not gonna repeat anything."

Sa isang iglap ay naramdaman ko na lamang ang katawan kong pinagpapasa-pasahan ng kasama ni Heath. They were pushing me farther and farther away from him. Halos hindi ko na siya makita pa dahil sa pagsugod ng mga kasamahan niya.

When I was roughly shoved to a tree, doon ko lang napanood kung ano ang nangyayare sa paligid ko. Heath's group and their opponents are recklessly fighting each other. Mga nakakasilaw na armas ay nagsilabasan sa kani-kanilang mga katawan.

Kutsilyo, baril, maliliit na patalim at kung anu-ano pang mga armas na makakakitil sa buhay mo ang mga hawak nila. I couldn't see Heath because of the sickening sight. Blood started to appear on their body. Some of them are falling on the ground. Here I am leaning on a tree for support, frightened of what's happening and at the same time confused.

Are they dead? Are they still breathing? Why are they not moving? Why are those eyes of the fallen keep staring at mine, as if lifeless, and not blinking nor standing up? Why are they eyes so black, so dark I can see emptiness within it? I don't want them to keep fighting each other, I just want them to show me they're alive and not dead.

Napasigaw ako nang may humigit sa braso ko.

"Tama nga si boss Max, ang sarap mo nga," pumungay ang mga mata ng lalakeng mapangahas na hinawakan ako habang nakangisi.

Nagpumiglas ako at pilit inaalis ang kanyang kamay sa braso ko ngunit masyado siyang malakas. Marahas niya akong hinila palapit sa kanya at naramdaman ko na lamang ang dila niya sa pisngi ko.

I felt disgusted and too shocked to think and move. I screamed really hard when the guy pulled me to somewhere and slammed me on the tree. Napapikit ako nang bumalatay ang sakit sa aking likod, bahagya akong nahilo ngunit agad kong pinakalma ang sarili ko.

I am in danger and no one's noticing me, I should protect myself.

"Ang bango-bango mo, hindi pa ako nakakatikim ng kasing-ganda mo," he disgustingly said as I felt his hands trying to unbutton my blouse.

My tears started to show and the one thing my mind kept screaming, I shouted it out loud.

"Heath!"

I kept screaming his name but this guy covered my mouth. Kahit anong pagpiglas ko ay hindi ko siya maalis sa harap ko. Nang makita ko ang pagsalubong ng kilay niya ay sunod kong naramdaman ang malakas na suntok niya sa tiyan ko.

"Ang ingay mo miss, manahimik ka lang diyan at mag-enjoy."

I was coughing when he settled me on the ground. Hindi ako makahinga ng maayos dahil sa suntok niya. My eyes became blurry because of my tears and the dizziness I am feeling. I felt this demon ripping my blouse wide open. His hands touched my stomach, slowly approaching my breasts.

Hindi ko na nasundan ang mga pangyayare, ang huli kong naaalala ay bumagsak ang katawan ng lalakeng balak akong gahasain sa itaas ko ngunit agad din nawala. Umangat ako sa ere, and the familiar chestnut brown hair was the last thing I saw. But before I could blackout, I whispered the bad boy's name.

The Queenbee's Downfall (On-Hold)Where stories live. Discover now