One Last Time (My Everything Series) (BoyxBoy)

Chapter 39

Ang hatol

PAREHO kaming natigil sa pagsiil sa aking labi dahil sa kinapos kami ng hangin. Hingal man ay tuloy parin ako sa paghikbi. "Tahan na. Mahal na mahal kita Moonlight and nothing more I want but a life with you." Nagsimula na ring magsibagsakan ang mga luha niya, for the nth times ay niyakap niya ulit ako.

"Matteo, I have to tell you something very im-" Natigil ako sa pagsasalita ng mayroong pumasok na ikinawasak ko.

"Matteo Amirose, we have a warrant of arrest para sa iyo."

Agad nila akong pinalayo sa kanya at pinusasan ako nama'y tumatangis dati na huli ako upang itama ang lahat at wala naman akong patunay na makakapag pawalang hatol sa kanya.

Nagpupumiglas pa siya. "Huwag niyong gagalawin si Ace, tahan na. Magkikita parin naman tayo Moonlight." Aniya bago siya sabihan ng mga pulis. Bakit para siyang namamaalam? "You have the right to remain silent. Anything you say can be used against you in court. You have the right to talk to a lawyer for advice before we ask you any questions. You have the right to have a lawyer with you during questioning. If you cannot afford a lawyer, one will be appointed for you before any questioning if you wish. If you decide to answer questions now without a lawyer present, you have the right to stop answering at any time." At dinala na siya sa palabas samantalang ako ay naiwang nakatayo at humahagulgol.

Gusto kong patunayang inusente siya! Nais kong paniwalaan na hindi talaga siya ang pumatay kay Angela pero paano?

Kinuha ko ang aking telepono ko at tinawagan si Ces at Dex para tulungan ako.

"Oh, Ace bakit ang naiiyak?" Sabat ni Ces sa kabilang linya. "Kinuha na ng mga pulis si Matteo at mukhang magsisimula na ang paglilitis sa kaso niya." Para akong batang nagsumbong sa kanya. "Ha? Oh ngayon? Hindi ba't iyon ang gusto mong mangyari." Sagot niya sa akin. "Noon 'yon, narealized ko lang na ayaw kong lumaki ang mga anak ko ng hindi nila mararanasang magkaama, palagi narin kasi akong binabagabag ng konsenya ko ang karapatan ni Matteo bilang ama ng kambal. Pero ngayon wala na, habang buhay siyang masesentensyahan ng pagkabilanggo." Napatakip ako sa aking bibig dahil lumalakas ang aking paghagulgol.

Sandali siyang nanahimik bago. "Sandali! Diyan ka lang, pupuntahan ka namin diyan okay?" Mahinahon niyang lintaya bago ibaba ang linya.

Sana naman matulungan nila ako.

Nagplay sa T.V ang balita ukol sa paglilitis ni Matteo bakit parang biglaan naman? Mamaya talaga?

Marami akong naisip na paraan para hindi makulong ang nasasakdal na si Matteo ngunit ayaw kong maging maramot sa hustisya. Hindi ako ang nawalan kaya wala akong karapatang ilagay ang hustisya sa aking mga palad.

Natutuliro ako, maari bang maging makasarili muna ako? Kahit ngayon lang Angela? Sige na naman oh? Give me a sign kung gusto mong makialam ako kasong pagpatay sa iyo, please. Kahit isang talulot lang sampaguita na mapupunta sa kamay ko oh?

Who am I fooling! Angela is a selfish whöre, she won't let me have a happy life! Dagok at tinik siya sa amin pero ni-minsan hindi ko naisip kung paano si Matteo lang ang lalaking desperada siyang makuha bagamat siya itong nangaliwa at lumoko kay Matteo. Ang mamatay siya ay hindi karma bagkus isang realization na mahal pa ng isang hipokritang bakla ang nakapatay sa kanya.

Pero masisisi parin ako sa huli dahil maaring hindi ako patawarin ng mga anak ko kapag nagkaroon na sila ng isip at muwang sa mundong ito, dahil itinago ko sila sa katotohanang isang mamamaytao ang ama nila. Ngunit mali ang manghusga kasi hindi naman ako miyembro ng board of judges. Malay ba nating hindi si Matteo ang pumatay.