One Last Time (My Everything Series) (BoyxBoy)

Chapter 43

It's over

Sad, pighati niya ang laman nito kaya PoV parin niya. Smile na, may better person pa naman na dadating, na papalit sa taong nawala.

____________________________________

Matteo

HINDI ako naniniwala! Hindi pa patay si Ace! Buhay pa siya! Please!

Nauwi sa wala ang paghahanda ko dahil kakarating ko palang dito ay ito na kaagad ang na datnan ko, wala na siya, and ito ang piraso ng katawan niya patunay ang bracelet na may heart na pendant.

Hindi ko alam kong saan ako kukuha ng lakas para makatayo sa sarili kong mga paa, Tang!na kasalanan mo ang lahat ng ito Matteo! Kung hindi ko lang sana pinaniwalaan si Dad ay hindi ko magagawa kay Ace na lokohin siya, hindi siya sana masasaktan at makakahanap ng iba. Higit sa lahat, buhay pa sana siya ngayon.

Grabe para akong babaeng umiiyak habang hinahalikan ang tanging naiwang alaala ni Ace sa akin.

What has been done is unchangeable.

Mukhang yung kambal na lang ang maiuuwi ko, sana manlang hinintay nila at sumunod sila sa usapan!

"Asaan ka! Lumabas kang duwag ka! Sumunod ako sa usapan pero ano, nagpakatuso kayo?! Tsaka pakshet kayo! Ano bang ginawa ko sa inyo mga putang!na kayo para kitilin niyo ang buhay ng taong tinuraan akong magbago at maging isang matapang na tao! Lumabas ka at ipaintindi mo sa'kin kung bakit siya ang kailangan magbayad ng kasalanan ko?! Diyos ba kayo! Magpakita kayo para makaganti din ako!" Himutok ng puso ko'y aking isinigaw sa malawak na abandunadong resort.

Pinagdikit ko pa ang aking mga palad tsaka sinabing. "Please lang! Kung siya'y kinuha mo kunin niyo na rin ako! Para tablado na!" Desperado kong usal, gusto ko ng mawala para makasama siya sa langit!

Biglang tumunog ang recorder na nasa broach ko. "Matteo! Get grip on yourself! Ano bang mga pinagsasabi?!" Naiinis na sabi ni Kyhell. Tang!na! "P-patay na si A-Ace." Nahihirapan akong sabihin ang pangalan niya dahil patuloy akong nasasaktan kapag naririnig ko ang kanyang pangalan.

Nakarinig ako ng pagbagsak ng kung ano sa kanilang linya at nasisigaw na lang sila.

Nawalan ng koneksyon sa kabilang linya kaya nagtaka ako, bakit nawala?

Pinilit kong tumayo at paikaikang naglakad. Kailangan ko munang isangtabi ang bugso ng aking damdamin, I need to find the twin!

Ginala ko ang walang gana kong katawan patungo sa ikalawang palapag at wala ako sa sarili para matukoy kong asaan ako, like legit. Para akong zombie maglakad.

Inang pinto palang ay nakaramdaman ako na may taong naroroon kaya dahan-dahan ko itong binuksan, napangiti ako ng mapait dahil ito pala yung kwarto kung saan kami dati ni Ace nanunuluyan kaya pumupunta kami dito noong nga kolehiyo palamang kami.

Nanlalabo ang mga mata ko dahil sa pamumuo ng luha sa aking nakita, larawan naming dal'wa at grabe ang ganda pa ng quality ng picture dahil nasa frame parin ito hanggang ngayon. Hindi ko napigilang muling lumuha ng makita ko ulit ang ngunit bumihag sa akin, ngiting kahit kailanman ay walang makakapantay sa bilis ng tibok na idinudulot nito sa aking puso.

Ace!

Naupo ako sa higaan namin dati, napatawa ako habang lumuluha dahil sa aking na aalala. Dito ko siya unang nakasamang matulog, dito ko siya unang tinangkang reypin na kung saan hindi ako nagtagumpay. Fück this nostalgic feeling!

Iba talaga epekto kapag yung taong kinagisnan mo ay kinuha na ng Maykapal 'no?

Request ko lang, pwede bang pati ako kunin niyo na rin? Wala ng saysay pa kasing mabuhay kung patuloy kang mumultuhin ng kasalanang ginawa mo.