360° (gxg)

Part 12°

Yzei Raine/Ren Zein Marquiz POV

Nandito kami ngayon sa isang restaurant. Magara at malawak siya actually. Once na makapasok ka at masilayan ang loob, you can already smell money. Halata talagang pang high class.

The structure is modern and well organized. The staffs are so accommodating and the foods are really delicious. Talagang pang mayaman.

And yeah dito kami kumakain ngayon. At first hindi ako pumayag. Like, bakit naman ako papayag eh butas na nga wallet ko.

Pero ang babaeng ito, napakabrat talaga. Nagalit ba naman dahil hindi ako pumayag at hindi daw siya tumatanggap ng no.

Pero ayaw ko talaga sana pero siya daw bahala. Libre daw niya kaya sumama na daw ako. Wala na akong nagawa. Mapilit eh. At saka, libre eh. Sayang naman. Sino bang tao ang kayang tumanggi sa libre?

Hehehe, kung meron man, saludo po ako sa inyo.

"Hey" doon ako napabalik sa kasulukuyan pagkatawag niya sakin.

"Bakit?" Tanong ko habang sumusubo. Talap naman ng foods.

"Do you like the foods? And what can you say about the place?" Tanong niya habang sumusubo rin. Ang elegantly naman kumain nito.

"Hmm, masarap. Napakasarap actually. And the place, it's so comfy. Talagang pang world class. Kaya di na nakakapagtataka kung napakamahal talaga dito. Salamat sa libre ha? At ang rami pa ng inorder mo. Pweding ibalot ang sobra at nang madala ko sa bahay? " pabirong hirit ko dun sa huli kong sinabi .

"Hahaha..." Tumawa siya. Sheyte ang ganda niya tumawa. Mygahd! Babae ba talaga ako? "If yun ang gusto mo, sige ibalot natin. At hmm. Thank you sa complement."

"Ha?" Humaygas malakas ba pagkakasabi ko na maganda siya?

"Hahaha, ang lutang mo. Sa amin kasi tung restaurant."

Napanganga ako dun. Kaya pala lakas makasabi ng libre niya. Ang yaman nga talaga niya.

"Wow ha, Ikaw na talaga. At ang swerte mo." Humahanga kong sabi sa kanya. "Maganda ka na nga, sexy na hot, mayaman at ang bait mo pa dahil nilibre mo ako."

Tumitig siya sa akin at nagsmirk.

Napakunot noo ko sa ginawa niya. Bakit siya nagsmirk?

"Ikw ha, hindi ko alam na nagagandahan ka na pala sa akin at pinagnanasahan mo  pa ang katawan ko." Mayabang na pahayag nito.

Ah kaya pala. Pero tika! Pinagnanas-

"H-hoy! Hindi kita p-pinagnanasahan ha. N-naaapreciate ko lang katawan m-mo. Pero h-hindi kita pinagnanasaan. H-hoy!" Nagkautal-utal kong sagot. Pulang pula narin ng mukha ko.

"Hahaha" ay grabi siya. Tawang tawa talaga. Lumalabas na lamang loob niya katatawa eh. Hahaha jk.

"Kulay kamatis na ang mukha mo. Hahaha. At don't worry, matagal ko ng alam na maganda at sexy na hot ako" nagpipigil tawang pang-aasar niya sa akin.

Napaka talaga...

"Pero ako mabait? Hmm... Bago yata yan ah. Demonyo daw ako sabi nila. Nilibre lang kita, mabait na agad? Parang ang babaw naman ng depenisyon mo sa mabait."

Yeah... tsismis na tsismis sa uni na masama talaga ugali nito. Pero never ko paman na witness ang side na yun sa kanya, well except dun sa panglalaro niya sa mga kalalakihan but aside from that, wla talaga eh. Puro koro-koro lang. And who am i to judge the person without really knowing them?

"Yeah, yeah, yeah... mababaw na kung mababaw. But you cannot restrict me for thinking that way to you, na talagang mabait ka. Because that what I saw from you, with this two eyes of mine, and not what the other people says in my ears. I rather trust myself than the others." Tumitig ako sa kanya. "'You may be a villain in the eyes of the others, but you are the hero of my life'. You save me from being judgemental. Then ngumiti ng pagkatamistamis.

Pansin kong nagsisimula ng namamasa ang kaniyang mga mata. Inabutan ko siya nang panyo at yumuko para magpatuloy kumaan. Ayw kong makita siyang umiyak dahil alam kong ayaw niya. Alam kong ayaw niyang isipin ng iba na mahina siya. But for me, crying does not signifies na mahina talaga ang isang tao, rather it is the opposite.

And i salute her for bearing the pains in her heart. It is not easy to be judge. So i salute her for being this strong.

🤘