Ren Zein Marquiz POV
"Ok guys, let's proceed to our group study."
Nandito kami ngayon sa isang cafe. My classmates and I both agreed to meet here para sa papalapit naming examination test. And beside, this cafe is owned of one of my classmate's parent so ayos lang din dahil malilibre ako. Di rin naman kami ganon ka dami dahil we are only 15 students under Mr. Perez's advisory on one of our major subject.
"Dude, the upcoming exam is due this Monday and we only had a week to study. It's impossible for us to pass Mr. Perez's test considering many of us are really not that good in mathematics, and that includes you" nabilaukan ako sa iniinum kong libreng cape. Ano bayan, sayang. "So walang saysay yung panghahamon mo kay Mr. Perez at madadamay pa kami sa kahihiyan." dagdag na sabi ng isa kong lalaki na kaklase.
'Mahina ba talaga ako sa math sa mundong ito? Self naman, bakit kapa kasi nag engineering kong ganon?' Tanong ko sa isipan ko.
'Bakit? Bawal na ba agad kumuha ng korsong iyon porkit mahina sa matematika?' Sagot naman ng palaban kong utak.
'O, easy lang kaibigan kong brain. Nagbibiro lang eh. At tika nga, bakit ba kita kinakausap?'
'Dahil baliw ka'
'Che'
Ok, tama na nga pakikipag usap ko sa sarili kong utak, baka mabaliw nga talaga ako ng tuluyan.
Tumingin ako sa mga kaklase ko. "Guys, come on. Payag na lang ba talaga kayo na basta nalang laitin ni Sir Panot na yun? Dahil ako hindi. At alam ko na alam niyo rin na may potential tayong lahat, basta ba't magtitiwala lang tayo sa sarili natin." Pang hihikayat kong sabi sa kanila.
"Anong 'tiwala lang' na pinagsasabi mo diyan. Kung bobo na talaga ang isang tao, bobo na talaga." At humarap siya sa iba naming kaklase. "Aminin nlang natin guys, bobo talaga tayo at yan ang realidad. Kaya kong ako sa inyo, huwag na kayo maniwala sa pinagsasabi ng pulubing yan. Tiwala daw sa sarili, hahaha hindi mo nga kayang mag solve ng kahit isang equation lang eh at hoy, mas bobo ka pa nga sa akin. Mahabahabang sabi ng isa ko pang lalaki na kaklase.
Sa halip na mainis at magalit sa mapanglait na sinabi ng kaklase ko ay kumuha lamang ako ng ballpen at ng isang pirasong papel.
Binuklat ko ang isang aklat na dala dala ng isa ko pang kaklase na alam kong masuhay ito pagdating sa asignaturang mathematics, kaya alam kong ang aklat na ito ay naglalaman ng mga tanong na patungkol sa matematiko.
Pagkabukat na pagkabuklat ko ay agad akong nagsolve. I did not care on what kind of equation I needed to solve. Basta, I just flipped the book and started solving the equation.
"Ano bang ginagawa mong bobong pulubi ka? Hahaha akala siguro nito mirakulong magiging mata-"
"Done." Before he could even finish his insults to me, I cut him off.
Tumingin ako sa nagmamay-ari ng librong sinagulan ko. "Charles, paki check naman kong tama." Sabay abot ko sa aklat niya at ng papel kong may sagot na.
"H-ha? O c-cge." Sagot niya pagka abot nito.
"Hahaha, Fuck. Do you really need to check his answer Charles? Bobo yan Charles, bobo-"
"T-tama ang sagot mo Ren" pagputol ni Charles.
Hindi makapaniwalang napatingin ang mapanglait kong kaklase na si Kevin kay Charles pati narin ang iba ko pang kamag-aral.
आप पढ़ रहे हैं
360° (gxg)
सामान्य साहित्यIf yourself was turned into a whole new person opposite to whom you are, what would you do? Completed but Unedited
