360° (gxg)

Part 17

'360°' basa ko sa title ng libro.

I proceed to open the book.

"Open your eyes, look within. Are you satisfied with the life you're living?"

"From the deepest desires often come the deadliest hate."

pagbasa ko sa unang sulat sa pahina ng aklat. It was a quotation. I don't actually understand what it mean though. So, pinagpatuloy ko nalang ang pagbuklat sa ikalawang pahina.

'Degrees. Degrees means, a unit of measurement of angles, one three-hundred-and-sixtieth of the circumference of a circle. It can also....'

It was only explaining about the units and measurements.

I sighed and proceed to flipping the pages until I something caught my attention.

'A total opposite of oneself. A shocking event that seems impossible but could actually happen. As people could compare it to something, it could be as of a revolution. A 180°, half of a circle but a total opposite of the point where it begin.'

I was so focused on reading the book but was interrupted when I heard voices from the first floor.

"Anak? Nandito na kami ng bunso mo..." oh, it was my mom and I could hear laughs from the bibwit. I sighed again for the second time and closed the book. Maybe I could read it after dinner.

Lumabas na ako ng kwarto ko to greet my mom at para na rin makatulong magprepara ng kakainin ngayong dinner.

"Hi ma. Mano po."

"Kaawaan ka ng Diyos anak. Oh ito anak, tinapay. Kumain ka muna niyan baka nagugutom ka na. Magluluto muna ako sa kusina."

"Tulungan na po kita mama."

"Ay huwag na anak. Tulungan mo nalang yang bunso mo sa assignment daw niya."

"Cge po ma." Humarap ako kay bunso. "Oi, bubwit. Asan na assignment mo?"

"Hala ma oh, si kuya. Tinawag akong bubwit. Eh hindi naman po ma. Di ba?" Sumbong ng kapatid ko k mama.

At hindi parin talaga ako komportable tawaging kuya.

Like hello, babae po ako. Napa roll eyes nalang ako sa isipan ko.

"Ren, huwag mo ngang tuksuhin yang kapatid mo."

"Opo" kita ko namang nag bleeh yung kapatid ko sa akin. Bubwit talaga.

"Oh 'bunso'. Asan na assignment mo?" Enimphasize ko talaga yung salitang bunso sa pagkakasabi ko.

"Ito po" bigay niya sa assignment niya sa akin at tinulungan ko na agad siyang magsagot.

Pagkatapos naming sagutan yung mga takdang aralin ng kapatid ko, yun din ang pagdating ng ama ko.

Lumapit ako sa kanya upang magmano. "Mano po pa."

"Kaawaan ka ng Diyos anak" sabi niya at lumambitin naman sa kanya ang kapatid ko.

"Papa" masayang sabi ng kapatid ko habang karga² ni papa.

Lumabas din si mama pagkamaya-maya. "Oh mahal, tamang tama ang pagkarating mo. Luto na tung pagkain natin."

"Oo nga mahal, ang bango nga rin eh. Sakto, gutom na ako."

"O siya, halina kayo sa hapagkainan at ng makakain na tayo."

Kumain kami habang nag kukwentatuhan at habang tumatawa. Masaya ang naging pagsalo-salo namin. Kaya napaisip ako kung gusto ko pabang bumalik talaga sa tunay na mundo ko.

Then biglang nag flash mukha ni papa. 'Oo nga pala. Si papa nalang mag'isa dun.' Malungkot kong sabi sa isip ko.

Napansin siguro ng pamilya ko ang bigla kong pagtahimik at ang lungkot sa mukha ko.

"Ok ka lang ba anak?" Nag aalalang tanong ni mama. Kita ko rin yung pag aalala sa mukha ng ama at bunso ko.

"Ah? Ahahaha. O-oo naman ma, s-syempre. hahaha" pilit kong pagtawa. "So bunso ano pang nangyari?" Tanong ko ulit sa kapatid ko tungkol sa kwento niya about sa ginawa niya ngayon sa klase nila.

Tiningnan ako ni mama na may pag aalala parin sa mukha pero hindi na nagpupumilit na alamin pa iyon.

Pagkatapos naming kumain ay ako na ang nagprisinta na maghugas ng pinggan.

Kita ko sila sa sala na masayang nanunood ng palabas sa tv.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Pagkatapos kong maghugas ng pinggan, dumiritso na ako sa kwarto. Inaya nila akong manood ng palabas kasama sila ngunit tumanggi ako sabay sabing gagawa ng assignment ko rin kaya pinabayaan nalang nila akong gawin ito.

Agad kong binuklat ang libro at nagpatuloy sa pagbabasa.

'In order to be back to the real world where the person belonged at first, he/she needs to complete the whole evolution - the whole 360°.

How?

The person needs to complete his/her truly desires in life. To fully accept the regrets and to fully answered the questions still circulating around the person's mind.

But the whole 360° also consist of the whole emotions. The happiness, sadness, surprise, joy, anger, excitement, fear and love. But most importantly, the

Hatred.