360° (gxg)

Part 25

Bellatrix POV

Nandito ako ngayon with my two besties sa gilid ng soccer field, to watch my boyfriend's soccer practice. Though, I could feel that he's being cold and distant to me this past few days. Lately, di na siya nag t-text or if sumasagot naman siya ay he would only text me with a short ok, yes or no, no longer that five f*cking letters. Five! Then, paglalapit naman ako sakanya ay umiiwas siya. And take note, obvious pa yung ginagawa niyang pag-iwas. I don't know if he's also like that to his friends or sa akin lang talaga.

I know I should understand him more, considering that he recently just lost his mother and his little sister, but urgh. I'm not good at understanding people. I'm a bitch to start with, but I'm trying. For God's sake I am.

"Trix, yung boyfriend mo oh, parang wala sa sarili." Turo ni Artemis sa boyfriend kung nasa field ngayon na para talaga turaley. I mean, he wasn't able to catch a perfect ball pass from his teammate.

"Mr. Marquiz! Focus on the game! I know this is only a practice game but take this practice seriously kung ayaw mong palitan kita! " Frustrated na sigaw ng coach kay Ren. Tumingin lang yung boyfriend ko dito.  "Mind the game guys. Malapit na ang simula ng laro this season kayadapat seryosohin niyo tung practice. Now go! Continue playing" dagdag pahayag ng coach nila na kita sa mukha na, stress na stress na ito. Bumalik naman sa paglalaro ang mga players.

Di lingid sa akin na si Ren ang star player ng team. Kaya ganon nalang ka fustrated and coach nila, na makitang wala sa laro ang isip ng boyfriend ko. Nagkadamali-mali siya. Hindi niya nasasalo ang mga bolang ipinapasa sa kanya at palaging mintis ang mga tira nito, even though bakanti siya at walang nakabantay sa kanya. Nang-aagaw rin siya ng bola ng mga kakampi niyang players at binabangga pa ang mga ito. Tinunak rin niya ang player na nakabantay sa kanya. He played dirty. And this time, naubusan na talaga ng pasyensiya ang coach niya at pinalabas na siya sa laro.

"Mr. Marquiz! Come here!" Pagtawag niya kay Ren. Sumunod naman si Ren at naglakad palapit sa kanya.

"Oh my God Trix! Papagalitan yung moch mo" nag-aalalang sabi sa akin ni Artimis.

Agad na sinirmunan  ng coach ang boyfriend ko pagkalapit nito. "Mr. Marquiz, if ganyan parin ang laro mo ay mapipilitan akong palitan ka, kahit na ikaw pa ang pinakamahusay na manlalaro sa team na ito." Hinawakan ni coach ang ang balikat ni Ren. "I understand Mr. Marquiz na may pinagdadaanan ka ngayon but, hindi tumitigil ang oras para sa iyo. My advice for you is to set aside your feelings and personal problems when you are in the game." Bumugtong hininga si Coach. "Ok Ren, papayagan muna kita na huwag munang magpraktis at mawala sa team pansamantala hangga't di mo pa kayang maglaro. And I will still accept you in the team with an open arm pagbumalik ka na . But I hope Ren na hindi ka matatagalan sa pagkawala sa team. The team needs you." Malumanay na turan ng coach nila sa kanya. "Now go. Magpahinga ka muna." Huling bilin nito kay Ren bago nagsalita sa ibang players. "Balik na sa laro team!"

Walang itong naging imik at walang salita na pinulot ang kanyang soccer bag. He was carrying it, while walking away without looking back at  the field and from his team.

"Follow him" turan sa akin ni Luna. Ngiting tumango naman sa akin si Artimis. Tumango nalang din ako bilang tugon sa kanila bago sinundan si Ren.

I run after him at sumigaw bilang pagtawag sa kanya. "Ren!" Pero di ata ako narinig dahil patuloy parin ito sa paglalakad. Malapit na siyang makaabot ng soccer room nila. "Ren wait u-up" and at last naabutan ko siya bago pa siya makapasok ng room. Hinihingal pa ko sa kakatakbo. "Ren, are you okay?" Nag-aalala kong tanong.

Tumingin ito sa akin pero walang emotion akong nakikita sa mata niya. He look lifeless? I don't know.... but I'm afraid...

"Yea" yun lang ang naging sagot niya at binuksan na yung pinto. Papasok  na sana siya sa loob nang...

I grabbed his arm in an instant to stop him from entering the room. "Moch, talk to me" sumulyap lang siya sandali sa akin at tinanggal yung kamay kong nakahawak sa braso niya. Tumuloy na siya sa pagpasok paloob ng silid. "Ren ano ba! Can you fucking talk to me!" Nainis na ako. I'm an impatient bitch. Sa totoo lang ay never pa akong nagkaroon ng paki sa iba kong naging karelasyon. I don't even care kahit pa magcheat sila sa akin. But with Ren... with my moch, I can't understand myself. I had this feelings, na maging concern sa kanya, mag care, mag alala and shits I could not understand. I'm confused. F*cking confused. "Moch please... talk to m-"

Before I could finished my sentence, he cut me off. "What do you want me to say to you?" Tumingin na siya sa akin. Wala pa ring emotions ang mga mata niya. "And if you're concern about me, then I told you already, I'm fine. Now leave."

"No. I won't leave. Unless you tell me your problems."

He scoffed "No  you won't understand" malamig niyang sabi. "And no one could..."

"Ren-"

"I said leave me alone. Last time I wanted to talk to you, it was before my mother and sister's accident, and  I could still clearly remember na ayaw mong makipag-usap sa akin non. Nilagpasan mo lang ako remember? At nung libing lang kita nakita." May bahid ng pangungutya niyang sabi. "What change your mind now? Why all of the sudden nag-aalala kana sa akin? Perhaps, because nagui-guilta ka? Or you felt responsible for me, na dapat kang maging concern dahil lang sa girlfriend kita?" Di ako nakaimik. "Then if that's the case..." Naging seryoso siya bigla at kinabahan naman ako dahil dun. Rinig ko ang malakas na kabog nang dibdib ko. "Breakup with me"

At nagulat ako. Never kong naisip na sasabi niya yan sa akin. I mean, all my life ako ang palaging nakikipaghiwalay sa mga naging karelasyon ko. "I- uhm. I-" Di ko matapos-tapos ang sasabihin ko. Tikom-buka lang ang nagawa ko. Na blanko ako bigla sa narinig ko from him. I also suddenly felt emty inside. But why...

"I don't want you to feel responsible for me anymore. I don't want to burden you anymore also. And so starting now, I won't bother you anymore. Let cut ties." Sabi niya na parang wala lang. Pero ang epekto nun sakin....

Shit. Para akong basong nahulog galing sa mataas na palapag. Para akong basong nabasag sa naging pahayag niya. Nasaktan ako at di ko maintindihan kong bakit. Hahaha. Kala ko ba naging manhid na ko? Pero puta. What am I feeling now. Why can I feel this emotions.

Namalayan ko nalang na sinarado na niya ang pinto. Nakapasok na pala siya sa loob. Tumalikod narin ako para lumakad na paalis dun.

Why did his words hurt me too much?

Nasay naman na akong makipagbreak sa mga naging karelasyon ko ha? What's the difference this time?

Is it because siya ang nakipagbreak at nasaktan ang pride ko? Nasaktan si ego ko?

F*cking why!

Patuloy lang ako sa paglalakad palabas na nang campus. I even meet Art and Luna in my way to the parking area. "H-hey Trix. Are you okay? Why are you crying?" Nag-aalalang tanong sa akin ni Artimis at may pag-aalala ding nakaukit sa mukha ni Luna. Patuloy parin ako sa paglalakad at nakasunod silang dalawa sa akin.

Napahawak naman ako sa pisngi ko. Fuck! Hahaha why am I crying? Why are there tears? Hahahaha "I need to go" nanginginig ang bosis na pahayag ko sakanila habang pinupunasan ang luha kong patuloy parin sa pag-agos.

"But Trix-" pigil sana sa akin ni Art but nakasakay nakong sasakyan at pinagsarhan silang dalawa ng pinto. Agad ko ring pinaandar ng mabilis ang sasakyan.

Pinaharurot ko ng mabilis ang sasakyan ko going to I don't know exactly where and I fucking don't care. I also don't care if I cursed too much bad words today, coz I don't fucking care. Ahahaha fuck this life!