Τα Μυστικά του Οικοσήμου.

Φατρίες.

Η Μπέλβα κράτησε μια κρυφή συζήτηση του ενός λεπτού με τους Φατρίωνες, καθώς της ζήτησα απεγνωσμένα να δω τον αδερφό μου. Σε εκείνο το λεπτό, υπέμεινα τα κοφτερά βλέμματα του Γκρέγκορι για μια αιωνιότητα. Ο Κάσπιαν αρνούταν πεισματικά να με κοιτάξει έστω και με την άκρη του ματιού του. Μας ενημέρωσαν πως η υπόλοιπη παρέα είχε ήδη σταλεί σπίτια της. Εμάς μας έβγαλαν από το ινστιτούτο με την υπόσχεση ότι θα συζητούσαμε ξανά όταν θα είχα ηρεμήσει. Κατάλαβα ότι το να δω τον Μέισον πριν την επαναφορά του, ήταν αδύνατον. Έμεινα να ελπίζω πως ήταν καλά. Έξω ο ήλιος είχε δύσει ώρα τώρα και οι άνθρωποι είχαν καταφύγει στις οικίες τους για να γλυτώσουν από το ψυχρό περιβάλλον του Ιανουαρίου. Αυτή τη φορά δε μου είχαν δέσει τα μάτια και υπέθετα ότι είχε να κάνει με κάποια παρέμβαση της Μπέλβα.

Μόλις κατεβήκαμε και το τελευταίο σκαλί, ο Κάσπιαν έσπασε τη σιγή του.

"Το ξόρκι αορατότητας ισχύει ακόμα, έτσι?", ρώτησε έναν από τους άνδρες που βρίσκονταν μαζί μου στο αμάξι.

Εκείνος έγνεψε θετικά και τότε ο Κάσπιαν γύρισε σε έμενα. Οι ματιές μας κλειδώθηκαν, οι φουρτουνιασμένες θάλασσές τους έστειλαν κύματα θυμού να με πνίξουν. Τον αισθάνθηκα να φορτώνει ενέργεια και ξαφνικά είχα βρεθεί στην άλλη πλευρά του πεζοδρομίου. Περίμενα να συγκρουστώ πιο δυνατά, αλλά μάλλον του είχε απομείνει λίγη ευγένεια και μου έκοψε τη φόρα τελευταία στιγμή. Άκουσα τον Γκρέγκορι και την Μπέλβα να τον επιπλήττουν κι αυτός να τους φωνάζει να μην ανακατευτούν. Σηκώθηκα όπως κι όπως.

"Είσαι σοβαρός?", φώναξα από την άλλη άκρη, όσο εκείνος ερχόταν.

"Εμ, είναι ξόρκι αορατότητας, δεν ισχύει και για τους ήχους..", άκουσα να λέει έντρομος ένας από τους άνδρες.

Ξαφνικά, μια νεαρή γυναίκα έστριψε από τη γωνία. Παγώσαμε στις θέσεις μας μέχρι να φύγει πάλι. Πρόλαβα και απέκρουσα το επόμενο χτύπημα του Κάσπιαν. Ήμουν έτοιμη να ανταποδώσω, όταν ο Γκρέγκορι ύψωσε προστατευτική ασπίδα ανάμεσά μας. Εκείνη την ώρα, έτυχε να πέσει το βλέμμα μου στα παράθυρα το κτηρίου. Είχαμε μαζέψει ως θεατές Βενέφικο που χαμογελούσαν με τη μικρή μας μάχη ή από την άλλη, κάποιοι μεγαλύτεροι ηλικιακά, κοιτούσαν επικριτικά. Ο Κάσπιαν μπροστά μου υποχωρούσε με τις επιπλήξεις της Μπέλβα, οι φράτρες προειδοποίησαν ότι το ξόρκι λήγει σε μερικά δευτερόλεπτα και ο Γκρέγκορι εγκατέλειψε την ασπίδα του κοιτώντας με με νόημα.

"Κυρία Μπέλβα Βαλένσια ΜακΚάστερν, όπως μας ζητήσατε έχουμε παρκάρει το αμάξι σας λίγο πιο κάτω", ο μελαχρινός νεαρός της έτεινε τα κλειδιά και η γιαγιά μου τον ευχαρίστησε ανέκφραστη.