Τα Μυστικά του Οικοσήμου.

Αναιρέσεις.

Την επόμενη ημέρα, στο σχολείο, η Ντέιζι με κοιτούσε σαν να με έβλεπε για πρώτη φορά. Ως απλός άνθρωπος, της φαινόταν περίεργη μια τέτοια διαδικασία, ωστόσο, για τα δικά μου δεδομένα, δεν ήταν κάτι το εξωπραγματικό. Απλώς δεν είχα πάρει την ανατροφή των περισσότερων Βενέφικο, οπότε θα χρειαζόμουν λίγο παραπάνω χρόνο στο να χωνέψω αυτό που είχα βάλει τον εαυτό μου να κάνει. Όπως άλλωστε μου είχε πει η Μπέλβα, οι μάγισσες είναι ερωτικά όντα.

"Ντέιζι, πειράζει σήμερα να καθίσω στο τραπέζι τους?", είπα νιώθοντας τύψεις που θα την άφηνα μόνη.

"Κάνε το.. καθήκον σου. Θα πάω να βρω τη Λούσι στη βιβλιοθήκη εγώ".

Έπρεπε να συνηθίσουμε όλοι στην ιδέα ότι υπήρχε περίπτωση να ηγηθώ εγώ και ο αδερφός μου. Αν δηλαδή προλάβαινα να εξασκηθώ ως τον Μάϊο, για να αναμετρηθώ με τη Φατρία των ΜακΒεν. Η ομάδα δεν μου έδειχνε καμία εμπιστοσύνη και αυτό με πείσμωνε. Έσυρα μια άδεια καρέκλα από το διπλανό τραπέζι και κάθισα δίπλα στα δίδυμα, τα μόνα άτομα που με χαιρέτισαν. Έπιασα τον εαυτό μου με μια νοσταλγία να σκέφτεται πως δεν ήταν το ίδιο χωρίς τον Τζάσπερ.

"Εμείς πάντως θεωρούμε ότι έπραξες σωστά", μίλησε η κοπέλα. Τα λευκά της δόντια έκαναν αντίθεση με το ελαφρώς σταρένιο δέρμα της.

"Εσείς προσφάτως ενταχθήκατε οικογενειακώς στους Βενέφικο της Σκωτίας. Έχετε και λόγο..", απάντησε ο Άλαν.

Τα αδέρφια γέλασαν σε τέλειο συγχρονισμό. Ήταν ολίγον ανατριχιαστικοί, αλλά ζήλευα που τα σχόλια του Άλαν δεν τους επηρέασαν καθόλου.

"Που είναι ο Κάσπιαν?", θέλησα να αλλάξω το θέμα.

"Θες πολύ να μάθεις?", η Αλίσια άφησε τη ξανθιά τούφα που περιεργαζόταν με μεγάλη προσήλωση. "Επίσης, ακόμα να μου πείτε ποια είναι αυτή η Σάρλοτ, μη νομίζεις πως το ξέχασα"

"Ρώτα τον Κάσπιαν, ξέρει καλύτερα", είπα μόνο και μόνο για να τη νευριάσω.

Τα δίδυμα παρακολούθησαν με ενδιαφέρον την εξέλιξη της συζήτησής μου. Ο Άγσεν έσκυψε πάνω από την αδερφή του, λίγο πιο κοντά μου. Τα καστανά του μάτια γυάλισαν.

"Δε θα μπορεί να σου μιλάει έτσι σε μερικό καιρό", είπε και κοίταξε την αδερφή του με νόημα. Ένα νόημα που δεν ήθελαν να μοιραστούν μαζί μου και σίγουρα δεν ήταν μόνο το αυτονόητο.

"Θύμισέ μου το όνομά σου", απευθύνθηκα στο κορίτσι.

"Ελίνα", είπε ευγενικά.