Τα Μυστικά του Οικοσήμου.

Σκοτεινή Διάσταση.

Δεν περίμενα να με έφτανε τόσο γρήγορα, αλλά ένα άλμα του και με είχε εγκλωβισμένη έναντι του δέντρου. Τον παρακολούθησα σε slow motion και όταν ο χρόνος επανήλθε, με είχε αρπάξει από τον λαιμό και με έσφιγγε. Η μορφή του εκεί που είχε αρχίσει να αλλάζει σαν να έλιωνε στη θέση μιας άλλης, τώρα είχε γυρίσει πίσω στο κανονικό της. Τα κεχριμπαρένια μάτια του με μισούσαν. Δεν ήταν ο άνθρωπος που ήξερα αυτός. Σφύριξε ενώ ανέτρεξε με το βλέμμα του το σώμα μου και στάθηκε στο στήθος που τρανταζόταν για να πάρω ανάσα.

"Τι κάνεις?", είπα έντρομη μόλις με πίεσε με το σώμα του. Ο Όσκαρ γέλασε και με πέταξε με απίστευτη δύναμη, με αποτέλεσμα να χτυπήσω τον γοφό μου στο σκληρό έδαφος. Βρέθηκε από πάνω μου και με παγίδευσε ανάμεσα στα γόνατά του. Με έσφιγγε τόσο πολύ και είχε ένα διεστραμμένο, λάγνο βλέμμα στο σώμα μου. Μου ακούμπησε τα μπούτια κι εγώ κατάφερα μια μπουνιά ψηλά στο πρόσωπο. Απλώς έστριψε το κεφάλι του με έναν μορφασμό. Κατάλαβα αμέσως ότι είχε σκοπό να μου το ξεπληρώσει και κάλυψα με τα χέρια μου το πρόσωπό μου. Πρόλαβε μια σφαλιάρα. Γεύτηκα το αίμα μου. Συνέχισε με το να με χτυπάει στα πλευρά με τις μπουνιές του κι έπειτα, όταν το ευχαριστήθηκε άκουσα κάτι να γδέρνεται. Είχε βγάλει ένα μαχαίρι από ένα θηκάρι.
Άμα έβαζα τα δυνατά μου θα αντλούσα αρκετή δύναμη για να τον απωθήσω. Όμως εγώ είχα κοκκαλώσει έντρομη και αηδιασμένη, ανίκανη για άγνωστους λόγους να κουνηθώ. Μου την έφερε στο λαιμό και πρόλαβα ένα ουρλιαχτό βοήθειας πριν μου φράξει το στόμα με την παλάμη του. Άφησε το βάρος του πάνω του και αηδίασα με την επαφή.

Ένα τρίτο πρόσωπο μπήκε στη σκηνή και άρπαξε τον αντίπαλο μού. Δύο κορμιά ξεχύθηκαν στη μάχη και αυτό του μεγαλύτερου άνδρα αποδείχτηκε και το πιο ισχυρό. Ο Κάσπιαν βόγγηξε πονεμένος και κρατώντας το πλευρό του. Παρά την ανησυχία μου, είχα αισθανθεί ένα βάρος να φεύγει από εμένα και το μυαλό μου λειτούργησε πιο καθαρά.

Ο Όσκαρ σηκώθηκε αργά. Μόνο που όταν γύρισε δεν ήταν ο Όσκαρ. Ήταν ένας Σκοτεινός, τον είχα δει κάποτε στο κρησφύγετό τους και ήταν πιθανόν από τους υψηλόβαθμους εκεί, καθώς είχε συνοδεύσει τον Όσκαρ μακριά από τις φωτιές. Ο μελαχρινός άντρας υποψιάστηκε πως μπορούσα να τον διακρίνω. "Συγγνώμη αν χάλασα το σασπένς. Είσαι δυνατή μαγισσούλα. Κρίμα που δεν είσαι αρκετά δυνατή". Όπως πριν, δεν είχα χρόνο να αντιδράσω και η λεπίδα έφτασε τον λαιμό μου. Πορφυρή ουσία εμφανίστηκε στη βαθιά γραμμή που μου είχε χαράξει. Ο Κάσπιαν που του είχε επιτεθεί για δεύτερη φορά δεν πρόλαβε τον τραυματισμό μου. Φώναξε όμως το όνομά μου με αγωνία. Η οργή φούντωσε στο βλέμμα του και μετά από μερικά σπασμωδικά χτυπήματα μεγάλης δύναμης, μπόρεσε να πάρει το πάνω χέρι, αρπάζοντας το μαχαίρι από τη λαβή του Σκοτεινού και ανοίγοντάς του τον λαιμό και τη σάρκα στον θώρακα στα δύο. Ο Κάσπιαν τον κλώτσησε και αυτός έγινε στάχτη, μαζί κι ένα κομμάτι από τα τεχνάσματά του. Μια επιπλέον δόση λογικής επέστρεψε, ωστόσο επικράτησε ο φόβος μου για τη χαρακιά του. Πονούσα τόσο πολύ.