Τα Μυστικά του Οικοσήμου.

Προσεγγίσεις.

Τον βρήκα να στέκεται με τα πόδια στην άμμο, να αγναντεύει τη κυματώδη θάλασσα.

"Το είδες κι εσύ".

Δεν κουνήθηκε, ούτε μίλησε. Πήγα δίπλα του και κοίταξα επάνω, στο πρόσωπό του. Δε φανέρωνε τίποτα.

"Το εκτυφλωτικό, πορτοκαλί χρώμα".

Γύρισε αργά το κεφάλι του. "Ήταν απλώς η ενέργειά τους".

Έσκυψε και βρήκε μια πέτρα ανάμεσα στους κόκκους χρυσαφένιας άμμου. Την πέταξε στο νερό κι εκείνη έκανε πηδηματάκια στην επιφάνεια, για να γυρίσει πίσω στο χέρι του.

"Ναι, αλλά μόνο εμείς το είδαμε".

Με ακούμπησε στον ώμο και με έφερε πιο κοντά του. Μπερδεμένη, πήρα την πέτρα που μου έδινε. Ήταν ακόμα βρεγμένη. Ήρθε πίσω μου, διατηρώντας τη σωστή απόσταση ώστε να μην ακουμπάνε τα σώματά μας και κρατώντας το αλώβητο χέρι μου, του έδωσε λίγη φόρα.

"Θα σου μάθω να στοχεύεις γλάρους", είπε και ευθυγράμμισε το χέρι μου σε μια παρέα πουλιών που απολάμβαναν τα κύματα.

Απέσυρα αμέσως το άκρο μου, φοβούμενη ότι μπορεί να τους έκανα κακό. Ο Κάσπιαν χαμογέλασε στραβά.

"Δεν είσαι αστείος", του είπα με κακή διάθεση. "Και θα προτιμούσα να με μάθεις να χτυπάω πυρροκόρακες"

"Οι πυρροκόρακες δεν είναι εχθροί σου. Μονάχα υπακούν στις διαταγές της οικογένειάς σου. Όμως την επόμενη φορά που θα εμφανιστούν, κάλεσέ με αμέσως. Ή τον Γκρέγκορι".

Με την αναφορά του, θυμήθηκα ότι εκείνος μάλλον με περίμενε να φύγουμε. Άφησα τον Κάσπιαν χωρίς άλλη κουβέντα και έτρεξα στο ύψωμα που βρισκόμασταν πριν. Δεν υπήρχε κανείς, παρά τα πράγματά μου. Τα μάζεψα και άρχισα να πηγαίνω προς τον δρόμο, ενώ άκουσα τον Κάσπιαν να με φωνάζει. Εκεί που προηγουμένως ήταν το αμάξι του Γκρέγκορι, δεν υπήρχε τίποτα. Ο Κάσπιαν με είχε προφτάσει.

"Δε θα σου βγει σε καλό το να με αγνοείς", είπε και με προσπέρασε.

Προσωπική σημείωση, θα έρχομαι με το αμάξι μου και μόνο πια.

Το αγόρι πέρασε στη μεριά του δάσους και τον είδα να χάνεται μέσα του. Μου φώναξε να πάω κι εγώ. Το φως του ήλιου έδυε, αλλά δεν είχα κάποιο πρόβλημα να καλέσω ταξί και να περιμένω. Έβγαλα το κινητό να πληκτρολογήσω τον αριθμό. Την ώρα που καλούσε, το μάτι μου πέτυχε κάτι στην απέναντι μεριά, πάνω σε ένα δέντρο. Τρεις πυρροκόρακες με κοιτούσαν.