Ύψωση.

452 44 23
                                    

Κάσπιαν.

Όταν τελείωσε, το τοπίο είχε καθαρίσει από τον μαύρο καπνό και το μυαλό μου δούλευε πάλι όπως πριν. Έτσι, αναγνώρισα πως ο κίνδυνος δεν είχε υποχωρήσει ακόμη και στράφηκα αμέσως στην αναίσθητη Νταρκέλα. Ήθελα να την πάρω στα χέρια μου αλλά η ενέργεια που είχε συσσωρεύσει δε μου το επέτρεπε, το κορμί της ήταν σαν ένας ηλεκτρικός φράχτης και με τίναζε πίσω. Κάλεσα τον Γκρέγκορι για βοήθεια. Δεν το σήκωσε. Ένιωσα μια κηλίδα άγχους να λερώνει τη ψυχραιμία μου. Αν έρχονταν Σκοτεινοί εκείνη την ώρα, πιθανότατα να βρισκόμασταν σε μεγάλο κίνδυνο. Όχι ότι δεν είχα εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου, βέβαια, αλλά είχαν το βιβλίο με το μέρος τους. Έπρεπε να κάνω ένα βήμα πίσω και να καλέσω την Μπέλβα.

"Που είστε?", με ρώτησε αμέσως. Ήξερε ότι για κάποιο λόγο όποτε ερχόταν μπελάς, θα ήμουν με τον μαγνήτη των μπελάδων.

"Σε ένα χωράφι κανένα τέταρτο εκτός πόλης. Άκου, νομίζω έγιναν οι θυσίες"

"Το ξέρω, γίνεται χαμός εντός, όλοι με ρωτάνε τι ακριβώς έχει συμβεί και-"

"Στ' αρχίδια μου η συσπείρωσή σου, η Νταρκέλα αυτή τη στιγμή κείτεται στο έδαφος λιπόθυμη και δεν μπορώ να την αγγίξω λόγω όλης της ενέργειας που της έχει σταλεί".

Την άκουσα να παίρνει μια κοφτή αναπνοή. "Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, έχει ήδη πολλή ενέργεια. Αυτή από τις θυσίες δεν προορίζεται για ένα άτομο, αλλά για ολόκληρο Οίκο.. μάλιστα, δύο Οίκους!".

Η κηλίδα εξαπλωνόταν. Έσφιξα τόσο το κινητό στο χέρι μου που άκουσα ένα κρακ. "Και τι θα γίνει τώρα?".

Το σκέφτηκε λίγο κι αυτό δε μου έδινε πολλές ελπίδες. "Ο Τζέιμς με ενημέρωσε προ ολίγου ότι μας έχουν κλείσει τις εξόδους, δεν μπορούμε να βγούμε άμεσα από την πόλη". Κάτι ψιθύρισαν μεταξύ τους και τα νεύρα μου είχαν αρχίσει να ψάχνουν διέξοδο. Τα επόμενα λόγια της ήρθαν με μια περίεργη, διαφορετική χροιά.
"Υποθέτω πως μόνο μια υφάντρα μπορεί να την αποσυμφορήσει", έριξε το δόλωμα.

"Είμαι σίγουρος ότι αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να βρω μια υφάντρα εύκαιρη". Δεν το τσίμπησα.

"Μείνε μαζί της, εγώ εν τω μεταξύ θα ψάξω πως να το διαχειριστείς και θα στείλω μερικά άτομά μου για back- up".

Αναστέναξα. "Να τα χέσω τα άτομά σου".

Άλλη μια κόφτη ανάσα από εκείνη. Πρώτη φορά της μιλούσα με τέτοιο θράσος και πιθανότατα να μην την ήθελα για εχθρό μου την τρελή γριά, όμως την προκειμένη ώρα δε σκεφτόμουν τις τυπικότητες.
Στάθηκα πάνω από την κοπέλα κι έτριψα τα χέρια μου.

Τα Μυστικά του Οικοσήμου.Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα