Τα Μυστικά του Οικοσήμου.

Προετοιμασία Επιστροφής.

Πήραμε τις ίδιες θέσεις με πριν. Ο Γκρέγκορι βγήκε να μου φέρει λίγο νερό και κάτι να φάω. Υπέθετα ότι το να έβρισκε ένα μπολ πατατάκια κι ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό δεν έπαιρνε όντως τόση ώρα, απλώς μας άφηνε εσκεμμένα μόνους στον ίδιο χώρο. Λες και θα άλλαζε κάτι αν έμενα μερικά λεπτά παραπάνω μαζί με τον Κάσπιαν. Το μόνο που έκανε ήταν να μην πάρει τα μάτια του από πάνω μου, σαν να περίμενε πότε θα καταρρεύσω ξανά.

"Είμαι καλά".

Ο τύπος δεν κούνησε ούτε τα βλέφαρά του, απλώς έπαιζε με τα δαχτυλίδια στα χέρια του. Εξαντλούσε το μικρό απόθεμα υπομονής μου. Ευτυχώς ο άλλος άνδρας επέστρεψε τη στιγμή που ήμουν έτοιμη να αρχίσω παραλήρημα. Πήρα το μπολάκι στα χέρια μου και γύρισα στον Κάσπιαν.

"Αυτά που ξέρω είναι ότι η γιαγιά μου και η δική σου ήταν παλιά καλές φίλες. Μεγάλωσε μαζί της τον πατέρα σου και η Μπέλβα ήταν μια έντονη παρουσία στη ζωή των γονιών μου.. Τη θυμάμαι αρκετές φορές στο σπίτι μου, αλλά η γενιά μου ήρθε την περίοδο της βαθιάς παρακμής, οπότε οι επισκέψεις αραίωναν όλο και πιο πολύ, με αποτέλεσμα για μένα να είναι απλώς η γυναίκα του παρασκηνίου. Ωστόσο πάντα υπήρχε. Βοήθησε τους γονείς μου να επενδύσουν σε κάποιες επιχειρήσεις του άνδρα της, του παππού σου, στην Αμερική κι ένα τμήμα έχει γραφτεί στο όνομά μας". Αναδεύτηκε αμήχανος. "Τέλος πάντων, το θέμα είναι γνωρίζονταν στενά. Η Ντόροθι μου είχε διηγηθεί για την εμπλοκή του παππού σου σε Σκοτεινές υποθέσεις, πολύ πριν γεννηθείς εσύ, δίχως ποτέ να μου διευκρινίσει τι ήταν αυτές. Εκείνη την περίοδο η Μπέλβα είχε γίνει εμμονική με το θέμα των υφάντρων. Έτσι την είχε χαρακτηρίσει η Ντόροθι. Μου είχε πει πως κόντεψε να χάσει το μυαλό της, γιατί προσπαθούσε να ασκήσει μαγεία πολύ ανώτερη του επιπέδου της. Δε ξέρω τι ακριβώς είχε πάθει, όμως η γιαγιά μου είπε ευτυχώς που η Μπέλβα το ξεπέρασε, αλλιώς.."

"Αλλιώς?", ρώτησα.

"Δεν ολοκλήρωσε ποτέ", ανασήκωσε τους ώμους του.

Σούφρωσα τα χείλη μου και χτύπησα το χέρι μου στο γραφείο. "Κι είναι αυτός λόγος να μην της πούμε κάτι? Βασικά, δεν έχω καταλάβει και τίποτα. Δε βγάζεις νόημα".

Ο Γκρέγκορι εξέφρασε ότι βρισκόταν σύμφωνος με το ότι δεν έβγαινε απολύτως κανένα νόημα από την υπόθεση, ειδικότερα ως προς γιατί θα έπρεπε να μείνει μυστικό από τη γιαγιά μου. Σημείωσε, παρόλα αυτά, πως καλό θα ήταν να το κρατήσουμε μεταξύ μας ώσπου να το εξιχνιάσουμε.