Mr. Bitter meets Miss Sweet

MBMMS 9 [Curiosity 2]

Brylle's Pov

Padabog 'kong iniwan si Sanchez.

' Nakakainis! Ano bang pake niya? Ano bang pake niya kung gano'n naging sagot ko? Wala siyang alam! At kahit kelan hindi niya maiintindihan ang sitwasyon ko! Tatawanan niya lang ako sa rason kong para sakin napaka babaw, pero bakit ako nag kakaganto. '

([>__<])

' ano bang pakialam niya sa pinagdadaanan ko? Kahit kaibigan ko nga hindi ako kelan man pinakealaman.'

(ﾉ≧∇≦)ﾉ ﾐ ┻━┻

My life, my rules, my attitude, my mistakes, who the hell is she to judge me? But she's not judging me anyway but it's just the same. Tsk

Nakakainis, hindi ko napigilan 'yung galit ko kanina. Tama bang pakitaan ko siya ng gano'ng attitude ko? Tama ba na umasal ako sa isang inosenteng babaeng tulad niya ng ganon?

(ᗒᗩᗕ)

___

Napag disisyunan kong mag pasundo muna sa driver ko, sa mansion muna ako uuwi my mom told me na we will having a dinner together mamaya kaya sa mansion daw muna ako umuwi. Ket malapit din 'yun dito sa school naisipan ko munang mag pa sundo, nanghihina ako ngayon, medyo malayo layo din lalakarin ko kung mag lalakad lang ako pauwi sa mansion, kaya nag pasundo na muna ako. Ramdam ko 'yung pagod ngayon kaya naka simangot akong pumasok. Hindi parin kasi ako maka move on do'n.

Ewan ko ba at ang hirap para saakin ang mag move on sa isang bagay tss! Nakakasakit na ah. Ba't ko ba 'yun ginawa? Ano nalang sasabihin niya sakin? Na wala akong galang? Na hindi ko kayang kontrolin sarili ko? Na napakasama ko bilang isang lalaki kasi ginawa ko yun sa harapan niya? Kita ko 'yung kaba at takot na naramdaman kanina ni Sanchez.

" Naka handa na po ang miryenda niyo sir. " Salubong agad saakin ng kasambahay namin.

" Where's mom and dad? " Tanong ko sakanya.

" Ahm nasa meeting po sila ngayon. Pinapasabi din po nila na next time nalang daw po sila makakasama sainyo sa dinner, may emergency meeting daw kasi sila ngayon at madaming aasikasuhin sa opisina." Nanlumo ako. Nakakainis naman eh!

Hindi ko na siya kinibo at naka simangot nalang akong pumasok sa kwarto.

' Nakakainis! Isa pa'tong sa family ko eh! Ini-expect kong uuwi akong nandito sila, nang sa ganun mabawasan man lang pagod at lungkot ko. Pero wala sila, mas tinututukan kasi nila 'yung businesses nila, pero ako hindi. Lagi naman silang ganyan na simula nung bata pa ako, mga kasambahay namin nag palaki sakin, wala sila lagi sa tabi ko, 'di ako sakanila close. Excited ako lagi kapag sinasabi nila na sabay kami mag di-dinner, kapag uuwi sila, kahit college na ako I'm still craving for their attentions and presence. Kaso laging na po-postpone mga pangako nila sakin hanggang sa aasa na nanaman ako sa kahit kelan man alam kong 'di narin naman mangyayare. Honestly, ang hirap lumaki na wala sa tabi mo 'yung mga magulang mo, ang hirap, kahit kelan 'di man lang nila inilaan sakin 'yung oras nila, laging busy. Naiintindihan ko pero masakit pa din saakin lalo na pag nangangako sila tapos end up wala din. Nakaka-attend sila sa business meeting pero sa family meeting, family day o kahit ano pang activity na meron sa school dati na kelangan ko sila, wala sila at nakakabigat sa pakiramdam 'yun. '

" Arggh! Tama na Brylle, bumibigat nanaman pakiramdam mo, sana pala 'di ka na umuwi dito, kilala mo naman parents mo." Sabi ko sa sarili ko sabay higa sa kama.

" Isinilang ba talaga ako sa mundong ito para dalhin lahat ng bigat ng pakiramdam na 'to? Anytime pwedeng pwede na ako mag suicide.•́ ‿ •̀ "

' may problema ka ba? Sabihin mo lang makikinig ako?' Fuck sarap pakinggan nakaka gaan sa pakiramdam, pero ni isa wala pang nag sasabi saakin niyan, kahit mga tropa ko. Happy right? Feel ko 'yung taong mag sasabi sakin niyan mag kakaroon ako ng tiwala sakanya, gagaan loob ko sakanya, makakapag open up ako sakanya. Kaso imposibleng meron.