" ကိုယ်..."
လွန်ခဲ့တဲ့ ငါးမိနစ်ခန့်က လာချပေးသွားတဲ့ ကော်ဖီပန်းကန်ကို ခုချိန်ထိ လက်နဲ့မထိမတို့ရသေး။
" ပြောလေ ကိုကိုရဲ့..."
" အင်း.. ကိုယ်.. မနက်က သတင်းတွေက အမှန်တွေ မဟုတ်ဘူးနော်..."
" ဘာသတင်းလဲ... "
" မသိသေးဘူးလား... "
ပြည့်က ပကတိကြည်လင်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ သူမဘာမှမသိသေးကြောင်း ပြောလာတော့ ပိုလို့စိတ်ရှုပ်ရသည်။
" အွန်း.. မနက်အစောထဲက ဆေးရုံရောက်နေတာ.. အခု ကိုကိုခေါ်လို့ ချက်ချင်း လိုက်လာတာလေ ဖုန်းတောင် အငယ်လေးအခန်းထဲ ကျန်ခဲ့တယ်... "
" အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိလို့ ကိုယ် ဆေးရုံလိုက်လာတာ..."
လက်ထဲက ဖုန်းကို ပြည့်လက်ထဲ ထည့်ပေးရင်း ခါးသက်နေတဲ့ ကော်ဖီကို သောက်လိုက်သည်။
ဖုန်းscreenမှာပေါ်နေတဲ့ သတင်းကို
သေချာကြည့်နေတဲ့ ပြည့် မျက်နှာကို မဝံ့မရဲ လှမ်းကြည့်မိတော့ ထူးထူးခြားခြား ပြောင်းလဲတာမတွေ့။
အကြည့်ချင်းဆုံသွားပြီး ပြည့်က ဖုန်းကို လှမ်းပေးတော့ အယောင်ယောင်အမှားမှားနဲ့ မယူဖြစ်ဘူး။ ပြည့်က သူ့ဘေးမှာ၀င်ထိုင်ကာ ဖုန်းကို သူ့လက်ထဲ ထည့်ပေးလာသည်။
" မဟုတ်ဘူးမလား... "
" . . . "
" ကိုကိုက မဟုတ်ဘူးဆို မဟုတ်ဘူးပေါ့..
ကိုကို့ကို ယုံပါတယ်... "
ယုံပါတယ်ဆိုတဲ့ စကားကို ယုံကြည်အောင် မနေခဲ့တဲ့ သူက ကြားလိုက်ရတော့ မလုံမလဲတွေဖြစ်ရ၏။
" ကိုယ့် မေမေရောပါတယ်.. လူကြီးတွေ မိတ်ဆုံစားပွဲကို မေမေ့က လာကြိုပေးဆိုလို့ ကိုယ်သွားကြိုတာ အဲ့တယောက်ရော ရှိနေမယ် မထင်ထားဘူး.. ဓာတ်ပုံတွေက သပ်သပ်မဲ့ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ကိုပဲ ရိုက်ထားတာပါ... "
" ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်.. အဟင်း... "
လက်မောင်းကို ဖက်တွယ်ထားတဲ့ လက်ဖ၀ါးတွေ ပြေကျသွားတော့ အလျင်အမြန် လက်ဖဝါးတွေကို ပြန်လည်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖြေရှင်းရသည်။
YOU ARE READING
Gladioli
RomanceNo Description Here... BOY × GIRL Myanmar Fiction Own creation Start - 14.03.2020 End - 15.09.2020
