Their Entangled Lives (On-going)

Prologue

"Look at her, she looks happy now, right?" the girl beside me said.

I didn't bother looking at her though, my eyes were fixed at the woman sitting far from us. Sinundan ko siya matapos ang nangyaring iyon. Alam kong nasasaktan ko siya at doble-doble ang sakit na nararamdaman ko dahil do'n.

I clenched my fists as I saw how that guy caressed her face. My whole body is raging just by the sight of it. I want to punch him and take her away but I... can't. Maraming humaharang sa pag-iibigan namin.

I don't know why we have to go through this when all I want is to love her forever.

The girl beside me reached for my hand and tried to loosen it from clenching but I didn't give in.

Mas lalo pa itong kumuyom nang makita ko ang walang pakundangang paglapit ng mukha ng lalaking iyon sa babaeng mahal ko.

My mind went dark because of jealousy and before I knew it, I was already heading at their direction but someone stopped me, it was the girl beside me.

"No!"

Napalingon ako sa talas ng boses niya. Her pissed off tone tells me that she's not happy with what I'm doing.

"I'm sorry but I want her back," puno ng emosyong saad ko.

"You can't be with her again! You know that! So, stop it!"

Hindi na ako nagulat sa reaksyon niya. Sanay na akong makita siyang gan'yan. I can't blame her. She's in so much stress lately, I'm even afraid of her mental health.

"But I can't afford to lose her..."

"Just for once, can you please think of yourself first?!" She made me face her. "You know damn well why you can't get back to her! Think about that before you make some stupid moves!"

"Please..." Masuyo niyang hinaplos ang aking mga pisngi. "Please don't do this," pagmamakaawa niya.

Marahan kong tinanggal ang kanyang kamay at iniwan na siya.

I'm sorry but I can't lose her.

Mabilis akong nakalapit sa gawi ng mga ito. Hindi ko alam kung paanong wala pang ilang saglit ay nagawa ko nang makalapit sa kanila. Basta ang gusto ko lang ay ang mabawi siya.

"Love..."

I tried calling her attention but she's pretending not to see me.

Nandito ako sa harap mo pero sa iba ka nakatingin.

"Love, look at me," nagsusumamong pakiusap ko.

"Please."

Fuck! She's really ignoring me!

Hindi ko na natiis pa, hinawakan ko siya sa braso at iniharap sa akin, tuloy ay nagawa na niya akong tapunan ng tingin.

Hindi ko maiwasang masaktan sa paraan ng pagtingin niya. Wala na ang sigla sa mga mata niya sa tuwing makikita ako. She's giving me nothing but a cold stare. Walang emosyon ang maamong niyang mukha.

"Love," muli kong sambit.

"Talk to me." Tinitigan ko siya nang deretso, umaasang may makikitang pagmamahal sa mga mata niya. Kahit kaunti lang.

Kahit kaunti...

"Let her go!" Pilit siyang binabawi ng kasama nitong lalaki but I stood firm.

"No! You stay away from this!" My fist acts fast, I gave him a hard punch.

Nagulat ako nang mabilis itong kumalas sa pagkakahawak ko at nilapitan ang lalaking iyon para tulungang tumayo.

Damn.

"Love, please..." Sinubukan ko muling hawakan ang kamay niya pero iniiwas niya iyon.

She then looked straight into my eyes and uttered something. "Who are you?" 

Gulat at sakit ang rumehistro sa mukha ko. "Fuck! Don't do this, love."

Hindi ko na rin napigilan ang pagpatak ng luha sa mata ko. Fuck this is so gay!

"Please..."

Ilang beses ko na bang nasabi ang salitang 'yan? Pero wala pa rin. Nananatiling matigas ang puso niya sa akin. Hindi ko rin naman siya masisisi, nasaktan ko siya ng sobra.

"Love..." Hindi ako magsasawang suyuin siya, kausapin niya lang ako.

Ang mga binigkas niyang salita ang nagpaguho ng mundo ko. "Don't call me love. I don't know you."
-