The Ruthless CEO (Savage Beast #4)

Chapter 16

Spain is waving

Panay ang picture ko sa may site. Napapanguso na lamang ako sa tuwing napapatingin ako kay Senyorito baby at sa katabi niyang si Engr. Ok, bagay sila kung hindi ko lang crush si Senyorito baby ay baka president pa ako ng fans club nila. Pero hindi, ayoko!

Gustong gusto ko ng umuwi dala dala ang mga stuff toys na ibinigay niya sa akin. Sobrang lambot nuon at ang sarap yakapin. Kahit natutuwa ako ay hindi ko pa din maiwasang makaramdam ng hiya. Bakit kailangan niyang bigyan ako nuon? Kahit pa naman kong crush niya din ako, hindi naman ako humihingi ng materyal na bagay. Kiss nga lang ok na.

Gusto ko nanamang saktan ang sarili ko dahil sa inisiip. Nakangiti akong napailing dahil sa naglalarong ideya sa isip ko. Hindi ko na talaga mahintay na lumaki ako. Sana lumai na kaagad ako. Pagpasok ko ng college? Ibig sabihin ba nuon ay malaki na ako?

Napatigil ako sa pagpipicture ng makatanggap ako ng message mula kay Charlie.

Charlie:

Hindi pa ako nakapagfill ng form. Walang tao sa computer shop kanina eh.

Ako:

Hindi bukas ang computer shop?

Charlie:

Bukas, pero walang tao kaya ayoko. Mamayang hapon pa madaming boys duon.

Halos mapasapo ako sa aking noo. Apakalandi talaga nitong kaibigan ko. Nagmamadali at gigil tuloy akong nagtipa ng reply sa kanya. Bwiset.

Ako:

Ang landi mo! Bahaa ka diyan, pagnaubusan ka ng slot!

Napairap ako sa kawalan matapos kong isend ang reply ko. Napabuntong hininga ako at napahalukipkip. Tumingin ako sa malayo hanggang sa dumapo ang tingin ko kay Senyorito baby. Nakatingin din ito sa akin, nakapamewang at halatang hindi nakikinig sa usapan nina Engr. At yung caretaker ng lupa.

Muling nagvibrate ang cellphone ko para sa message mula kay Charlie.

Charlie:

May bago akong crush!

Napanguso ako. Naiimagine ko tuloy ang itsura ni Charlie habang tinatype ito. Paniguradong kinikilig pa ang shuta. Napaiktad ako ng muli may pumasok na message.

Senyorito baby:

Who are you texting?

Imbes ba sumagot ay napatingin ako sa kanya. Hindi kagaya kanina ay nakatalikod na ito sa akin. Katabi si Engr. At ang care taker. Pare pareho silang nakaharap sa malawak na lupain. Paturo turo sa kung saan.

"Naku, baka manuno kayo..." bulong ko. Panay kasi sila turo eh.

Bumaba ang tingin ko sa aking cellphone para magtipa ng reply. Hindi ko alam kung bakit nagtetext pa kaming dalawa gayong magkasama naman kami dito. Pero ipinagsawalang bahala ko na lamang iyon, mas kinikilig ako dito.

Senyorito baby:

Wag ka pong turo ng turo. Baka manuno ka. Kagatin niyo po ang daliri niyo.

Seryoso ako ng isend ko iyon. Ganuon naman talaga dito. Kagat labi akong nagangat ng tingin sa kanya. Pinanuod ko kung paano niya binasa ang text ko. Nakita ko kung paano kumunot ang noo niya at kaagad na ngumisi.

May kung anong maliliit na bagay ang gumalaw sa loob ng tiyan ko ng lingonin niya ako. Nagtaas lang siya ng kilay sa akin bago nagtipa sa kanyang cellphone.

Senyorito baby:

Kaninong dailiri ang kakagatin ko? Tathriana.

Nabato ako sa aking kinatatayuan. Hindi ba malinaw ang sinabi ko? Ramdam ko ang pagakyat ng dugo sa buong mukha ko ang init init.