The Ruthless CEO (Savage Beast #4)

Chapter 27

Hayaan na lang

Pakiramdam ko ay hindi sapat ang yakap na iyon. Mas gusto ko pa sanang patagalin, ngunit alam kong hindi na pwede at nakakahiya na iyon lalo na't agaw pansin na kami kanina sa mga tao sa loob ng cafe, yun nga lang sa pagtakbo ko papalapit sa kanya habang umiiyak ay isang scene na.

Imbes na maupo sa upuang kaharap ni Senyorito baby ay magkatabi kaming naupo. Maya't maya pa din niyang pinupunasan ang tumatakas na luha sa aking mga mata. Bumagsak ang mga mata ko sa aking mga daliri na kanina ko pa pinaglalaruan.

"How's your first day?" marahang tanong niya sa akin. Pilit kong ikinalma ang aking sarili bago ko siya sinagot.

"Ok lang po. Orientation lang..." sagot ko sa kanya kaya naman tumango siya. Nanatili ang titig niya sa akin na para bang pilit siyang may hinahanap sa aking mukha.

Nang mapansin niyang medyo naging ilang na ako dahil sa kanyang pagtitig ay nagtiim bagang siya at nagiwas ng tingin. "What do you want? I'll order for us" tanong niya sa akin. Lumipad ang tingin ko duon sa counter kung saan may malaking estante na may lamang iba't ibang klase ng pastries. Alam kong mahal ang mga iyon.

"Uhmm..." hindi ko magawang makaubo ng salita. Nagtaas siya ng kilay sa akin at isang beses pang pinasadahan ng kanyang hinlalaki ang aking basang pisngi.

Bayolente akong napalunok ng maramdaman ko ang hininga niya sa banda ng aking tenga. Hanggang sa mariin akong napapikit ng marahan niyang halikan ang aking ulo.

"Let me feed you first" bulong niya sa akin at kaagad tumayo duon at hinawakan ang aking kamay palabas duon sa starbucks.

Dahil taghali at napuno ng halos estudyante ng Bulsu ang mall ay medyo nahirapan kaming makahanap ng makakainan ni Senyorito baby. Hawak hawak pa din niya ang aking kamay, hindi maalis ang tingin ko duon. Kahit pa nasa labas na kami ng mansyon at hindi na ako hardinera ay ramdam na ramdam ko pa din ang agwat naming dalawa. Hindi lamang sa edad kundi sa estado ng aming buhay.

"Ok lang ba dito? Ayokong malipasan ka ng gutom" marahang sabi niya sa akin pagkapasok namin sa may bonchon. Eksaktong may umalis kaya naman kaagad kaming nakakuha ng upuan na pang apatan.

Marahan akong tumango. "Ayos lang po" sagot ko sa kanya.

Tipid niya akong nginitian, nagpaalam siya sandali na oorder sa may counter. Inabala ko ang sarili ko sa cellphone ko. Duon ko lang napansin ang ilang text mula kay Charlie at kay Mama.

Charlie:

Ingat sa paguwi!

Mama:

Umuwi ka kaagad, Tathi.

Hindi ko na nagawa pang magreply sa kanila. Siguro mamaya ay magiisip na lamang ako ng pwede kong ipalusot. Pinatay ko ang cellphone ko at muling bumaling kay Senyorito baby na hanggang ngayon ay nakapila pa din sa may counter para umorder. Hindi nakatakas sa aking pansin ang kakaibang tingin ng mga tao sa kanya. Halos lahat sila ay napapalingon at napapatitig sa kanya.

"Parang nakita ko na yan sa tv!" sabi ng isang babae, nasa kabilang lamesa silang apat na nakita kong nakasuot din ng uniform ng bulsu, ibang course nga lang.

Muli silang nagbulungan tungkol kay Senyorito at sigurado akong parepareho silang namamangha sa kanya. Sino ba ang hindi?

"Ang gwapo. Tsaka halatang mayaman..." sabi pa ng isa hanggang sa nagkagulo ulit silang apat ng itinaas ng isa ang kanyang cellphone.