Güneşin yüzüme doğmasıyla beraber uyandım güneş yüzüme öyle güzel doğmuştu ki kalk güne erkenden başla diyordu gözlerimi zar zor açarak yatakta doğruldum İstanbula geldiğim haftadan o kada kötü şeyler yaşamıştım ki bugünden sonra mutlu olmak istiyordum. O günden sonra Hakanı yüz yüze görmemiş ama sürekli birbirimizi arayıp görüntülü konuşmuştuk onun yanında olmak istiyordum ama ikimiz içinde en iyisi hastanede beraber gözükmemekti. Telefonumu elime aldığım sırada hakandan mesaj geldiğini gördüm.
*Günaydın güzelim.* yazıyordu.
*Günaydın sevgilim.* Yazıp Hakana gönderdim ardından banyoya gidip yüzüme soğuk su serpip geri odaya döndüm Hakan bugün taburcu olucaktı ve bende kimseye gözükmeden onun yanında olucaktım hemen üzerime birşeyler giyip çantamıda alıp odadan çıktım.
"Günaydıın annecim." Diyerek mutfağa girdiğim sırada annem yerine Onurla karşılaştım.
"Günaydınn bugün çok keyiflisin." Diyince ona doğru yöneldim ve yanına oturdum.
"Ee evet hastaydım ya düzeldim sanırım ondan." Dedim.
"Sevdindim." Diyip hahvaltısına devam etti bende tabağıma birşeyler koyup tekrar masaya döndüğüm sırada annem içeriye girdi.
"Kuzum günaydın."
"Günaydın annecim." Dedim gülümseyerek.
"Kuzum dışarımı çıkıcaksın erkenden giyinmişsin." Diye sorunca yediklerim boğazıma dizildi annemin beni sıkan sorularından sıkılmıştım.
"Evet anne hastaneye uğrayıp ordan İpekle bulucaktım." Diyip ayağa kalktım annemin yanaklarından öpüp dışarı çıktığım sırada ardından Onurda benle dışarı çıktı.
"Ben seni bırakayım hastaneye."
"Sen arkadaşına ziyarete mi gidiceksin?" Diye sordum.
"Yok hayır Hande taburcu oldu yani oralarda işim var zaten." Diyip ısrar edince istemeyerekte olsa arabaya bindim yol boyunca hiç konuşmadık zaten hastanede buraya çok yakın olduğundan 20 dakikada hastanedeydik.
"Burda inebilirim." Dediğimde çoktan hastanenin girşine gelmiştik birden kalbim hızlı hızlı atmaya başladı çünki Hakan karşımda ve girişte oturuyordu geliceğimi biliyordu ama Onuru görmeye hazırmıydı bilmiyordum.
"Aa Hakanda mı taburcu oluyormuş." Diyince Onura baktım.
"Teşekkürler bıraktığın için görüşürüz." Diyip arabadan inerken oda indi şaşkın şaşkın bakarken Hakan'a ilerliyorduk.
"Hakan geçmiş olsun." Diyip elini uzatınca Hakanla birbirimize bakakaldık. seslenmesiyle gözlerimi Çektim.
"Elim havada kaldı da siz tanışıyormusunuz?" Diyince bir şok daha geçirdim ne diyordu bu Onur.
"Hayır tanışmıyoruz." Dedi Hakan sinirli ses tonuyla, sesini onu karşımda görmeyi o kadar özlemişim ki sarılmamak için kendimi zor tutuyordum. Daha sonra sarışın, bakımlı, güzel giyinimli bir kadın bize doğru gelip Hakanın kollarından tutup kaldırdığı
o an anladım bu kadın Hakanın annesiydi hiçbirşey yapmadan öylece Hakanın arabaya binip gidişini izledim sonra Onurun sesiye irkildim.
"Ne kadar kibirli, kendini beğenmiş değil mi?"
"Ee ben geç kaldım daha sonra görüşürüz." Diyip yanından ayrıldım seni yanımda gördüğü için kibirli olabilir mi acaba Onur diye söyleniyordum napıcaktım şimdi ben Hakanıda kaçırmıştım of Onur off derken telefonum çaldı arayan Onurdu.
"Nerdesin?" Diyordu sert bir sesle.
"Bben Hastanedeyim." Dedim.
"Tamam eğer onunla işiniz yoksa gelip seni alıcam." gene sarıyoruz başa diye fısıldadım.
