Hastane'nin kolidoruna çıktığımda tek gördüğüm şey Hakan'ın merakla bana bakan gözleriydi. Doktorun elime verdiği kağıt parçasını sımsıkı tuttuktan sonra başımın dönmesiyle duvara tuttundum gözümden akan gözyaşını elimle sildim.
"Güzelim, iyi misin noldu ne dedi doktor?" Hakan'ın yanıma koşup beni koltuğa oturtmasıyla kafamı ellerimin arasına aldım ne diyiceğimi bilemiyordum. Elimi karnıma götürdükten sonra derin bir nefes aldım, aklımda binlerce soru vardı anneme, onun ailesine bu durumu nasıl açıklayabiliriz bilmiyordum. Yüzümü Hakan'a çevirdim.
"Ben, ben ne diyiceğimi bilmiyorum Hakan." deyiverdim.
"Ne nasıl yani önemli birşey mi var Zeynep açık açık konuşsana." Gözlerinin içine bakarak, "İyiymişiz." Elimde ki Kadın doğum yazan kağıdı uzattım.
"N-nasıl yani ben şimdi anlayamadım kafam durdu."
"Duyduğumdan beri düşünüyorum, yani beklemediğim birşeydi, içimde bir bebek var Hakan bizim bebeğimiz." Gözlerimi Hakan'a çevirdiğimde şok içerisinde bana bakıyordu sanki donup kalmış gibiydi.
"Bizim, bizim bebeğimiz Zeynep sen hamile misin?"Aniden ayağa kalkıp zıplamaha başlayınca, gözlerinden akan yaşları fark ettim Hakan ağlıyordu.
"Hakan, napıyorsun herkes bize bakıyor." Elimi uzattığımda beni kendine çekip sımsıkı sarılınca sanki buna ihtiyacım varmış gibi derin bir nefes aldım.
"Ben ne diyiceğimi bilemiyorum Zeynep, ben şimdi baba mı oluyorum." O kadar mutlu gözüküyordu ki ona bu çocuğu gerçekten istediğini bile sormaya cesaret edemiyordum.
"Kadın doğum uzmanına gitmemiz gerekiyormuş." Dedim.
"Nasıl yani bu kadar erken mi bebeğimizi mi görücez." Elimi sımsıkı tutup, yanağımdan öpünce gülümsedim.
"Yukardaymış odası." Merdivenlerden çıkarken içim kıpır kıpırdı, uzun zamandır hiç bu kadar heyecanlanmamıştım Doktorun ismini görünce hemen kapıyı tıklattım ve bizi davet etmesiyle içeriye girdik.
"Merhaba Zeynep Hanım, hoşgeldiniz bilgileriniz sistemime düştü dilerseniz şöyle uzanıp karnınızı açar mısınız?" Kadının tarif ettiği yere uzanıp kazağımı yukarı doğru kıvırdım. Doktor perdeyi tamamen açıp yanıma gelirken arkasından Hakan'ın da geldiğini gördüm. Ultrasonu açıp karnıma jel sıkıp başlığı göbeğimde gezdirmeye başladı gözlerim Hakan'a kaydı meraklı bir şekilde ekrana bakıyordu.
"2 hafta 6 günlük bir gebelik söz konusu ve gayet sağlıklı gözüküyor. Kalp atışını duymak istermisiniz." Diyince kalp krizi geçirmek üzereydim.
"Nasıl bu kadar çabuk mu?" Benden önce Hakanın soru sormasıyla kadın gülmeye başladı.
"Tıp çok ilerledi."
"Daha önce bir bebeğimiz olmamıştı kusura bakmayın." Hakanın böyle bir cümle kurmasıyla gülümsedim ekrana bakınca belli belirsiz şeyler görünce içimi korku kapladı. O an içimi daha da korkutan bir ses çıktı bu onun kalp atışıydı birden Hakanın elini elimde hissedince gözümden yaşlar aktığını hissettim ve ekrana bakamıyordum.
"Her şey yolunda mı Zeynep Hanım?" Kadının seslenmesiyle yattığım yerde doğruldum ve karnımı silmeye başladım ikiside şok içerisinde bana bakıyorlardı.
"Evet biraz duygusalaştım." Ayağa kalkıp kazağımı indirdim ve Hakanın elini bıraktım.
"Sistemde evli gözükmüyorsunuz, eğer beklenmeyen bir hamilelik söz konusuysa yani bazen böyle hastalarımız olabiliyor hani yanlışlıkla gebe kalma durumu kürtaja başvurabilirsiniz bizler pek önermesekte." Kadın elime ultrason kağıdını verince ona baktım bebeğimin ilk fotoğrafına.
