Her güzel şeyin bir sonu varmış son demeyelim de Hakanla tanıştığım, onu tanıdığım, ondan kaçtığım, ayrıldığım defalarca ağladığım, ilk defa aşka inandığım yer burası Bodrum ve Kayalar Otel evet Hakan Kayanın Oteli son beş gündür bitsin istemediğim, uyanmak istemediğim rüyadaydım sanki burdan Hakandan gitmek istemiyordum o kadar güzel geçmişti bu beş gün Hakanla birlikte şimdi burdan giderken biraz hüzünlü gidiyordum. Odayı topladıktan sonra bavuluma baktım herşeyim tamamdı aşağıya inip çıkış işlemlerini yaptıktan sonra üç aylık yaz sezonu kapanmıştı Otel sesizliğe bürünmüş eski canlılığı kalmamış gibiydi.
"Ne çabuk geçti üç ay kuzuu." Diyince İpeğe baktım oda benim gibi hüzünlüydü biraz.
"Evet koskoca üç ay bitti sezon kapandı ve hiç gitmek istemesemde İstanbula kocaman şehre, koşuşturmaya hazırmıyım bilmiyorum İpek." Dedim.
"Gelirken istemeyerek geldiğin yerden ağlayarak mı gidiceksin Kuzum." Diyince gülmeye başladık ve kapıya doğru yürümeye başladığımız sırada telefonum çalıyordu cebimden çıkarınca Hakanın aradığını gördüm.
"Hakan, birşey mi oldu." Diye telefonu açtım çünki şuan Handeyle beraber yolda olması gerekiyordu.
"Hayır güzelim, sen hazırmısınız?" Diyince kalbim küt küt atmaya başladı Bir yandan İpek beni dürtüyor noldu diyordu.
"Ben hazırımda taksiyi bekliyoruz havalanına gitmek için."
"Tamam bekleyin geliyorum." Diyince şaşkın şaşkın bakıyordum geliyorum demesiyle birlikte önümüze Hakanın arabası gelmişti. Biz bakakalırken Hakan arabadan inip elimizdekileri bagaja yerleştirip yanağıma öpücük kondurunca biri görücek korkusuyla kendimi geri çektim.
"Merak etme güzelim, şuan sadece biz varız." Diyince içim rahatladı.
"Hhande seninle birlikte değilmiydi."
"Onu sabah bıraktım işimin çıktığını söyledim ve sana geldim." Diyince beraber arabaya bindik.
"Eniştee araban çok güzelmiş." Diyince dönüp ipeğe kaş göz yaptım ama arkada oturmuş bana gülüyordu.
"Teşekkür ederim." Hakanda gülümsüyordu.
"Zeynep çok şanslı vala oh şuan biz taksi bekliyor olucaktık." Diyince çok utanıyordum.
"Bence ben şanslıyım tüm yol boyunca yanımdaki güzelliğe bakıcağım."
"Tüm yol derken Hakan."
"Evet şuan istanbul yolculuğu boyunca şöförlüğünüzü ben yapıcam Zeynep Hanım sorun mu var?"
"Ama biletler, Hakan hiç gerek yok gerçekten."
"Ben şuan biletleri iptal ediyorum zeynepciğim sen rahat ol." Diyince dönüp İpeğe bakış attıktan sonra önüme geri döndüm ve yolu izlemeye başladım belki iki saat geçmiş hiç haberim yok ve uyuya kalmışım gözümü zar zor açtığım sırada karşımda Hakanı gördüm.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Onu izlemeye başladım birşeyler düşünüyor gibiydi aklı karışık gibiydi benim yanımda hep olduğu gibi sert bakışları yüzünün her detayı o kadar güzeldi ki bakmaya kıyamıyordum resmen yol boyu onu izlemeye devam edebilirdim.
"Beni mi izliyorsunuz Zeynep hanım." Diyince bi anda doğruldum dalmış gitmişim ve bana baktığını farketmemişim bile.
"Eevet sen yanımdayken bakmaya kıyamıyorum diye düşünüyordum sende dalmış gitmişsin." Dedim.
"İstanbula gidince seni rahatça göremiyeceğimi düşünüyordum." Dedi.
"Sen napıcaksın İstanbulda işlerine devam mı ediceksin." Diye sordum.
"Babam yeni bir Otelle ortak işe başlamıştı onun klübünü idare edicem."
"Klüp, geceleri çalışıcaksın yani." Dedim.
"Evet güzelim." Diyince merak etmiştim geceleri çalışıcaktı ortakları kimdi acaba deli gibi merak ediyordum.
"Ortak dedinya kim yani tanımam da öylesine soruyorum." Diyince tedirginliğini yüzünden anlıyordum ama çözemiyordum.
"Yani tanımazsın, şey sizin eviniz nerdeydi İstanbula girmek üzereyizde." Diyip lafını geçiştirmişti telefonumu çıkarıp annemi aramaya başladım.
"Alo annecim ben istanbula geldim nerdesin?" Diye sordum annemi o kadar çok özlemiştim ki.
"Canım birtanem, ben sana konum atayım mı canım."
"Evde değilmisin anne." Dedim tedirgin bir sesle.
"Canım sen gel ben sana herşeyi anlatıcam." Demesiyle kapatması bir olmuştu elimde attığı konum kalakalmıştım Hakanın meraklı bakmalarına karşı elimde ki konumu göstermiştim.
"Zeynep siz burada mı oturuyorsunuz?"
"Şey yani tam olarak değil ama bende bilmiyorum kısa ziyaret sanırım." Diyerek geçiştirmiştim.
"Zeynep şarjın bitebilir." Diyince hızlıca telefonumu baktım kahretsin ya tam vaktinde bitiyor annemin meraklanmaması adına annemi aramaya başladım çalıyordu.
"Alo anne benim şarjım azalıyorda yani merak etme geç kalırsam."
"Kızım dur sen bana olduğu yeri söyle hemen." Diyince arkadan ses geliyordu erkek sesi ama çözemiyordum.
"Anne ben villaların girişine yakınım zaten gelirim şarjım çok az kapanabilir."
"Tamam zeynebim bekle sen." Derken telefon yüzüme kapandı oldukça lüks villalar olan girişte koruması olan bir sitenin önünde bekliyordum neler olduğunu anlamıyor Hakana da birşey diyemiyordum.
"Hakan ben ineyim istersen yani beni alıcaklarmış hani annem şimdi görürse sorun olmasın." Demek zorunda kalmıştım.
"Tamamdır sıkıntı yok bavulunu çıkaralım." Diyince İpekle beraber arabadan indik ona da birşey diyemiyordum çünki ne olduğunu bende bilmiyordum bavulu bagajdan çıkartıktan sonra Hakanın yanağından öptüm.
"Teşekkürler yolculuk için." Dedim.
"Önemli değil, görüşürüz o zaman ben arabada bekliyorum gören olmasın bu arada seni seviyorum." Diyip hızlıca yanağımı öptü gülümsedim ve yürümeye devam ettim birkaç dakika sonra beyaz mercedes bir araba önümüzde durdu hiç oralı olmamıştım ki uzun boylu, zayıf,sarışın, genç biri arabadan inip bana seslenene kadar.
"Zeynep sen olmalısın sanırım."
"Eevet." Diye bilmiştim sadece kimdi bu ismimi nerden biliyordu annemin ne işi vardı hiçbirşey bilmiyordum Üstelik Hakanın bizi görmesi onu deli etmiş gibiydi ne diyicektim ben ne yapıcaktım şimdi herşey tekrardan mı başlıyordu yeni bir hayat, İstanbul, tanımadığım kişiler ve Hakan kafamda deli gibi cevaplarını arayan sorularla kalakalmıştım.
•••Selam canlarr bu bölümü okuyup yorum yapmayı ve yıldızlamayı unutmayın olaylar karışıyor sizce o çocuk kim Hakanın sakladığı sır ne yorumlarda konuşalım•••
