Dünden beri hiç iyi değildim, kafam karışık sürekli düşünüyordüm buraya döndüğümde herşeyin düzeliceğine inanmıştım ama şuan en ufak inancım bile kalmamıştı. Bodruma gittiğimden beri hayatım karmakarışık olmuştu tanımadığım kadar insanla uğraşmış hayatıma yeni birisini almıştım ilk defa aşık olmuştum kendimi hala uzun bir rüyada gibi hissediyordum. Telefonunu elime alıp mutfağa doğru indim içimden inşallah Onuru görmem diye geçiriyordum.
"Günaydın annecim." Diye mutfağa girdim annem dışında kimseyi göremeyince derin bi oh çektim.
"Günaydın Zeynep hanım yüzünüzü gören cennetlik." Diyince annemin yanağına öpücük kondurdum.
"Anne hala buraya alışma sürecindeyim." Diyip geçiştirdim.
"Sen öyle diyorsan öyledir buraya alıştığın belli zaten Onur beyle pek içli dışlısın."
"Anne dün bana hayatından bahseti ailesinden kendini kötü hissetiği için yanında oldum sadece bu, hem o bana yakın davranıyor sıkıntı varsa mesafe koyarım." Dedim.
"Hayır canım ben sadece onun ortamı seni değiştirir, seni incitir diye söylüyorum seni düşündüğümden." Diyince sinirlenmiştim.
"Merak etme anne ben zenginlik için kendimi değiştirmem onların ortamlarında da kendime sahip olurum." Diyip mutfaktan çıkıp bahçeye yöneldim çimenlere oturduğum sırada mesaj gelince Hakandan gelme ümidiye hızlıca bakınca Onurdan geldiğini gördüm.
*Herzaman ki yerindesin.* Yazıyordu beni mi izliyordu diye döndüğüm sırada arkamda Onuru görünce irkildim.
"Özür dilerm korkuttuğum için dışarı çıkıyordum da seni görünce yanına geleyim demiştim." Dedi.
"Yo sorun değil otursana." Dedim.
"Ya dün kahvaltıdan sonra konuşamadık seninle özür dilerim yanlış anlaşışmalara sebep oldum." Dedi.
"Evet biraz öyle oldu ama nerden bilebilirdin onlarında orda olabilceğini." Dedim.
"Ya aslında tanısan seversin de böyle tanışmak kötü oldu." Diyince ya ne severim diye içimden geçirdim.
"Kusura bakma ama ben akşam gelemem." Dedim.
"Ya önemli işin mi var?" Hayır önemli işim yok sadece Hakanı ve Handeyi görmek istemiyorum diyemedim.
"Ya aslında açık söylemem gerekirse gelmek istemiyorum o ortamda bulunmak istemiyorum." Dedim.
"Zeynep ben varım gerçekten, şimdi dün mecburen tamam dedim eğer beraber gitmezsek Hande üstelemeye başlar lütfen." Diye yüzüme bakıyordu içimden bi his gitme diyordu ama diğer yarım mecbur kaldığımı söylüyordu.
"Tamam ama sırf seni kırmamamak adına kabul ettim." Diyince gülümseyerek ayağa kalktı.
"Tamamdır o zaman benim ufak bir işim var ben gelene kadar hazır ol seni alır geçeriz." Diyince arkasından bende kalktım, nasıl bir yere gidicez onu bile bilmiyordum, onlara kalırsa abiye tarzı giyerler ama ben öyle giyinemezdim benim tarzım değildi. Dolabı açıp beyaz şortumu ve yazlık ince beyaz gömleğimi çıkartıp hızlıca üstüme giydim saçlarımı tarayıp yanlara doğru saldım ardından kırmızı rujumuda sürüp telefonumu elime alıp Onuru aradım.
"Kapıdayım." Açar açmaz kapıdayım diyince şaşırdım heyecanlı bir şekilde merdivenlerden inip kimseye görünmeden dışarıya çıktım.
"Selam." Diyip arabaya bindim.
"Sselam çok güzel olmuşsun Zeynep." Diyince gülümsedim.
———
Yaklaşık on dakika sonra büyük bir villanın önünde durmuştuk zaten sitenin içinden de çıkmamıştık tahminim burası Handenin eviydi hiç konuşmadan beraber içeriye girdiğimiz sırada bir anda bütün gözler bize döndü sanki bizi bekliyorlarmış gibi utancımdan başımı yere eğdim.
