7.Bölüm

39 27 21
                                    

İçim kıpır kıpırdı sanki işten ayrılmak için dilekçe vermeye değilde onu göremeye gidicek gibi bir his vardı içimde ama hayır bu duygu sadece bana ilgi göstermesinden kaynaklanıyordu odasına girip dilekçeyi verip çıkıcak ve onu tamamen hayatımdan çıkarıcaktım. Hazırlandıktan sonra telefonumu da alıp odadan çıktım bugün akşam servisinde çalıştığım için restoranta uğramadan aşağıya indim kolidorun sonunda ki odaya doğru yürüdüm ve derin nefes alarak kapıyı tıklatım ses gelmiyordu umursamadan odaya girdim ki kimse yoktu. Kahretsin ya nereden bulucaktım şimdi yaa...

"Zeynep napıyorsun burada sen?" Restoranta getir götür işlerini yapan kızın burda ne işi vardı ki.

"Ben şey ben Hakan'a bakmaya geldim Hakan beye." Az kalsın pot kırıyordum.

"Anladım bende dosyasını almaya geldim toplantıya gidiyormuş kapıdaydı en son."

"Nee sen ver o dosyayı bana benim işim vardı zaten götürürüm." Diyip  elinden dosyayı alıp yukarıya koşturmaya başladım kapıya gelince durdum ne diyicektim şimdi ben.

"Hakan Bey dosyanız." Diyebildim.

"Sen beni mi takip  ediyorsun?" Yüzünde pis bir gülüş vardı.

"Hayır tabiki ben dilekçemi vermeye geldim sizinle konuşucaktım."

"Dilekçe mi şuan kabul edemem önemli bir işim var." Diyip arkasını dönüp arabaya binince arkasından gidip bi anda arabaya bindim."

"Konuşmamız lazım dedim şimdi." Biliyordum çok zorluyordum ama bugün ayrılmam lazımdı. Bana cevap bile vermeden arabanın kapıları kapandı bi an Hakan şöföre sür dedi.

"Napıyorsun sen indir beni."

"Arabaya binen konuşalım diyen sensin konuşalım işte sus ve iniceğimiz yere kadar otur." Resmen emir veriyordu bana da susmak düşmüştü yaklaşık yarım saat sonra limanda indik. Hakan sinirli bir şekilde biriyle konuşuyordu dinleyemiyordum daha sonra yanıma yaklaştı.

"Toplantım iptal olmuşken  bin ve konuşalım."

"Nee ben bu yata hayata binmem." Dedim

"Sen bilirsinn." Diyip yata binince burda tek başıma duramazdım binmek zorundaydım bindim ve bi kenara oturdum karşımda oturuyordu güneş ona o kadar güzel  vuruyordu ki bakmadan edemiyordum.

"Bana bakmaktan kendini alırsan anlat dinliyorum." Dedi o kadar çok utanmıştım ki yüzümün kızardığını hissediyordum.

"Ben herşey için özür diliyorum karşılaşmamız tamamen tesadüftü Otel sahibi olduğunuzu bilmediğim için size burada kaldığımı söyledim ne bileyim beni küçümsersin diye düşündüm çünkü sizde bu genetik kız arkadaşında da öyle sonra sizle klüpte karşılaştım beni gördünüz ve çalışan olduğumu öğrendiniz  hepsi bu işten de ayrılmak istiyorum." Dedim

"Benim yüzünden işten ayrılmanı istemem." Dedi yüzüme bakmadan konuşuyordu.

"Hayır ben sizle aynı ortamda çalışamam."

"Rahatsızsan giderim sen kal." Dedi ve öyle kaldım.

"Hayır sizden böyle birşey istemiyorum yeterince zor durumda kaldım zaten." Dedim güverteye doğru yürüyordu arkasından gittim.

"Aç mısın?"

"Hayır ben sadece buraya ayrılmak istediğimi belirtmek için geldim."

"Kabul etmiyorum."

"Bak beni anlamıyorsun istemiyorum ya zorla mı ya aayy!" Birden ayağım kaydı ve az kalsın suya düşüyordum ki beni belimden tutumuştu, birbirmize çok yakındık beni tekrar öpmesinden korkmuş gibi ondan ayrılıp yerime oturdum, aklımdan geçirdiklerimi anlamış gibiydi.

"Merak etme o gün seni susturmak için öptüm başka şeyler aklından geçmesin." Dedi.
——-
Dalga sesleri, kuş sesleri beni rahatlatıyordu sanki kaç saatir burda oturuyorum bilmiyordum bildiğim tek şey Hakan'la onun yatında denizin ortasındaydık ne kadar yalvarsam da dilekçe mi kabul etmiyordu anlam veremiyordum onu görünce kalbim hızlanıyordu çarpıyordu kötü oluyordum ne oluyordu bana bilmiyordum.

"Yemek hazır yemek istersen yukarıya bekliyorum seni." Hakan'ın bana seslenmesiyle kendime geldim bir yanım git diyordu bir yanım gitme karnımda çok acıkmıştı yerimden kalkıp saçımı başımı düzeltip yukarı çıktım masaya baktım o kadar güzel donatılmıştı ki kendimi alamadım sandalye'yi çekip onun karşısında oturdum hiç konuşmadık bana hiç bakmıyordu tepki vermiyordu.

"Hep böyle misin?" Dedim yüzüme baktı.

"Yemek yerken konuşmam." Ağır abi tam tamına öyle uyuz.

"Anlatıklarım'la ilgili yada işten ayrılmamla ilgili hiçbirşey söylemiycekmisin?"

"Söylemem gerekenleri söyledim."

"Söylediğin sadece işten ayrılmamam bense ayrılmak istiyorum lütfen." Dedim saniyelerce bana baktı konuşmadı bense daha fazla konuşmak istemedim ve sustum hala otele dönmememizi anlamıyordum yerimden kalkıp güverteye oturdum yıldızları izlemeye başladım birden arkamda karartı görünce irkildim.

"Korkma benim kahve getirdim." Gelen Hakandı elinde iki tane kupa tutuyoru birini bana uzattı teklifini geri çevirmek istemediğim için kahveyi alıp yudumladım.

"Teşekkür ederim, kahve için." Dedim

"Benden korkmana gerek yok sana istemediğin hiçbirşeyi yapmam." Dedi yüzüme bile bakmadan konuşuyordu.

"Sen, çok değişiksin yani anlamıyorum bana bir iyisin bir kötüsün."

"İnsanlara pek güvenmem ondandır." Diyip gözlerime baktı bense öyle kalakaldım.

"Sevgilin şey yani güven problemi yaşıyorsan ona karşı bu şeyini nasıl yendin." Dedim

"Sevgili mi?"

"Ee şu yanında gezen sarışın varya." Dedim hiç bişey konuşmadı cevap vermedi soruma tepki bile vermeyi seçmedi.

"Kırmızı şarap alırmısın." Dedi ben şok ben hiç içki içmemiştim beyaz yada kırmızı tadını hiç bilmezdim.

"Ben hiç içmedim desem inanırmısın." Dedim gülümsedi ve iki bardağa kırmızı şarap katıp bana uzattı.

"Yanında ben varken..." diyip durdu gözlerm parlamıştı bi an ona bakakalmıştım.

"Devamını söylemekten vazgeçtin harelde biliyorum ki senin yanında bana birşey olmaz." Dedim ağzımdan kaçmıştı sanırım bir yudumda ne dediğimi bilmiyordum.

"Hiç içmediğin burdan belli oluyor sanırım." Diyip gülümsüyordu onu tanıdığımdan beri ilk defa bu kadar güldüğünü görmüştüm.

"Sende şarap içince hep böyle içten gülüyorsun sanırım." Diyip ona baktım o bana baktı gözümden uyku akıyordu şarap beni çarpmıştı sanırım ağzımdan daha fazla şey kaçırmamak için arkama yaslandım gözlerim kapanmaya başlamıştı herşey rüya gibiydi ve ben o rüyadan uyanmak istemiyordum.
————-
"Hakaan hayatımm, neden bana yatta olucağını söylemediin otele sormasaydım nerede olduğundan haberim olmayacaktı." Bu ses hakanın sevgilisinin sesiydi.

"Hakan bey şuan müsait değil efendim." Ardından yatta görevli olan birinden ses gelmişti napıcaktım ben şimdi Hakanın kollarında bizi bu halde görünce nolucaktı, herşey biterdi,  rezil olurdum, yat hangi ara kıyıya bağlanmıştı kahretsin.

•••Bu bölümü okuyup beğendiyseniz yıldızlamayı ve lütfen yorum yapmayı unutmayın bu benim için çok önemli.•••

Süpriz Aşk Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin