27.Bölüm •Yavaş Yavaş Gerçekler•

42 27 96
                                    

Hande'nin telefonumu bana fırlatmasıyla orada kalakalmıştım evet donmuştum, evet yerin dibine girmiştim ve şuan gecenin bir yarısı soluk soluğa yataktaydım nasıl bir rüya görmüşsem yüzümden sular akıyordu elimi yüzüme götürerek yüzümü sildikten sonra saatime baktım saatin 4:20 olduğunu görünce yerimden kalktım odada birleşik iki tane yatak vardı ama biz Onur'la onları ayırıp iki yatak yapmıştık onun uyuduğunu görünce oh çektim çünkü ona hiçbirşey demeden direk yatmıştım sesizce kapıyı açıp odadan çıktım banyoya girip yüzümü yıkadıktan sonra tam odaya geçicektim ki konuşma sesleri gelince durdum ve dışarıya doğru yürüdüm kapıya geldiğimde Hakan'ın birike konuştuğunu farkettim tam geri adım atıcakken içimden bir ses konuşmayı dinle diyordu.

"Olum sen şimdi bana diyorsun ki Hande'yi sevmiyorum o zaman bende sana derim ki oynama kızla ayrıl." Diyordu büyük ihtimalle Hakan'ın arkadaşı olması gerekiyordu.

"Ben, ben kendimi tanıyamıyorum artık herkesten uzaklaşıyorum ben bu değilim." Diyordu Hakan.

"Sen bu değilsin nerde eski gecelere aktığım Hakan olum gece eve girmezdik uzaklaştın benden en yakın arkadaşındım lan senin." Diyordu arkadaşı.

"Ben, başkasına aşık oldum hemde hiçbir kızda hissetmediğim şeyleri onda hissetim." Dedi Hakan elimi ağzıma götürdüm kalbim yerinden çıkıcak gibii atıyordu.

"Ne bi dakika sen şaka mısın Hande duysa seni öldürür bunu bile bile Hakan kim bu tanıdık mı?" Dedi arkadaşı.

"Bu dediğimi asla bi yerde duymayayım. O su damlası gibi sahip olduğum herşeyden servetimden bile daha çok seviyorum onu tanıdığım hiçbir kadına benzemiyor o kadar başka biri ki beni kendine öyle çekiyor ki hem çekiyor hem yoruyor, bırakmayı deniyorum bırakamıyorum en ufak şüphem yokki onunla yaşamak istiyorum." Yüzümde bir gülümseme bir yanma, kalbimin hızla atışını duyabiliyorum.

"Oo sen baya yanmışsın abi git konuş kızla yazık etme kızlara seç birini ayrıl."

"Ona gidip onu hiç hakketmediğimi ama köpek gibi sevdiğimi söylesem işe yarar mı olanlar unutulur mu hangi yaptığım için özür diliyicem ondan Bora napıcam ben." Olanları unutturu diye fısıldadım sesizce.

"Hakan ben senin birine böyle delicesine aşık olabiliceğini kestiremedim kanka sen baya uçmuşsun ama işler karışmadan herkes yoluna gitmeli kanka, tanıştırsana beni şu kızla seni bu kadar herşeyden alıkoyan kızla." Dedi  Bora gülümsedim.

"Olmaz. Ben bile bakmaya kıyamıyorum ona ama herşeyi halledim ilk önce Handeyi ve sonra herşeyi tutucam elinden çıkıcam babamgilin karşına." Diyince beni bi gülme aldı ama sakin olmalıydım.

"Bro iyi de seninkiler Hande'den başkasını istemezler ona göre ha yaza nişanı yapmadan çıkar karşılarına tut elini bu sevdiğim de sana da bu yakışır vay vay romantik senii benden sakladığın sırrın bumuymuş ben diyordum hep Handeyle bu çocuk olmaz resmi varsa göstersene be." Hayır Hakan sakın gösterme diye fısıldadım gülümseyerek.

"İstemesinler ben ona da varım elbet kabul ederler nişan falan da yok Handenin uydurması o fotoğrafı falanda yok o kadar salak değilim yanımda taşıyıcak." Dedi Hakan.

"Nee yani başka bi yerde mi taşıyosun vay senii vay yoksaa bu kız." Diyince kaşlarımı çattım.

"Ne ima ediyorsun sen?" Dedi Hakan.

"Ya ne biliyim sen şimdi anlatınca ben şu Onurun yanında ki kızmı diye düşünmedim değil baksana lan kız Onura bakmıyor bile kafası başka yerlerde telefonu senden çıkıyor hande alıyor fırlatıyor bana garip geldi hayır sen su perisi gibi diyorsun kıza bakıyorum kız afeet zaten." Diyince kalbim daha hızlı atmaya başladı.

Süpriz Aşk Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt