Can't Pretend

230 10 1
                                    

- ʟᴏᴠᴇ, ɪ ʜᴀᴠᴇ ᴡᴏᴜɴᴅs
ᴏɴʟʏ ʏᴏᴜ ᴄᴀɴ ᴍᴇɴᴅ. ʏᴏᴜ ᴄᴀɴ ᴍᴇɴᴅ
ɪ ɢᴜᴇss ᴛʜᴀᴛ's ʟᴏᴠᴇ -

Mijn vingers glijden over de verschillende boeken, opzoek naar de perfecte. Ik pak er een uit de kast en breng hem terug naar mijn tafel.
'Gevonden?' vraagt Severus, die zijn veer weer in het inktpotje zet. Ik knik en leg het stoffige oude, dikke boek op de tafel. Ik pak een stuk oud perkament uit mijn tas en doop mijn veer in m'n inktpotje. Met grote letters schrijf ik "weerwolven" op het blaadje. Ik voel Severus zijn ogen naar me kijken, 'je mag ook gewoon mijn verslag lenen, je kan alles overschrijven.' zegt hij. Ik rol mijn ogen.
'Ik dacht dat je me ging helpen...' zeg ik.
'Dat is zo, maar ik dacht misschien bespaar ik je de moeite.'
Mijn ogen ontmoeten eindelijk de zijne.
'Het gaat niet om het verslag.' zeg ik, waardoor Severus me een vreemde blik geeft. 'Luister Sev, vorige week kreeg ik een brief binnen waarin stond wie mijn ouders heeft vermoord,' Ik slik even moeizaam, 'Het is dezelfde persoon die mij heeft gebeten toen ik 4 was, ik moet weten wat ik tegen hem kan doen om hem uit te schakelen en daar gaan deze boeken en jij me bij kunnen helpen.'
Severus kijkt me meelevend aan, terwijl hij ter comfort met zijn hand over mijn arm wrijft.
'Sorry, ik wist dat niet.' zegt hij onder zijn adem. Ik glimlach zwakjes en en open het boek. Ik begin te lezen en ondertussen aantekeningen te maken. Er staan ook plaatjes in, van weerwolven. Zelf heb ik nooit kunnen zien hoe ik er zelf uit zie. Het moet er vast vreselijk lelijk uitzien. Opeens schaam ik me voor al die keren dat de jongens me hebben zien transformeren.
'Gaat het Sel?' vraagt Severus, die mijn gezicht bestudeerd. Ik zet weer een glimlach op.
'Ja, het gaat.' zeg ik en ik lees weer verder. Severus doorzoekt ondertussen de andere boeken door.

Na een tijdje kijk ik op, ik zie Regulus verderop zitten, hij zit alleen. Even maken we oogcontact, totdat hij doorheeft waar hij mee bezig is en hij wegkijkt. Verslagen kijk ik zijn kant op, als ik zie hoe hij stug verder gaat met zijn werk.
'Selene, gaat het?' vraagt Severus. Hij volgt mijn blik. 'Oh.' ik kijk hem aan.
'Het gaat.' zeg ik.
'We kunnen ook ergens anders heen...' stelt Severus voor. Ik kijk hem aan. 'Het is mooi weer buiten, we kunnen buiten zitten.'
Ik knik.
'Klinkt goed.' zeg ik, opgelucht dat ik weg kan hier. Hij staat op en steekt zijn hand uit. Ik pak hem aan en hij helpt me overeind. Hij pakt mijn tas en ik kijk toe hoe hij mijn boeken in de tas stopt. Hij gooit mijn tas over zijn schouder en ik volg hem richting de uitgang. Ik breng mijn blik nog een laatste keer richting Regulus, die verrassend genoeg ook naar Severus en mij kijkt.
'Kom je?' vraagt Severus die bij de uitgang staat te wachten. Ik haal mijn blik van Regulus weg en knik en loop naar Severus toe.

Severus dropt mijn tas op de grond naast een enorme boom neer. Het is warm buiten en gelukkig biedt de boom ons wat schaduw. Ik ga tegen de stam aanzitten, Severus komt naast me.
'Gaan we verder?' vraagt Severus, die als naar mijn tas grijpt. Ik pak zijn hand, waardoor hij de tas weer loslaat.
'Ik ben niet echt meer in de mood daarvoor, jij?' zeg ik en ik leg onze verwikkelde handen naast ons. Zijn blik gaat van onze handen naar mijn ogen.
'Niet echt.' zegt hij en ik voel hij hij langzaam met zijn duim over de rug van mijn hand wrijft.

Ik miste de momenten met Severus. Nadat ik een relatie met Regulus kreeg, gaf ik nog maar vrij weinig aandacht aan Severus, terwijl Severus altijd voor me klaarstond.

Ik draai mijn hoofd naar Severus toe, hij ziet beweging van mijn kant en draait ook zijn hoofd om te kijken wat er aan de hand is. Ik leg mijn hand op zijn wang, mijn ogen gaan van zijn ogen naar zijn lippen, hij kijkt me vragend aan.
'Seleen, wat doe j-' hij wordt onderbroken door mijn lippen op de zijne. Eerst is hij een beetje terughoudend, maar hij herstelt zich snel en kust me terug. Ik leg mijn handen in zijn nek om de kus te verdiepen. Hij strijkt met zijn hand door mijn haar. Zijn lippen zijn warm en zacht. Ik duw met mijn tong tegen zijn lip om toestemming te vragen, die hij me geeft. Hij opent zijn mond en mijn tong glijdt naar binnen. Voor een moment ben ik de dominantie, maar dat geldt niet voor lang, Severus neemt de zoen over. Zijn hand verplaatst van mijn haar naar mijn schouder.

We verbreken de zoen om adem te halen. Hij strookt een haarlok achter mijn oor en glimlacht.
'Dat was echt geweldig.' fluistert hij. Ik glimlach terug. Ik draai mijn rug naar hem toe en ga tegen zijn borstkas aanliggen. Ik kan zijn hartslag horen en ademhaling voelen. Hij gaat weer met zijn hand door mijn haar en plant een kus op mijn kruin. Hij legt zijn armen om me heen. Ik sluit mijn ogen, genietend van het moment, genietend dat ik me even geen zorgen hoef te maken over iets, genietend dat ik in de armen lig van iemand van wie ik houd.

Een stemmetje in mijn hoofd zegt dat dit verkeerd is, dat ik dit niet moet doen, dat ik loyaal moet blijven aan Regulus Black, dat ik Regulus nu verraadt. Ik duw de negatieve gedachten van me af,m. Dit is was ik wil. Het was immers Regulus zelf die het uitgemaakt en niet ik. Ik heb alle recht om door te gaan en een andere voorbestemde te vinden. Ik heb alle recht om te doen wat ik wil, zonder dat iemand me zal tegenhouden.

Severus duwt me voorzichtig van zich af. Hij houdt zijn handen weer voor me uit. Ik pak ze aan en hij helpt me weer overeind.
'Betekent dit dat we-'
'-Samen zijn?' maak ik af. Ik glimlach. 'Als jij dat goed vindt.'
Severus glimlacht en beantwoord de vraag door een kusje op mijn mond te geven. 'Ik wil niets liever.' fluistert hij in mijn oor.

𝐖𝐀𝐑 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓𝐒 ☾ // MaraudersTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang