𝐖𝐀𝐑 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓𝐒 ☾ // Marauders

Bad moon rising

- 𝐃𝐨𝐧'𝐭 𝐠𝐨 𝐚𝐫𝐨𝐮𝐧𝐝 𝐭𝐨𝐧𝐢𝐠𝐡𝐭
𝐖𝐞𝐥𝐥 𝐢𝐭'𝐬 𝐛𝐨𝐮𝐧𝐝 𝐭𝐨 𝐭𝐚𝐤𝐞 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐥𝐢𝐟𝐞 𝐓𝐡𝐞𝐫𝐞'𝐬 𝐚 𝐛𝐚𝐝 𝐦𝐨𝐨𝐧 𝐨𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐫𝐢𝐬𝐞 -

Ik ben net opgestaan, als ik me weer realiseer wat voor dag het vandaag is. Vannacht is het volle maan. Ik zucht diep, het is mijn minst favoriete nacht van de maand. Ik wordt er ziek van.

Het gebeurde allemaal toen ik en Remus vier jaar oud waren. We deelde samen een kamer en lagen vredig - zoals elke nacht - te slapen. Ik werd wakker door een hard geluid en nog voor ik het besefte was ik gebeten door een weerwolf, genaamd: Fenrir Greyback. Hij beet niet alleen mij, maar ook Remus. Sindsdien veranderde ons leven compleet. Beide werden we een weerwolf en door geruchten in onze dorp, moesten we verhuizen. Het was heel zwaar voor ons, we mochten niet met andere kinderen omgaan en waren daarom eenzaam, maar gelukkig hadden we wel elkaar. Toen Remus werd goedgekeurd op Zweinstein, stuurde mijn ouders me naar Beauxbatons. Het leek ze te gevaarlijk als we beide naar dezelfde school zouden gaan, maar kijk waar ik nu ben. Allemaal omdat iemand achter mijn geheim kwam en het nodig vond om het aan de hele school te vertellen. Toen de directrice het te horen kreeg schopte ze me van school af, want ik was een "gevaarlijk" wezen, voor mezelf en de andere.

Ik krimp in elkaar van het idee wat me nu staat te wachten. Het is de eerste keer dat ik hier moet transformeren en ik vind het best eng.
'Gaat het alweer, Sel?' vraagt Lily vanuit haar bed.
Ik kijk verschrikt op,
'Eh, j-ja, tuurlijk.' stotter ik en ik snel me de badkamer in.

                               ~

'Eh, Remus?' vraag ik zacht.
'Wat is er?' vraagt hij en hij kijkt me licht bezorgd aan.
'Kan je even meelopen?'
'Ja, tuurlijk.'
Ik trek Remus de common room uit en loop een paar gangen door. Ik stop pas met lopen als we in een gang komen, waar niemand is.
'Gaat het wel?' vraagt hij aan me.
Ik kijk op en kijk Remus twijfelachtig aan.
'I-ik vroeg me alleen af, waar ik me moet transformeren vannacht.'
'Oh, ehm, nou ik transformeer altijd in de Shrieking Shack, maar twee van die beesten naast elkaar, lijkt me niet zo handig. Dus ik weet het niet, Sel.'
'Oh.' antwoord ik teleurgesteld.
'Maar je kan het aan Dumbledore vragen.' stelt Remus voor.
'Ga je mee?'
'Maar we hebben nu les!'
'Lekker boeiend.'
'Oké, vooruit dan.' zucht Remus.

~

'Binnen.' zegt een stem, nadat we op de deur hebben geklopt.
We openen de deur en professor Dumbledore zit rustig aan zijn bureautje.
'Vanwaar dit genoegen?' vraagt hij vriendelijk.
'N-nou, ehm, professor, ik vroeg me af, hoe ik moet transformeren vannacht.' mompel ik.
Hoewel ik al zo'n twaalf jaar een weerwolf ben, schaam ik me er nog steeds wel een beetje voor, maar gelukkig wel heel wat minder dan Remus. Remus vindt zichzelf een Monster, ik ook, maar ik heb er mee leren leven, hoewel de pijn, de opmerkingen om me heen over weerwolven en het gevoel van misselijkheid en hoofdpijn nóóit zullen gaan wennen.
'Ah, miss Lupin, u kunt vannacht gewoon rustig in de dark forest transformeren, als u samen met u broer vanavond bij Hagrid staat, dan brengt hij jullie naar jullie bestemming.' antwoordt Dumbledore.
'Ah, dank u wel, Professor.' zeg ik.
'Fijne dag nog.' zegt Remus nog snel en dan lopen we weer weg.

                             ~

We rennen naar het transfiguration lokaal. Hijgend openen we de deur en alle gezichten van de leerlingen draaien zich naar ons toe.

'Sorry Professor, we gingen even langs Professor Dumbledore voor een probleem!' hijg ik.
McGonagall weet van ons probleem af, dus ze snapt hopelijk wel waar we het over hebben.
'Ah oké, neem maar ergens plaats.' zegt ze en ze gaat weer verder met haar les alsof die nooit verstoord is.