𝐖𝐀𝐑 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓𝐒 ☾ // Marauders

19 - Finally

'Reem? Hoe zit het nou eigenlijk tussen jou en Padfoot?' vraag ik nieuwsgierig en de jongen tegenover mij begint te glunderen. Sinds mijn speech hoor ik ook vrij weinig nieuws meer van ze.
'Het gaat echt goed, ik ben van plan om hem straks officieel te vragen.' antwoordt Remus met een glimlach. Ik ben blij voor de twee jongens. Ze zijn nu denk ik ongeveer anderhalve week samen en het gaat echt goed tussen hun.
'Wanneer gaan jullie ervoor uit komen bij James, Peter en de meiden?' vraag ik.
Remus zucht diep.
'Als ik eerlijk ben weet ik het niet. Ik ben bang dat ze ons niet gaan accepteren.' antwoordt hij. Ik kijk hem met medelijden aan.
'Remus, ze zouden jullie nooit kwaad doen, het zijn je beste vrienden. En als het moment daar is, en ze blijken uiteindelijk toch salopes en connards te zijn dan wil ik dat je onthoud dat je geen haat verdient. Je bent een geweldige jongen en niks kan dat veranderen.' zeg ik. Remus kijkt me waarderend aan.
'Dankje Selene.' glimlacht hij.
'Hoe dan ook, dat scenario zal toch nooit gebeuren.' en op dat moment zie ik Sirius via mijn ooghoeken binnen wandelen. 'Hey Padfoot, kom eens hier!' roep ik naar hem, waardoor Sirius op ons af komt gelopen.
'Wat is er?' vraagt hij en hij ploft naast Remus neer.
'Reem wilde je volgens mij heel graag wat vragen.' antwoordt ik met een knipoog en verder laat ik het woord aan Remus over. Dat was weer een verkeerde keuze.

POV Remus
'Reem wilde je wat vragen.' zegt Selene met haar al te bekende knipoog. Ik kijk haar geschokt aan. Moest dit nou echt nu? Op dit moment? Soms voelt Selene echt geen empathie...
Mijn hart begint weer harder en sneller te kloppen en al mijn bloed stijgt naar mijn hoofd.
Mijn hart klopt zo hard, dat ik me afvraag of Sirius mijn hartslag vanaf daar kan horen.
Ik schraap mij kil.
'E-ehm Sirius, i-ik... weet je wat laat maar.' zeg ik, maar ik kan het niet. Met een rode kop sta ik op en ren ik weg.
'Reem!' hoor ik Selene nog naroepen, maar ik ren er gewoon als een mietje vandoor.

POV Selene
Remus stottert een beetje, hij is veel te zenuwachtig om dit te doen.
Zijn hoofd wordt rood.
'Weet je wat laat maar.' zegt hij en hij rent weg.
'Reem!' roep ik naar hem, maar hij negeert me.
'Wat was dat nou?' vraagt Sirius verward. Ik wendt mijn blik, van waar Remus naar toe is gerent af en kijk Sirius aan.
'Dat is niet aan mij om te vertellen.' antwoordt ik en ik ren ook weg, achter Remus aan.

                             ~

Ik ren wat gangen door als ik hem bij een venster zie zitten, hij huilt. Jezus, wat kan hij soms echt een watje zijn.
'Reem? Gaat het?' vraag ik.
Remus kijkt op.
'Het gaat.' antwoordt hij en verwoed veegt hij de tranen weg.
'Waarom ik liep je nou weg?' vraag ik en ik ga naast hem zitten. Ik sla mijn arm over zijn schouder.
'De zenuwen namen mijn lichaam over en ik kon het gewoon niet.'
'Dat was wel te merken.' zeg ik droog. En dan komt het briljante idee bij mij naar boven. Ik sta op.
'Kom maar weer terug als je je beter voelt, ik heb een plan.' antwoordt ik en ik ren weer terug naar de common room.

                             ~

'Hè Pads.' zeg ik en ik plof weer naast Sirius.
'Selene, kan je me alsjeblieft vertellen wat er met moons is?' vraagt hij bezorgd, ik vindt het schattig hoe hij zich zo zorgen kan maken voor degene van wie hij houdt.
'Het gaat goed met hem, hij komt zo weer terug, maar ik heb een vraag. Wat zijn jouw gevoelens voor Remus?' vraag ik serieus. 'Je ware gevoelens.' Sirius kijkt me door deze vraag verast aan.
'I-ik vindt hem echt leuk, echt heel erg. Ik ben in een korte tijd echt heel erg om hem gaan geven, meer dan normale vrienden snap je?' Antwoordt Sirius.
'Ik snap het en Reem voelt precies hetzelfde voor jou, dat is wel zeker. Jij bent dapper, dus vraag gewoon of hij het officieel wilt maken, ik weet zeker dat hij "ja" zegt. Julie zijn elkaar namelijk al anderhalve week aan het zoenen.' zeg ik en ik begin te grinniken. Remus komt de common room weer binnen en loopt naar ons toe. Sirius staat gelijk op.
'Gaat het Moony?' Vraagt Sirius, weer bezorgd.

POV Remus
Meteen als ik bij hun ben krijg ik een bezorgde Sirius op m'n dak.
'Gaat het, Moony?' vraagt hij.
'Het gaat best.' mompel ik. Sirius kijkt naar Selene die een onbekende, vage blik aan Sirius geeft. Verward kijk ik de twee aan. Sirius zucht, knikt naar Selene en draait zich dan weer naar mij om. 
'Weet je zeker dat het goed gaat? Wat gebeurde er eigenlijk?' vraagt Sirius, hij klink heel erg bezorgd. Ik heb hem zelden zo bezorgd gezien.
'Het gaat echt! Ik meen het.' antwoordt ik eerlijk. Selene schraapt met haar keel, waardoor Sirius een beetje zenuwachtig wordt en ik ook, ik raak er een beetje opgefokt van.
Ik zucht diep.
'Wil je verkering?' vraag ik, maar het klonk niet alsof ik de enige was.

POV Sirius
Selene schraapt haar kil. Waarom wilt ze zo op haasten? Ik wordt er een beetje zenuwachtig van en om de een of andere rede doet Remus ook meteen zenuwachtig. Ik ben confused, maar laat dat even zitten. Ik adem diep in en uit.
'Wil je verkering met me?' vraag ik.
'Wacht eens...' zegt Remus dan. 'Vroeg je me zonet verkering?'
'Ja... vroeg jij mij net verkering?' vraag ik.
'Ja...'
'Weird.' antwoordt ik verward.

POV Selene
Oké, hoewel ik die blikken van de jongens echt heel grappig vindt, moet ik ingrijpen.
'Jullie hebben elkaar verkering gevraagd, omdat mijn geweldige plan zoals altijd weer geslaagd is. Dus... wat is jullie antwoordt?' vraag ik.
'Ja.' antwoorden de twee jongens en ze glimlachen naar elkaar.
'Dan verklaar ik jullie nu als vriend en vriend.' antwoordt ik plechtig.
'Wacht eens even.... je plan?' vraagt Sirius, die opnieuw confused is.
Ik geef mezelf een face Palm.
'Gap, ik ben vanaf het begin van het jaar al bezig om jullie koppelen aan elkaar te koppelen en nou eindelijk na bijna een halfjaar is het gelukt. Het is verdorie al bijna kerst, ik wist niet dat het zo lang zou duren!' antwoordt ik. 'Ik heb jullie beide gevraagd wat jullie van elkaar vonden en heb jullie beide gezegd dat je de ander verkering moet vragen. Zonder mij zou Sirius niet eens een oogje op Remus gehad hebben!'
'Je bent echt een meester genie!' zegt Sirius vol ongeloof. 'En dat laatste is niet waar!'
'Eigenlijk ben ik gewoon iets slimmer dan jullie, maar willen jullie me excuseren.... ik ga namelijk eten.' antwoordt ik en ik sta op. De jongens nemen mijn voorbeeld op en staan ook op. Met z'n drieën lopen we richting de great hall, waar we aan de gryffindor tafel plaats nemen.
'Waar waren jullie?' vraagt James aan ons. 'Het eten is een halfuur geleden al begonnen.'
Dat verklaart waarom de common room verlaten was.
'Common room en jij?' vraag ik.
'Peter en ik hebben net een zieke prank op Minnie gedaan, alleen zonder jullie was het minder leuk. Peter en ik moeten zometeen wel nablijven, dus.' antwoordt James.
Sirius's ogen worden groot.
'Haal het niet nog een keer in je hoofd om zonder mij een prank uit te voeren, Potter' zegt hij. James proest het uit.
'Yeah right, maar Peter en ik gaan dan nu maar.' zegt James en hij verlaat de zaal. Sirius, Remus en ik beginnen het - zonder enige goede reden - uit te proesten.